طي هفته گذشته تصاوير پخش شده از هنر‌مندان سفر كرده به برزيل كه با وضعيت نامناسبي به گردش و تفريح در كشور ميز‌بان جام جهاني پرداخته بودند كلي خبر‌ساز شد. بسياري اين نوع پوشش و حركت آنها به خصوص يك نفر را تقبيح و آن را نوعي آبروريزي براي كشور تلقي كردند. جالب آنكه اين هنر‌مند در پاسخ به انتقادات با وقاحت تمام اعلام كرد اصلاً نماينده ايران نيست و صرفاً براي خوشگذراني به برزيل سفر كرده كه البته بايد مورد توجه بر‌نامه‌ريزان اين سفر به عنوان «يار دوازدهم تيم‌ملي» قرار گيرد كه چرا چنين اشخاص بي‌هويت و خودباخته‌اي را با هزينه بيت‌المال راهي اين سفر كرده‌اند.
اما بعد از اين جريان طي يكي، دو روز گذشته چشم‌مان روشن شد به عكس‌هاي منحصر به فرد جناب علي كفاشيان رئيس فدراسيون فوتبال كه گويا اينقدر از سفر به برزيل خرسند شده كه فراموش كرده سمتش چيست و تحت چه عنواني به اين سفر رهسپار شده است. ديدن تصاوير كفاشيان در حالي كه در اكثر آنها گوشي تلفن همراهش در دستش است و قيافه‌ها و شكلك‌هاي منحصر به فردي از خود در آورده واقعاً جاي تأسف دارد. بايد اعتراف كرد كه وقتي يك مقام مسئول و ارشد فدراسيون فوتبال اينگونه از خود بي‌خود مي‌شود و كار‌هايي انجام مي‌دهد كه حتي كودك خردسال انجام نمي‌دهد نبايد هم از بقيه و آن هنر‌مند توقع داشت كه جلوي خود را بگيرد. جام جهاني فوتبال، ميداني است كه مي‌توان از آن درس‌هاي زيادي گرفت اما حاشيه‌هاي زشت فوتبال ما اينقدر زياد است كه حتي وقتي تيم‌ملي هم طبق بر‌نامه و موفق پيش مي‌رود همه چيز را تحت‌الشعاع خود مي‌گيرد.
جناب كفاشيان شما به عنوان رئيس فدراسيون فوتبال موظف هستيد نماد فرهنگ و تعصب يك ايراني مسلمان و متعهد باشيد و نوعي رفتار كنيد كه بقيه از شما الگو بگيرند و مراقب رفتار‌هاي اطرافيانتان باشيد. به طور حتم اينقدر سفر خارجي در كار‌نامه دوران مديريتتان وجود دارد كه مطمئن باشيم با اين سفر جو زده و از خود بي‌خود نشده‌ايد اما گويا مسئولان وزارت ورزش بايد چند نفر را براي كنترل شما به برزيل اعزام مي‌كردند تا به شما بفهمانند در كنفرانس خبري چه بپوشيد، چگونه ظاهر شويد و اينقدر به حالت سلفي از خود‌تان عكس نگيريد. به هر حال اتفاقات چندان خوشايندي پيرامون تيم‌ملي در برزيل رخ نمي‌دهد. گويا آنها كه به عنوان حمايت و امور اجرايي تيم‌ملي به برزيل رفته‌اند همه چيز را فراموش كرده‌اند. قديمي‌ها راست مي‌گفتند كه «هرچه بگند نمكش مي‌زنند واي به روزي كه بگندد نمك» اشتباهات گروهي مثلاً هنر‌مند را مي‌توان به توجه به نوع نگرش اين قشر به مسائل اجتماعي و آزادي‌هاي منحصر به فردي كه براي خود متصور هستند توجيه كرد اما وقتي شخصي مثل كفاشيان اينگونه از خود بي‌خود مي‌شود چه بايد گفت؟ جز آنكه ضرب‌المثل قديمي‌ها را تكرار كرد و تأسف خورد.
