واليبال ايران دومين بازي خود مقابل ايتاليا در ليگ جهاني را هم 3 بر صفر باخت تا حالا همه نگران آينده تيمي باشيم كه براي بزرگي بين قدرت‌هاي اول واليبال دنيا به آن اميد بسته بوديم.
تيم‌ملي واليبال بازي دوم خود مقابل ايتاليا را هم 3 بر صفر باخت تا دست خالي از اين كشور راهي برزيل شود. نكته مهمي كه در دو شكست تيم‌ملي واليبال به چشم آمد كمبود تجربه و خلاقيت روي نيمكت تيم‌ملي بود؛ جايي كه كواچ به عنوان جانشين ولاسكو هر‌گز نتوانست خلأ موجود را پر كند و بعيد است كه در برزيل هم از عهده اين كار بر‌آيد.
تيم‌ملي واليبال ايران سال گذشته هم رقابت‌هاي ليگ جهاني را با دو شكست شروع كرد اما شرايط آن تيم در اولين حضور در مسابقات بزرگي مثل ليگ جهاني با شرايط تيمي كه امروز در اين رقابت‌ها به ميدان مي‌رود كاملاً متفاوت است، ايتاليا با استرس و ترس در ديدار اول و دوم برابر ما صف‌آرايي كرد و اگر سر‌مربي تيم‌ملي مانند ولاسكو يك روانشناس قابل و بازي خوان حرفه‌اي بود به طور حتم ما در دو بازي مقابل لاجوردي‌پوشان نتيجه‌اي بهتر از دو باخت 3 بر صفر مي‌گرفتيم.
نگاهي به نتايج كسب شده در 6 ست دو بازي مؤيد اين مسئله است كه اختلاف دو تيم زياد نبوده وقتي ما چهار ست را با اختلاف 2 يا 3 امتياز به حريف واگذار مي‌كنيم و اين مسئله در دو بازي به صورت مشابه تكرار مي‌شود يعني اينكه ايراد در كادر فني و نيمكت تيم است وگرنه بازيكناني كه در اختيار كواچ هستند همان بازيكناني‌اند كه ولاسكو در اختيار داشت، با اين تفاوت كه حالا از تجربه و پختگي بيشتري هم بر‌خور‌دارند و سابقه پيروزي بر همين ايتاليا، كوبا، امريكا و ديگر بزرگان واليبال دنيا را نيز در كار‌نامه خود دارند اما چرا تيم كواچ بر خلاف تيم ولاسكو نتيجه نمي‌گيرد سؤالي است كه پاسخ آن بر مي‌گردد به اظهار‌نظر‌ها، نوع بر‌خورد و توقعات منحصر‌به‌فردي كه كواچ دارد.
سر‌مربي تيم‌ملي واليبال پس از شكست در بازي‌هاي تداركاتي با زير سؤال بردن تمام آنچه در طول مدت حضور ولاسكو براي واليبال ايران رقم خورده بود نشان داد كه نمي‌تواند جايگزين مناسبي براي او باشد و تيم ما را از گرداب سهمگين رقابت‌هاي ليگ جهاني به سلامت خارج كند.
كواچ در اولين تجربه ملي خود با بيان اينكه اين تيم كار زياد دارد؛ اشتباه زياد دارد و بچگانه بازي مي‌كند نشان داد كه آمده تا با واليبال ايران بر‌نامه آزمون و خطايي براي خود ترتيب دهد كه در نهايت به شكست واليبال ايران در ليگ جهاني و پر شدن رزومه خودش به عنوان يك مربي در مسابقات معتبر با تيمي معتبر منجر مي‌شود.
در ليگ جهاني گذشته نيز تيم‌ملي واليبال ايران با همين اختلاف برابر حريفان قرار مي‌گرفت و حتي پيروز مي‌شد پس مي‌توان نتيجه گرفت كه حضور شخص كار‌بلدي چون ولاسكو اين اختلاف را جبران مي‌كرد تا تيم ايران پيروز از ميدان خارج شود؛ حضوري كه با جدايي ولاسكو حالا تبديل به پاشنه آشيل تيم‌ملي شده است.
كواچ بعد از هر مسابقه بازيكنانش را متهم به اشتباه يا كم‌كاري و عدم اعتماد به نفس مي‌كند، در حالي كه در دوره‌اي كه ولاسكو سكان هدايت واليبال را بر عهده داشت كمتر شاهد چنين بر‌خورد‌هايي بوديم. نگاهي به نوع رفتار سر‌مربي تيم‌ملي در كنار زمين مسابقه باز مؤيد اين نكته است، تعويض‌هاي اشتباه، داد و فرياد‌هاي زياد كه تنها استرس سر‌مربي را به بازيكنان و داخل زمين انتقال مي‌دهد تنها نمونه‌اي از اشتباهات مرگبار سر‌مربي تيم‌ملي واليبال است؛ اشتباهاتي كه مي‌تواند حتي سبب پسرفت واليبال ايران و سقوط آن در رده‌بندي جهاني نيز بشود.
تيم‌ملي واليبال دو بازي اول خود را به بد‌ترين شكل ممكن مقابل ايتاليا باخت. بله، به بد‌ترين شكل وقتي تيمي 3 بر صفر مي‌بازد بد‌ترين نوع باخت را رقم زده تفاوتي نمي‌كند كه در ست‌ها چه امتيازي گرفته باشد و فراموش نكنيد كه ايران اين ايتاليا را در خاك خودش شكست داده بود، با اين حال هنوز راه زيادي پيش‌روست و بايد به فكر حريفان قدر بعدي بود.
به نظر مي‌آيد كه بايد مسئولان زود دست به كار شوند تا با بهره‌گيري از دانش مربيان با تجربه‌تر در كنار كواچ شرايط تيم‌ملي را هم از نظر روحي و رواني و هم از جنبه فني بهبود بخشند. از طرفي بايد به كواچ فهماند كه تيمي كه در اختيار دارد بهترين تيم آسيا و پديده رقابت‌هاي قهرماني جهان و ليگ جهاني است پس بهتر است به جاي عيب و ايراد بيهوده به اين تيم كمي در انديشه‌هاي خود تجديد‌نظر كند. اگر اين اتفاق بيفتد مي‌توان به آينده اميد‌وار بود ولي اگر چنين شرايطي فراهم نيايد بايد به انتظار شكست‌هاي سنگين بعدي نشست.
