در گفت‌وگوي اختصاصي با «جوان آنلاين»

مجتبی محرمی: روی میلانی‌ها را کم می‌کنیم

حالش خوب است. خبری از آن مجتبی محرمی نیست که چندی پیش روی تخت بیمارستان بود. زمین چمن حالش را خوب کرده. تمرین کردن کنار بازیکنانی که روزی با هم ستاره های یک میدان بودند. حالش آنقدر خوب است که امیدوار است این شرایط همیشگی باشد.تمرین کردن و بازی کردن. این روزها، او و خیلی های دیگر را یاد روزهای گذشته می اندازد.روزهایی که صد هزار نفر نامشان را فریاد می زدند.روزهایی که ستاره میدان بودند و با حرکات خود ،همه را به وجد می آوردند.

امروز اما سالها از آن روزها گذشته. روزهایی که حالا خاطره شده و امروز ،در تمریناتی که به بهانه بازی با ستارگان میلان برگزار می شود، فرصت خوبی است برای مرود آن روزها .مرور خاطرات تلخ و شیرینی که یاد گذشته ها را زنده می کند.

به نظر می رسد تمرینات خوبی را پشت سر می گذارید!

بله، واقعا تمرینات خوب و روحیه بخشی است. جو خیلی خوبی است. دیدن دوستان و هم بازیهای قدیمی. مثل دید و بازدید عید می ماند. کنار هم تمرین می کنیم. کنار بچه هایی که سالهاست از هم بی خبر بودیم.

پس در واقع توفیقی شده برای دیدار دوستان و تجدید خاطرات!

دقیقا همین طور است. تجدید خاطرات است. با بچه ها یاد قدیم ها می کنیم. همه چیز عالی است. این تمرینات به بچه ها روحیه داده. عباس کارگر یک ماه پیش عمل کرده، خود من مدتها بیمارستان بودم. اما این دور هم جمع شدن همه چیز را به دست فراموشی سپرده و حسابی روحیه گرفته ایم. علاوه بر آن ،این مسئله خودش فرصتی شده تا از دوستان خبر بگیریم. متاسفانه عادت نداریم در زمان خوبی و خوشی از دوستانمان یادی کنیم و حتما باید کسی بمیرد یا روی تخت بیمارستان بیفتد تا یادی از او کنیم. اما حالا فرصت خوبی پیش آمده تا با دوستان دیداری تازه کرده و در کنار هم تمرین کنیم.

این روزها همه ستاره های پرسپولیس دور هم جمع شده اند. اما ستاره هایی که با روزهایی که تفاوت های زیادی با روزهای اوج خود دارند و این تفاوت را می توان از ظاهر آنها دید.

این گذر زمان است که ما را به این وضع در آورده است. گرد پیری روی سر و صورت خیلی از ما نشسته، هیکل هایمان هم که با غذاهای خوشمزه خانواده حسابی به هم خورده! اما مهم این است که دور هم جمع شده ایم. بچه های خیلی تلاش می کنند. باید آنها را در تمرینات ببینید.انگار نه انگار که سن و سالی از آنها گذشته و وزنهایشان بالا رفته. همه تلاش می کنند. شاید هم رقابت برای جا گرفتن در ترکیب تیم است که باعث می شود این قدر با انگیزه تمرین کنند.( با خنده )

برخلاف تیم پیشکسوتان پرسپولیس، ستارگان میلان از آمادگی کامل برخوردار هستند.

خب این طبیعی است. آنها مدتهاست تمرین و بازی می کنند. برناه ریزی دارند، استادیوم دارند، حرفه ای هستند.نه مثل ما که از حرفه ای بودن فقط نامش را یدک می کشیم! ما ا قرار است تنها چند جلسه تمرین داشته باشیم و بس. این هم برای ایجاد هماهنگی بین بچه هاست که هر کس ساز خودش را نزند. اصلا اگر بخواهیم هم کجا باید تمرین کنیم؟ استادیومی داریم؟ البته قرار شده علی آقا بعد از این بازی، بچه ها را جمع کن و هفته ای چند روز ، شاید هم یک روز تمرین کنیم که امیدوارم این مسئله عملی شود. آن وقت ما هم آماده می شویم و شاید برای بازی برگشت رفتیم آنجا و میلانی ها را هم شکست دادیم! اما تمرین که نباشد، نمی توان انتظاری داشت.نمی توان توقع انجام یک بازی خوب را داشت.

بعضی ها از اینکه دعوت نشده اند ناراضی هستند. حرف و حدیث هایی هم در خصوص آنهایی است که ممکن است اسمشان از این لیست خط بخورد. مجتبی محرمی هم جز آن دسته است؟ یعنی اگر بازی نکند شاکی می شود؟

چه فرقی می کند چه کسی بازی کند. مهم برگزاری این بازی است. البته من به شخصه در تمرینات چنین جوی ندیدم و اتفاقا جو کاملا خوب و دوستانه هم هست. از طرفی نمی شود که همه بازی کنند و خواه یا ناخواه بالاخره باید نام برخی خط بخورد. مجتبی محرمی اما اصراری برای بازی ندارد. شاید حتی جز 18 یا 20 نفر هم نباشم. شاید روی نیمکت باشم، شاید هم روی سکوها. مهم در کنار تیم بودن است. این ها حرفها و بحث های حاشیه ای است.

به نظر می رسد اگر پیشکسوتان یک تیم منسجم داشته باشند دیگر این نگرانی ها و این دغدغه ها و حاشیه ها به وجود نیاید.

حتما همینطور است. اگر تیمی باشد که بچه ها در آن بازی کنند، دیگر کسی نگرانی و دغدغه حضور در یک بازی را ندارد اما خب این مسئله وجود ندارد و حالا همه دوست دارند بازی کنند. البته اگر قولی که علی آقا برای برگزاری تمرینات منسجم داده اند عملی شود ،حتما این مشکل هم حل می شود. برگزاری بازی با میلان یک کار و ایده خیلی خوب است اما به شرط آنکه تداوم داشته باشد. تیم هایی تشکیل دهند برای پیشکسوتان دهه های مختلف، تمرین برگزار کنند، بازیهای دوستانه و خیرخواهانه بگذارند. اینطوری سلامت بچه ها هم بالا می رود و روحیه می گیرند. دوری از زمین و چمن و فوتبال ،فوتبالیست را پیر می کند.

حضور در تمریناتی که علی پروین هدایت آن را به عهده دارد چه حس و حالی دارد؟

حسرت. یاد روزهای گذشته می افتیم، به امروز نگاه می کنیم و حسرت می خوریم! چه روزهایی داشتیم. چه حسابی می بردیم از سرمربی. علی آقا داد می زد هیچ کس جرات سربالا کردن نداشت. الان اما چی ! می گویند پول بازیکن ها را خراب کرده. من می گویم پولی که می گیرند نوش جانشان اما نباید خیلی چیزها را نادیده بگیرند. البته خیلی هم نمی تواند شاکی شد. زمان با زمان فرق می کرد. زمان ما به آن شکل بود و حالا به این شکل است. روزگار است دیگر.

الان هم علی پروین سر بازیکنان داد می زند؟ داد زدنهای علی پروین خیلی معروف است. او همیشه شیوه های منحصر به فرد خود را داشت. مثل زدن قفل به در رختکن تیم و آن داد و بیداد ها و تهدیدهایی که خاص خود پروین بود.

نه، الان دیگر علی آقا داد نمی زند. خب ما قرار است یک بازی سمبلیک انجام دهیم. برای قهرمانی که بازی نمی کنیم که علی آقا بخواهد سرمان فریاد بکشد. اما همین الان هم اگر علی آقا سر بچه ها داد بزند، صدا از کسی در نمی آید. این خصلت نسل ماست دیگر. خصلتی که با نسل امروز خیلی فرق می کند. انگار ما مال یک دنیای دیگر هستیم و اینها برای یک دنیای دیگر. اما ایرادی هم نمی توان گرفت. آنها هم بازی خودشان را می کنند.باید قبول کرد که همه چیز تغییر کرده. زمانه هم عوض شده است.

کری خواندن های مجتبی محرمی خیلی معروف بود.نمی خواهی برای ستارگان میلان کری بخوانی؟ زمانه عوض شده، مجتبی محرمی که عوض نشده!

کری خواندن ندارد وقتی بازی را می بریم ،بازی برگشت را هم می بریم. حالا شاید اینجا کوتاه بیاییم، اما در بازی برگشت حتما می بریم و روی میلانی ها را کم می کنیم.

پس با این حساب آماده هستید برای بازی با ستارگان میلان.

صددرصد. اما بدشانسی هایی هم آوردیم. مثلا خودم قلم بند ندارم، نمی دانم باید از چه کسی بگیرم. شاید یکی از بچه ها که تعویض شد قلم هایش را گرفتم و پوشیدم. اما پنجعلی رفته کفش نو خریده برای بازی. فکر کنم شب ها هم از خوشحالی کفش نو خوابش نمی برد و شوق رسیدن روز بازی و پوشیدن کفش های نو و بازی کردن با کفش نو را دارد.

گفت‌وگو: دنيا حيدري