پیدا کردن حریف تدارکاتی مناسب برای تیم‌ملی فوتبال به یکی از دغدغه‌های اصلی وزارت ورزش هم مبدل شده است. با این‌حال صرف داشتن یک دغدغه، لزوماً به رفع کردن آن منجر نخواهد شد، بلکه عزمی جدی، مدیریت صحیح و دپیلماسی ورزشی قوی است که در چنین مواقعی به کار می‌آید و دیگر نیازی هم به بسیج کردن تمام ظرفیت‌های ورزش کشور نخواهد بود.
صرف صعود به جام‌جهانی دیگر یک موفقیت بزرگ به حساب نمی‌آید و افزایش تیم‌های حاضر در این رویداد بزرگ کار صعود را برای تیم‌های سطح پایین‌تر آسیا هم آسان کرده، چه برسد به ایران که در ادوار اخیر همواره یکی از نمایندگان قاره‌کهن در جام‌جهانی بوده است. تازه اینجا کار شروع می‌شود؛ بالاخره باید کاری کنیم تا در جام‌جهانی بیش از سه بازی انجام دهیم و ما هم حرفی برای گفتن داشته باشیم. برگزاری اردو‌های تدارکاتی همراه با بازی‌های دوستانه یکی از راه‌هایی است که در دستور کار تیم‌های بزرگ قرار دارد. البته تیم‌های مدعی آسیایی هم که راه حرفه‌ای شدن و پیشرفت را پیدا کرده‌اند با انجام دیدار‌های متعدد تدارکاتی با تیم‌های بزرگ با قدرت به جنگ حریفان خود در جام‌جهانی می‌روند. با این‌حال سال‌هاست که بازی تدارکاتی با تیم‌های بزرگ به یک حسرت برایمان تبدیل شده و نهایت تلاش مدیران آوردن تانزانیا به دوبی و انجام بازی با این تیم است. البته همین بازی نیز با سختی و حواشی زیاد هماهنگ و برگزار شد.
در شرایطی که فدراسیون در تدارک بازی دوستانه ناکام مانده و به رغم وعده‌های داده شده امیدی به آینده نیست، وزارت ورزش وارد گود شده تا شاید گوشه‌ای از کار را بگیرد و قدمی در این مسیر بردارد. ولی دنیامالی و همکارانش در وزارت هم به چالش‌های موجود پی برده‌اند و آنها نیز با ناامیدی از این مسئله حرف می‌زنند. وزیر ورزش در اظهارنظری از ادامه تلاش‌ها گفته است: «تلاش ما برای برگزاری بازی‌های تدارکاتی با هدف آمادگی تیم ملی برای حضور در جام‌جهانی ادامه دارد. وزارت ورزش و جوانان با تمام ظرفیت خود در تلاش است تا شرایط لازم برای آمادگی هرچه بیشتر تیم ملی فوتبال کشورمان فراهم شود. یکی از مهم‌ترین اقدامات در این مسیر، هماهنگی و برگزاری بازی‌های تدارکاتی با تیم‌های مطرح بین‌المللی است. مجموعه همکاران ما در فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش با جدیت در حال تلاش هستند تا بهترین برنامه‌ریزی ممکن را انجام دهند.»
ببینید وخامت اوضاع چقدر زیاد است که آقای وزیر از بسیج شدن همه ظرفیت‌ها و در اولویت قرار گرفتن حمایت از تیم‌ملی فوتبال خبر می‌دهد. جدیت و تلاشی که دنیامالی از آن صحبت کرده ستودنی است، اما متأسفانه در ادوار گذشته نیز مسئولان فوتبالی و غیرفوتبالی بار‌ها از تلاش و استفاده از ظرفیت‌هایی صحبت کردند که عملاً اثری از آنها دیده نشد و در نهایت حریفان خوبی نداشتیم. هماهنگی بازی دوستانه در دنیای فوتبال کار آسانی نیست و باید از مدت‌ها قبل به دنبال این کار می‌رفتید، چراکه معمولاً تیم‌های بزرگ برنامه‌هایشان را از مدت‌ها قبل مشخص می‌کنند و بعد از قرعه‌کشی نیز برای انتخاب حریفان جدید حساسیت زیادی به خرج می‌دهند. در کل این انتظار وجود دارد، حالا که همه ظرفیت‌های وزارتخانه و ورزش کشور برای تیم‌ملی گذاشته شده و این موضوع با اولویت بالا پیگیری می‌شود، لااقل یکی، دو حریف در خور برای تیم قلعه‌نویی پیدا کنید تا شأن فوتبال ما بیش از این زیر سؤال نرود. اگر هم فکر می‌کنید تلاش‌هایتان بی‌نتیجه خواهد ماند و قرار است باز هم بهانه بیاورید، لطفاً ظرفیت و تلاش‌های خود را برای دیگر رشته‌های ورزشی بگذارید.
