جوان آنلاین: پذیرش آتش‌بس از سوی رژیم صهیونیستی اقرارنامه شکست یک ارتش مدعی در منطقه و نماد انزوای رژیم اشغالگر بود. تردیدی نیست که دست‌نیافتن رژیم به اهدافش، از قبیل آزادی اسرای اسرائیلی در کنار تشدید بحران‌های منطقه‌ای و سقوط ژست اخلاقی و حقوق بشری امریکا، جبهه امریکایی و صهیونیستی را جبراً به سمت توقف حملات کشاند. این جنگ تصویر اسرائیل به عنوان یک دموکراسی لیبرال را که سال‌ها منبع تبلیغاتش بود، نابود کرد و آن را منزجر و غیر‌قابل‌اعتبار در جهان تبدیل کرد.
عامل مهم دیگر، ناکامی رژیم صهیونیستی و امریکا در جنگ ۱۲ روزه و شناخت واقعی آنها از قدرت موشکی ایران، معادلات حاکم بر جنگ‌های رژیم را تغییر داد. تصور پیروزی بعد از حمله به ایران تحت دکترین اختاپوس، رژیم را در موقعیت بدخیم‌تری برای منطقه و مقاومت قرار می‌داد، اما ناکامی و معکوس شدن نتیجه، رژیم را مجبور به عقب‌نشینی کرد و تا به اینجا رساند. از طرف دیگر، رژیم به این درک رسید که تداوم حملات خونبار به غزه نمی‌تواند هدف نابودی حماس را مهیا کند، به ویژه که حماس در ماه‌های اخیر عملیات علیه ارتش صهیونیستی را تشدید کرده بود. این نشانه‌ای است که محور مقاومت از حماس تا امتداد ایران طی این دو سال نبرد نامتقارن با اسرائیل و ناتو، گرچه آسیب دیده، اما با حفظ موجودیت و موقعیت خود، توان ترمیم و در نهایت رویارویی با رژیم را دارد.
در واقع، آشکار شدن میزان آسیب‌پذیری رژیم در برابر گروه‌های شبه‌نظامی تحت تحریم و ناکارآمدی سیستم پدافندی در برابر موشک‌های ایرانی به عنوان سپر حفاظتی، نتایج خسارتباری است که ترمیم نخواهد شد. دلیل آن که ترامپ از «خستگی» به عنوان چرایی توقف جنگ استفاده کرد، این است که ارتش اسرائیل فرتوت است و جنگ هم فرسایشی و پرهزینه شده بود و چشم‌انداز روشنی هم برای آن دیده نمی‌شد. در نتیجه، اسرائیل ماهیت ساختگی و پرطمطراقش را در مقابل جهانیان از دست داد و همزمان به دلیل جنایات خونبارش، مورد نفرت عمومی واقع شد، تا جایی که افکار عمومی برای نشان دادن شدت اعتراض خود به نسل‌کشی در غزه، تلاش کردند آن را در بسیاری از عرصه‌ها تحریم و طرد کنند. انزوای اسرائیل در سطوح دیپلماتیک، اقتصادی و فرهنگی به دلیل جنگ غزه و سیاست‌های نتانیاهو تشدید شده است. به عنوان نمونه، هزاران بازیگر، کارگردان و دیگر متخصصان صنعت فیلمسازی بین‌المللی نیز متعهد شده‌اند که با مؤسسات فیلم اسرائیلی که به گفته آنها «در نسل‌کشی... علیه مردم فلسطین دست دارند» همکاری نکنند. درخواست‌های زیادی برای تحریم اسرائیل در رویداد‌های ورزشی و هنری وجود داشته و نتیجه داده است؛ مانند لغو کنسرت‌های اسرائیلی در اروپا، پیوستن بیش از ۴۰۰ هنرمند به کمپین حذف موسیقی خود از پلتفرم‌های اسرائیلی و همچنین احتمال تعلیق اسرائیل از یوروویژن ۲۰۲۶ در وین.
در داخل اسرائیل هم نگرانی‌های جدی درباره انزوای اسرائیل وجود دارد. یکی از نظرسنجی‌های هفته گذشته نشان داد که ۵۹ درصد از اسرائیلی‌ها نگران ممنوعیت اسرائیل از رویداد‌های فرهنگی و ورزشی هستند. همچنین، اکثریت اسرائیلی‌ها نگران‌اند که به دلیل تهدیدات امنیتی و افزایش انتقادات جهانی از کشورشان، اکنون نتوانند به خارج از سرزمین‌های اشغالی سفر کنند. این انزوا حتی در رسانه‌های عبری هم دیده می‌شود. هاآرتص و وای‌نت به طور مشترک با اشاره به مشکلات عدیده و خطر در سفر ساکنان سرزمین‌های اشغالی به کشور‌های خارج و همچنین صادرات و تحقیقات علمی، آن‌را نمونه‌هایی از انزوای اسرائیل برشمرده و نتانیاهو را مقصر آن دانستند.
اما نماد اصلی انزوای اسرائیل هنگام حضور نتانیاهو در سازمان ملل بود. خروج نمایندگان کشور‌ها از سالن سازمان ملل هنگام سخنرانی نتانیاهو و به تعبیر رسانه‌های غربی خالی شدن سالن، افتضاحی بود برای رژیمی که با ادعای دوستی با دیگر کشور‌ها به دنبال مشروعیت‌بخشی به خود و جایابی در نظام بین‌الملل بود، چراکه نیاز اولیه و مبرم رژیم صهیونیستی از ابتدای تأسیس حل بحران مشروعیت و پذیرش از سوی کشور‌های جهان است. در همین راستا، پیمان آبراهام تحت عنوان برادری و همزیستی میان اسلام و مسیحیت و یهود، اما در حقیقت بر مبنای تثبیت و ارتقای موقعیت سیاسی رژیم صهیونیستی در منطقه شکل گرفت و دومینووار کشور‌های عربی منطقه را وارد گود کرد. اقدامی که به گفته رهبر معظم انقلاب شرط‌بندی روی اسب بازنده است و در آخر به باخت خواهد رسید. اما شرایط در جهان به نفع اسرائیل نچرخید و به رغم همه تلاش‌ها برای مشروعیت دادن به خود، جنایت‌های انکار نشدنی و تجاوزات مکرر به خاک لبنان، سوریه و یمن چهره واقعی و نیات درونی رژیم را بر ملا کرد و تهدید آن را برای جهان جدی‌تر کرد.
اسرائیل پسا آتش‌بس
بعد از آتش‌بس، بسیاری از رسانه‌های خارجی تلاش می‌کنند که با تقدیس ترامپ به عنوان حامی اسرائیل تا حدودی به وضعیت بغرنج اسرائیل خاتمه دهند، اما واقعیت منفور و ضد بشری رژیم صهیونیستی ترمیم ناپذیر است. حتی بعد از آتش‌بس هم گروه‌های مردمی راهپیمایی‌های اعتراضی علیه رژیم و دفاع از فلسطین راه اندازی می‌کنند و بسیاری از مردم جهان آتش‌بس را نماد شکست اسرائیل از تداوم جنایتگری می‌دانند. رژیم به نقطه‌ای بی‌بازگشت رسیده و تقلای آن نیز برای احیای جایگاه قبلی‌اش در جهان ناکام خواهد ماند. اسرائیل همچنان مورد انزجار جهانی باقی خواهند ماند و تلاش‌ها برای برچیدن رژیم آپارتاید ادامه خواهد داشت، مگر آنکه امریکا ترفند و حیله جدیدی را علیه افکار عمومی فعال کند.
برخی از تحلیلگران اسرائیلی و فلسطینی به نمونه تاریخی رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی اشاره می‌کنند که پس از مواجهه با موجی از تحریم‌های بین‌المللی، علی‌رغم حمایت ایالات متحده، فروپاشید.
از طرفی، الگوی رفتاری اسرائیل در قبال آتش‌بس لبنان و استمرار حملات مقطعی جنایتکارانه‌اش، تردید‌های بسیاری را در توقف جنایت در غزه به وجود آورده است. در روز‌های اخیر رژیم صهیونیستی بعد از اعلام آتش‌بس در غزه، حملات فشرده‌ای را علیه لبنان ترتیب داد و ثابت کرد که تعهداتش تا چه میزان قابل اعتماد است.
جاه‌طلبی رژیم صهیونیستی بعد از درد شکست در غزه، کاهش پیدا نخواهد کرد و نتانیاهو که این جنگ را یک جنگ وجودی نامیده نمی‌تواند سکوت کند، به خصوص که از نظر داخلی، پایان جنگ نتانیاهو را به ورطه پاسخگویی یا حتی تغییر جایگاه می‌رساند. از این رو، انزوای اسرائیل در دوران پس از آتش‌بس هم ادامه خواهد داشت. موضوعی که حتی نتانیاهو هم به آن اقرار کرده و گفته بود که اسرائیلی‌ها «چاره‌ای» جز عادت کردن به انزوای فزاینده حداقل در سال‌های آینده ندارند.
