جوان آنلاین: در میان سکوت مرگبار مجامع جهانی نسبت به جنایات افسارگسیخته رژم وحشی صهیونیستی و در روز‌هایی که کشور‌های عربی مسلمان تنها نظاره‌گر کشتار مردم غزه از سوی رژیم کودک‌کش هستند، شنیدن صدای حق‌طلبی و حمایت از مظلوم از دهان چهره‌های شاخص ورزش جهان این نوید را می‌دهد که هنوز هم می‌توان به نوع بشر امیدوار بود.
در حالی که کشور‌های عربی خاورمیانه حتی از محکوم‌کردن زبانی جنایات رژیم‌صهیونیستی در غزه طفره می‌روند و برخی از آنها وقیحانه گرسنگی و تشنگی مردم غزه را سبب خودسازی آنها می‌نامند، ستاره‌های ورزش جهان اعلام می‌کنند که نمی‌توانند مقابل این همه جنایت سکوت کنند. همین چند روز قبل بود که لوئیز همیلتون، قهرمان مسابقات فرمول یک علیه صهیونیست‌ها واکنش نشان داد. بعد از او سون هیونگ مین، کاپیتان تیم ملی کره‌جنوبی و تاتنهام هم ساکت نماند، جالب اینکه سون حتی با وجود تهدید صهیونیست‌ها از مواضع خود کوتاه نیامد. حالا هم نوبت به پپ گواردیولا، سرمربی منچستر سیتی رسیده است.
گواردیولا که پیش‌تر در مراسم دریافت مدرک افتخاری خود از دانشگاه شهر منچستر انگلیس هم از مردم غزه حمایت کرده و سکوت مجامع جهانی را باعث خجالت خوانده بود، بار دیگر به جنایت‌های رژیم غاصب صهیونیستی علیه مردم فلسطین واکنش نشان داد.
پپ گواردیولا در گفت‌وگوی اخیر خود با مجله «GQ» اسپانیا، مجدداً به جنایات اخیر رژیم‌صهیونیستی علیه مردم فلسطین واکنش نشان داد. وی هنگامی که با پرسشی درباره دشواری کار کردن با بازیکنانی از کشور‌ها و فرهنگ‌های متفاوت مواجه شد، اظهار داشت: «این شرایط واقعاً ارزشمند است و در این وضعیت، شما لحظات خوبی را پشت سر می‌گذارید. من یک فوتبالیست بودم و همه فوتبالیست‌ها را دوست دارم، اما گاهی اوضاع آنقدر غیرقابل تحمل می‌شود و چیز‌هایی را می‌بینیم که به این واقعیت شک می‌کنیم، ولی این یک واقعیت غیرقابل کتمان است. همه می‌بینند که این روز‌ها در گوشه و کنار دنیا چه جنایت‌هایی دارد انجام می‌شود. آنچه در فلسطین و در لبنان می‌بینیم غیرانسانی است. نشسته‌ایم و از پخش زنده تلویزیونی تصاویری را می‌بینیم که باورکردنی نیست. این تصاویر را می‌بینیم و هیچ‌کس کوچک‌ترین ابتکار عملی ندارد که به این درد و رنج باورنکردنی پایان دهد.»
گواردیولا ادامه داد: «تصاویر و فیلم‌های تأسفباری که امروز از مردم فلسطین و نقاط دیگر جهان می‌بینیم، به خاطر فقدان انسانیت در ماست. ما فقط سه یا چهار ساعت از این اتفاقات وحشتناک فاصله داریم، اما هیچ اقدامی نمی‌کنیم و به زندگی عادی خودمان ادامه می‌دهیم. جنگ‌های جهانی اول و دوم سال‌ها پیش اتفاق افتاد و هیچ راهی برای نشان دادن آن وجود نداشت. امروز این شرایط را به‌صورت زنده از تلویزیون تماشا می‌کنیم و برای حل آن اقدامی انجام نمی‌دهیم.»
