یکی دو روز پیش، مؤسسه‌ای از من خواست برای یک کلیپ دوسه دقیقه‌ای به مناسبت عید سعید غدیر، سوژه‌ای دست‌وپا کنم. اول از همه که به این دوستان گفتم فکر نمی‌کنید الان برای تهیه یک کلیپ کمی دیر شده باشد؟! بعد هم کمی با ذهنم کلنجار رفتم و دیدم بهتر این است که دغدغه این سال‌های خودم را برای این روز‌ها به آنها بگویم.
این سوژه را شما هم می‌توانید از همین امروز و از همین الان در خانواده و دوستان و اهل محل و همکار‌ها و اهل تحصیل و حتی اهل مسجد و حتی‌تر! امامان مساجد و طلاب و روحانیانی که در اطرافتان می‌بینید و می‌شناسید دنبال کنید. خیلی راحت، یک سؤال کوتاه را از آنان بپرسید: شما از خطبه غدیریه حضرت رسول (ص)، بجز این جمله کوتاه و بسیار مشهور که «مَن کنتُ مولاه فهذا علی مولاه» چه چیز بیشتری می‌دانید؟ اصلاً خود شما که الان این متن را خواندید، چه چیز بیشتری می‌دانید؟
می‌بینید که سؤال خیلی ساده، اما جواب‌ها خیلی غم‌انگیز و ناامیدکننده است! چرا ما به عنوان شیعیان و دلدادگان و محبان و پیروان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام نباید چیز بیشتری از آن خطبه مفصل که بیان آن تا نزدیکی‌های اذان ظهر طول کشید، در یاد داشته باشیم؟ می‌دانید که پاسخ بسیاری از اشکالات و ان‌قلت‌های کسانی که می‌گویند «مولا» در این جمله به معنی «دوست» است، به‌روشنی در دیگر فراز‌های این خطبه گرانسنگ داده شده است؟ مثلاً «ای مردم! بدانید که خداوند علی بن ابی‌طالب را «ولی» و «صاحب اختیار» شما معین فرموده و او را «امام» و «پیشوای واجب‌الاطاعه» قرار داده است و فرمانش را بر همه مهاجران و انصار و پیروان ایمانی ایشان و بر هر بیابانی و شهری و بر هر عجم و عربی و هر بنده و آزاده‌ای و بر هر صغیر و کبیری و بر هر سیاه و سپیدی و بر هر خداشناس موحدی، «فرض» و «واجب» فرموده و فرامین و اوامر او را «مطاع» و بر همه کس نافذ و «لازم‌الاجرا» مقرر کرده است.» یا در جای دیگر: «همین من که اکنون به پاخاسته و با شما سخن می‌گویم، بر شما سِمَت ولایت و صاحب‌اختیاری دارم و پس از من، امامت و پیشوایی تا روز واپسین و تا آن‌هنگام که خدا و پیامبرش را دیدار خواهید کرد، در ذریه و نسل من که از پشت علی هستند، قرار خواهد داشت.»
این اشکال البته هم به برنامه‌های درسی مدارس و دانشگاه‌های ما برمی‌گردد و هم به رسانه‌های مکتوب و دیداری و شنیداری ما، به خصوص صداوسیما و هم به روحانیان و امامان جمعه و جماعت کشور و هم به من و شمایی که در شبکه‌های مختلف پیام‌رسان، صفحه و کانال و گروه داریم. چرا بخش‌هایی از این «پیام مهم و تاریخی» را بازنشر نمی‌کنیم تا نوجوان و جوان و دختر و پسری که مثلاً در «گروه خانوادگی» ما یا «کانال مسجد» محلمان عضو است، با این مضامین بلند و هشدار‌های تأمل‌برانگیز آشنا شود و بتواند به شبهات مطروحه گوناگون پاسخ‌های مستدل و مستند بدهد و دلش گرم و قلبش مطمئن شود؟
من پیشنهاد می‌کنم در همین ایام که به مناسبت تعطیلی‌های عیدانه همگی در خانه دوست و آشنا و بزرگتر‌ها مهمان می‌شویم یا مهمانی می‌دهیم، از باب «ذکرُ علی عباده»، همین سوژه و همین سؤال را مطرح کنیم و بعد از آنکه دیدیم کمتر کسی از جزئیات این خطبه مهم می‌داند، فراز‌هایی از آن را از رو بخوانیم. به‌عنوان نمونه، آنجا که رسول‌الله (ص) می‌فرماید:
«ای مردم! دانشی نیست که خداوند به من تعلیم نکرده باشد، و من نیز هر چه فرا گرفته‌ام، یکسره به علی، این امامِ پرهیزگاران و پارسایان، آموخته‌ام و دیگر دانشی نیست مگر آنکه به علی تعلیم کرده‌ام؛ او که امام مبین و رهنمای آشکار شماست.ای مردم! مباد که نسبت به او راه ضلالت و گمراهی سپرید و مباد که از او روی برتابید و مباد که از ولایت و سرپرستی او و از اوامر و فرامینش، به تکبر، سر باز زنید.
اوست که هادی به حق و عامل به حق و نابودکننده باطل است و از ناپسندیده‌ها بازتان می‌دارد. اوست که در راه خدا از سرزنش هیچ‌کس پروا نمی‌کند و اوست نخستین کسی که به خدا و پیامبرش ایمان آورد و جان خویش فدای رسول‌الله کرد و در آن هنگامه‌ها که هیچ‌کس در کنار پیامبر باقی نماند، همچنان حمایت کرد و او را تنها رها نکرد و هم‌او بود که در آن روزگار که کسی را اندیشه عبادت و پرستش خدا نبود، در کنار پیامبر، پروردگار خود را پرستش و عبادت می‌کرد.ای مردم! علی را برتر و والاتر از هر کس بدانید که خدایش از همه، والاتر و برتر دانسته است.»
اینجاست که حال همگی خوب‌تر می‌شود و خیلی راحت‌تر و عمیق‌تر و آگاهانه‌تر می‌توانند، امیرالمؤمنین (ع) را دوست داشته باشند و با شادی و سرور بیشتری بگویند:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی جَعَلَنا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ‌السَّلاَمُ.»
