در خبر‌ها آمده بود رئیس فدراسیون ناشنوایان در اقدامی عجیب یک خواننده پاپ را به عنوان مشاور اقتصادی فدراسیون منصوب کرد. خب این خبر را کنار خبر دیگری مربوط به انتساب‌های دیگر در همین فدراسیون مبنی بر اینکه مصطفی نکولعل‌آزاد، رئیس فدراسیون در سال جدید حدود ۱۰ حکم برای اعضای مختلف از رئیس ستاد اقامه نماز تا مشاور امور پشتیبانی فدراسیون صادر کرده بگذارید تا متوجه وخامت کامل اوضاع در این فدراسیون شوید.
اینکه یک خواننده گمنام و نه‌چندان مطرح چگونه قرار است در زمینه اقتصادی و تبلیغاتی به این فدراسیون کمک کند جای سؤال دارد، اما اینکه سابقه همکاری او با شخصی که همه می‌دانیم چه فعالیت گسترده‌ای در سایت‌های فوتبالی و هرمی داشته و شاید امروز هم دارد، حداقل باید مورد توجه فدراسیون قرار می‌گرفت، مگر آنکه مطابق آنچه رسانه‌ها عنوان کرده‌اند نکولعل‌آزاد تنها به فکر چهره‌سازی برای افراد گمنام باشد، نه باز کردن گره از کار ورزشکاران ناشنوا!
در همین رابطه خبر می‌رسد بسیاری از ملی‌پوشان تیم‌های مختلف و مرتبط با این فدراسیون همچنان منتظر برگزاری اردو‌های آمادگی برای شرکت در مسابقات پیش‌رو هستند. منتقدان معتقدند رئیس فدراسیون به جای رسیدگی به وضعیت نابسامان فدراسیون، مشغول صدور احکام برای افرادی است که در حرفه خود به جایگاه قابل توجهی نرسیده‌اند و اکنون فدراسیون ناشنوایان به محلی برای چهره‌سازی برای آنها تبدیل شده است. به نظر می‌رسد اولویت فدراسیون ناشنوایان در حال حاضر صدور احکام انتصاب است، نه حمایت از ورزشکاران و توسعه ورزش ناشنوایان.
اینکه فدراسیون‌هایی که زیاد جلوی چشم نیستند و برای دریافت بودجه باید زمین و زمان را به‌هم بدوزند، چاره‌ای جز استفاده از چهره‌های سرشناس برای تبلیغات ندارند، یک مسئله است و چهره‌سازی و صدور احکام و انتساب‌هایی که بیشتر به سود افراد گمنام تمام می‌شود تا آن فدراسیون و ورزشکارانش یک بحث دیگر. ظاهراً آقایان در فدراسیون ناشنوایان هم راه را اشتباه انتخاب کرده‌اند و بیشتر از اینکه با انتساب‌هایشان کمک‌حال ورزشکاران باشند، در حال کمک کردن به غیر هستند. طبیعی است که یک خواننده گمنام که حتی نامش را هم خیلی‌ها نمی‌دانند از چنین پیشنهادی استقبال و بدون اینکه ثمری برای فدراسیون و ورزشکار داشته باشد آن را قبول کند. طبیعی است که حتی به این هم فکر نکند که شاید حضورش برای این فدراسیون و ورزشکارانش زیانبار باشد، به هر حال میدان ورزش، میدانی است که او می‌تواند بدون هزینه از طریق آن برای خودش معروفیت کسب کند.
بقیه داستان هم اصلاً مهم نیست، یعنی مهم نیست که حضور او چه ضرباتی به ورزش و ورزشکاران می‌زند. مهم نیست که سرنوشت تیم‌های ملی منتظر اردو چه می‌شود. مهم نیست که جناب خواننده یا رئیس ستاد اقامه نماز از کنار حضور در ورزش چه رانتی برای خودشان دست و پا می‌کنند و مهم‌تر از تمام اینها اینکه مهم نیست رئیس فدراسیون چگونه مدیریت می‌کند، چون اینطور که از ظواهر امر پیداست، وزارت ورزش هم کار چندانی به روند جاری این فدراسیون‌ها ندارد و هیچ خبری از سرکشی و بازرسی از این فدراسیون‌ها در برنامه وزارت دیده نمی‌شود تا حداقل کسی از جناب رئیس به‌خاطر این انتساب‌های عجیب و غریب پاسخ بخواهد.
