جوان آنلاین: همه چیز در ردبول آرنا آماده برپایی یک جشن باشکوه برای بایرن بود. هری‌کین در کنار زمین آماده بود تا جام را بالای سر ببرد و به منتقدانش پاسخی دندان‌شکن بدهد، اما در نهایت لایپزیش با یک گل لحظه آخری، میهمان ناخوانده جشن شد و زیر بساط بایرن زد تا این تیم قهرمانی را یک روز بعد و نه در زمین بازی که لم داده روی مبل و مقابل تلویزیون جشن بگیرد.
بایرن ۳ امتیاز با جام فاصله داشت، اما انگار قرار بر شکستن طلسم هری کین نبود که حتی بایرن همیشه قهرمان هم بعد از حضور کین رنگ جام به خود ندیده بود. کار، در بازی با لایپزیش می‌توانست تمام شود، اما در عین ناباوری، میزبان برای گلزنی حریص‌تر بود و همین مسئله باعث شد تن‌ها‌ی ۱۱ دقیقه بعد از شروع بازی، دروازه یوناس اوربیگ فرو بریزد، اتفاقی که دقیقه ۳۹ نیز تکرار شد تا اف‌سی‌بی که در تمام طول فصل تنها دو مرتبه متحمل شکست شود، درست شبی که انتظار می‌رفت جشن قهرمانی بگیرد تا پای سومین باخت هم پیش برود! نتیجه‌ای که کمپانی اصلاً انتظارش را نداشت، اما تغییر تاکتیک در نیمه دوم و صحبت‌های اثرگذار و تعویض‌های بموقع کمپانی جانی دوباره به اف‌سی‌هالیود داد و بایرن نه فقط گل‌های خورده را جبران کرد که از طریق بروی سانه، گل برتری را هم در دقیقه ۸۳ به ثمر رساند و خود را آماده جشن قهرمانی کرد، اما سرنوشت، داستانی دیگر برای این تیم نوشته بود چراکه سوف پولسن دقیقه ۵+۹۰ برای سومین بار دروازه بایرن را باز کرد تا اجازه ندهد صدرنشین لیگ در ورزشگاه ردبول آرنا جشن قهرمانی بگیرد! با این تساوی که قهرمانی شاگردان کمپانی را به تعویق انداخت، حساسیت بازی فرایبورگ- بایرلورکوزن چند برابر شد، به طوری که تمام بازیکنان بایرن یک‌شنبه به همراه کادرفنی در ساختمان پلاک شماره ۵ خیابان بکن‌بائر که سه روز قبل رسماً به یاد اسطوره باشگاه تغییر کرده بود، جمع شده بودند برای تماشای نبرد رقیبی که می‌توانست کار نیمه‌کاره آنها را برای رسمیت دادن به قهرمانی اف‌سی‌بی در هفته سی‌و‌دوم تمام کند.
لورکوزن هم این هفته همانند بایرن، شروع ناموفقی داشت، به طوری که فرایبورگ درست مثل لایپزیش (مقابل بایرن) به عنوان تیم برنده راهی رختکن شد تا خوشحالی در چهره تک‌تک شاگردان کمپانی مشهود باشد. اوضاع زمانی برای بایرن شیرین و برای لورکوزن دشوارتر شد که در همان دقایق شروع نیمه دوم پیروهینکاپه دروازه خودی را باز کرد تا میزبان با دو گل از تیم دوم جدول پیش افتد. با همین دو گل، کار بایرلورکوزن تمام بود و قهرمانی شاگردان کمپانی قطعی. اما داستان گویا قرار نبود به این سادگی‌ها به پایان برسد چراکه لورکوزن دقیقه ۸۲ و همچنین ۳+۹۰ هر دو گل خورده را جبران کرد تا از رقم خوردن سومین باخت این فصل ممانعت کند، اما بعد از گل دوم سوت پایان بازی به صدا درآمد و یاران ژابی‌آلنسو دیگر فرصتی برای جبران نتیجه نداشتند، اما همان تساوی هم کار بایرن را راه انداخت و این تیم درست یک روز بعد از تساوی غیرمنتظره مقابل لایپزیش، به واسطه نتیجه‌ای که در مصاف فرایبورگ- بایرلورکوزن (۲- ۲) رقم خورد، توانست رسماً قهرمان بوندسلیگا شود.
سی‌وچهارمین قهرمانی بایرن مونیخ، اما طعم و مزه دیگری داشت، چراکه به طلسم هری‌کین نیز پایان داد، به طوری که او در پایان بازی خیلی سریع یک جام در صفحه شخصی خود منتشر کرد و نوشت این هم جام من! حالا دیگر چه حرفی دارید بگویید؟
بایرن خود را آماده کرده بود در ردبول آرنا جشن قهرمانی بگیرد ولی وقت‌های اضافه بازی و البته فرصت‌طلبی یوسف پولسن اجازه نداد برنامه‌های کمپانی آنطور که چیده بود پیش برود، اما لغزش لورکوزن مانع از کشیده شدن کار قهرمانی به هفته‌های آینده شد و ستاره جنوب در دو هفته مانده به پایان این فصل از رقابت‌های بوندسلیگا، قهرمانی را به نام خود سند زد؛ قهرمانی‌ای که نه در زمین بازی که پای تلویزیون رقم خورد! قهرمانی‌ای که برای کمپانی توصیف‌شدنی نیست. سرمربی ۳۹ ساله بلژیکی خوب می‌دانست نشستن جای توخل کار ساده‌ای نیست، اما نخستین عنوان مهم او در دوران مربیگری‌اش مصادف شد با قهرمانی بایرن، آن هم با هری‌کینی که دیگر خودش هم باور کرده بود طلسم شده است: «اکنون وقت آن رسیده که از قهرمانی در بوندسلیگا لذت ببریم. چه حس باورنکردنی‌ای! به بازیکنان برای عملکرد فوق‌العاده‌شان در طول فصل تبریک می‌گویم. شما این موفقیت را باهم به دست آوردید. شما این قهرمانی را به عنوان یک تیم به دست آوردید!» او شادمان از موفقیت رقم خورده، ضمن تشکر از هواداران بایرن در سراسر جهان تأکید کرد، شنبه بیایید در آلیانس‌آرنا باهم یک لحظه ویژه را خلق کنیم.
قهرمانی بایرن با هری‌کین، واکنش‌های بسیاری را به دنبال داشت. رسانه‌های انگلیسی ضمن تبریک به مهاجم ملی‌پوش خود، منتقدانش را هدف گرفتند.ای‌اس‌پی‌ان نوشت: «دوران خشکسالی هری کین با قهرمانی بایرن مونیخ پایان یافت. انتظار طولانی برای نخستین جام بزرگ دوران حرفه‌ای‌اش بالاخره تمام شد.» دیلی میل هم به بالا بردن نخستین جام دوران حرفه‌ای کین در ۳۱ سالگی اشاره کرد. تلگراف نیز با لحنی تند تمام آنهایی که می‌گفتند هری‌کین هرگز چیزی نبرده است را احمق خواند و خواست که دیگر خفه شوند. سان نیز در خصوص انتظار طولانی کاپیتان انگلیس برای بالا بردن جام قهرمانی نوشت.
