جوان آنلاین: شهرداری تهران وظیفه ذاتی برای ساخت مسکن ندارد، اما سیاستگذاری‌های این نهاد شهری می‌تواند رونق‌بخش ساخت مسکن باشد. اثرات تولید مسکن هم بر کسی پوشیده نیست. تسهیلگری‌های صورت‌گرفته در حوزه مسکن از سوی شهرداری تهران، به ساخت مسکن رونق بخشیده است.
هر چند در سال‌های اخیر، شهر تهران با چالش‌های جدی در حوزه مسکن مواجه بوده‌است. با آغاز دوران شهرداری علیرضا زاکانی، تحولات مثبتی در زمینه صدور پروانه‌های ساخت و ساز مشاهده شده‌است. این تغییرات نه تنها بر روند ساخت و ساز در پایتخت تأثیر گذاشته بلکه به رونق صنعت ساختمان و مشاغل مرتبط نیز کمک کرده‌است.
تسهیلگری و صدور پروانه ساخت
یکی از نکات کلیدی در مدیریت شهرداری زاکانی، تسهیل فرآیند صدور پروانه‌های ساخت مسکن بوده‌است. با بهبود رویه‌ها و کاهش زمان لازم برای صدور پروانه، شهرداری توانسته است به سازندگان و سرمایه‌گذاران اطمینان دهد که می‌توانند با سرعت بیشتری پروژه‌های خود را آغاز کنند. این تسهیلگری در واقع به معنای کاهش بوروکراسی‌های پیچیده و تسریع در ارائه خدمات به متقاضیان است.
بر اساس آمار‌های منتشر شده، در سال‌های اخیر روند صدور پروانه‌های ساخت در تهران به طور چشمگیری افزایش یافته‌است. این افزایش، نشان‌دهنده اعتماد بیشتر سازندگان به سیاست‌های جدید شهرداری و همچنین پیش‌بینی رشد بازار مسکن در آینده است.
تأثیر بر رونق صنعت ساختمان
افزایش صدور پروانه‌های ساخت و ساز تأثیر مستقیمی بر رونق صنعت ساختمان داشته است. این روند نه‌تن‌ها به افزایش تعداد پروژه‌های ساختمانی منجر شده، بلکه موجب ایجاد مشاغل جدید در حوزه‌های مختلف مانند مهندسی، معماری و خدمات اجرای ساختمان نیز شده‌است. با توجه به اینکه صنعت ساختمان یکی از مهم‌ترین بخش‌های اقتصادی کشور محسوب می‌شود، افزایش فعالیت‌ها در این حوزه می‌تواند به کاهش نرخ بیکاری و بهبود شرایط اقتصادی شهر تهران کمک کند.
علاوه بر این، رونق صنعت ساختمان می‌تواند به افزایش رقابت در بازار مسکن بینجامد و در نهایت به کاهش قیمت‌ها و دسترسی بیشتر شهروندان به مسکن مناسب منجر شود.
نوسازی بافت فرسوده و دسترسی به مسکن استطاعت‌پذیر
یکی از اهداف مهم شهرداری در دوره زاکانی، نوسازی بافت‌های فرسوده شهر تهران بوده‌است. با توجه به اینکه بخش زیادی از بافت‌های شهری تهران با مشکلات زیرساختی و عمرانی مواجه هستند، نوسازی این مناطق نه تنها به بهبود کیفیت زندگی شهروندان کمک می‌کند بلکه می‌تواند به تسهیل دسترسی به مسکن استطاعت‌پذیر نیز منجر شود. با افزایش صدور پروانه‌های ساخت در مناطق فرسوده، امیدواری‌ها برای بهبود وضعیت مسکن در این مناطق افزایش یافته‌است. این امر می‌تواند به کاهش حاشیه‌نشینی و همچنین بهبود زیرساخت‌های خدماتی مانند آب، برق و گاز در این مناطق منجر شود.
در نهایت، می‌توان گفت که تحولات اخیر در زمینه صدور پروانه‌های ساخت مسکن در تهران تحت مدیریت شهرداری علیرضا زاکانی، نویدبخش آینده‌ای روشن‌تر برای صنعت ساختمان و بازار مسکن در پایتخت است. با توجه به افزایش روند صدور پروانه، رونق صنعت ساختمان و نوسازی بافت‌های فرسوده، امید‌ها برای دسترسی شهروندان به مسکن استطاعت‌پذیر بیش از پیش افزایش یافته‌است.
تسهیلگری‌های صورت گرفته در این حوزه نه‌تن‌ها به افزایش تعداد مسکن‌های ساخته شده کمک کرده، بلکه به ایجاد مشاغل جدید و بهبود شرایط اقتصادی شهر تهران نیز منجر شده‌است. با ادامه این روند و حمایت‌های لازم از سوی شهرداری، می‌توان امیدوار بود که تهران به سمت شهری پایدار و با دسترسی آسان‌تر به مسکن حرکت کند.
این در حالی است که نوسازی بافت‌های فرسوده در تهران و سایر شهر‌ها با چالش‌ها و موانع متعددی روبه‌رو است. برخی از مهم‌ترین این موانع عبارتند از:
۱. مشکلات مالی و اقتصادی:
- عدم توان مالی مالکان: بسیاری از مالکان ساختمان‌های فرسوده از لحاظ مالی توانایی نوسازی یا مشارکت در پروژه‌های نوسازی را ندارند.
- هزینه‌های بالای ساخت: افزایش قیمت مصالح ساختمانی و دستمزد‌ها موجب شده‌است که نوسازی برای بسیاری از سرمایه‌گذاران و سازندگان توجیه اقتصادی نداشته باشد.
۲. پیچیدگی‌های قانونی و اداری
- بوروکراسی پیچیده: فرآیند‌های اداری برای اخذ مجوز‌های لازم برای نوسازی می‌تواند بسیار زمان‌بر و پیچیده باشد.
- سازمان‌های متعدد: نوسازی بافت‌های فرسوده ممکن است نیاز به هماهنگی بین سازمان‌ها و نهاد‌های مختلف داشته باشد که این موضوع به پیچیدگی‌های پروژه می‌افزاید.
۳. عدم تمایل ساکنان
- مقاومت ساکنان محلی: برخی از ساکنان ممکن است به دلیل نگرانی از جابه‌جایی یا از دست دادن هویت محله، با نوسازی مخالف باشند.
- ترس از تغییرات اجتماعی: نوسازی می‌تواند به تغییرات اجتماعی و فرهنگی در محله‌ها منجر شود که ممکن است برخی از ساکنان را نگران کند.
۴. زیرساخت‌های ناکافی
- عدم زیرساخت‌های مناسب: برخی از بافت‌های فرسوده به دلیل کمبود زیرساخت‌های لازم، مانند دسترسی به خدمات عمومی، نمی‌توانند به راحتی نوسازی شوند.
- مشکلات زیرساختی: وجود مشکلاتی مانند شبکه‌های فرسوده آب و برق می‌تواند فرآیند نوسازی را مختل کند.
۵. عدم انگیزه‌های کافی
- کمبود مشوق‌ها: عدم وجود مشوق‌های مالی و حمایتی کافی از سوی دولت برای مالکان و سازندگان می‌تواند روند نوسازی را کند کند.
- نبود الگو‌های موفق: در برخی موارد، کمبود نمونه‌های موفق از نوسازی بافت‌های فرسوده باعث ناامیدی و بی‌اعتمادی در مالکان و سرمایه‌گذاران می‌شود.
با وجود این موانع، همکاری میان دولت، شهرداری، جامعه محلی و بخش خصوصی می‌تواند به حل این چالش‌ها و تسهیل نوسازی بافت‌های فرسوده کمک کند. نیاز به برنامه‌ریزی جامع و ایجاد مشوق‌های مناسب برای جذب سرمایه‌گذاران و مالکان احساس می‌شود.
