جوان آنلاین: ایلیا سلیمان، کارگردان شناخته شده فلسطینی با دریافت جایزه قلب افتخاری جشنواره سارایوو مورد تقدیر قرار گرفت.
سی‌امین جشنواره فیلم سارایوو، از ایلیا سلیمان کارگردان فلسطینی به دلیل سهم برجسته در هنر سینما با اعطای جایزه قلب افتخاری تقدیر کرد که با نمایش منتخبی از آثار این کارگردان نیز همراه می‌شود.
سلیمان پس از کسب این جایزه گفت: «زمان مناسبی برای دریافت جایزه قلب سارایوو است، زیرا ما در دوران سختی زندگی می‌کنیم و باید اجازه دهیم سینما از خشونت جهان بکاهد. ما باید قلب‌و‌عشق خود را به اشتراک بگذاریم. وقتی به خانه برگردم، این قلب را پیوند خواهم زد.»
سلیمان در سال ۲۰۱۹ میهمان جشنواره سارایوو بود، جایی که فیلم خود را با عنوان «این باید بهشت باشد» در بخش فضای‌باز جشنواره به نمایش گذاشت. این فیلم در جشنواره کن در همان سال جایزه ویژه هیئت داوران را دریافت کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۶به عنوان رئیس هیئت داوران در جشنواره سارایوو حضور داشت و در سال ۲۰۱۳نیز میهمان این رویداد سینمایی بود.
جوآن مریانوویچ، مدیر جشنواره سارایوو گفت: «زبان جهانی سینمای سلیمان با ارزش‌ها و احساسات اساسی انسانی صحبت می‌کند: ترس و امید، خانه و وطن. او با شوخ‌طبعی و بینش عمیق خود، پیچیدگی‌های وجود ما را مرور می‌کند و با وضوح و ظرافتی بی‌نظیر، پوچی‌های زندگی را رو می‌کند و روح و هویت فلسطین را با سبکی منحصر به فرد به تصویر می‌کشد. اکنون، در تاریک‌ترین زمان‌ها در سرزمین مادری‌اش، آثار او به‌عنوان چراغی برای درک متقابل عمل می‌کند و قدرت داستان‌سرایی برای القای گفتگو‌های معنادار را به ما یادآوری می‌کند.»
ایلیا سلیمان فلسطینی، در گفت‌وگویی با هالیوود ریپورتر گفت: «هنرمند فلسطینی بودن شما را در موقعیتی بیگانه نسبت به جهان قرار می‌دهد، زیرا از وحشتی که در فلسطین روی می‌دهد و دولت‌هایی که از آن وحشت حمایت می‌کنند، متعجب هستید.».
اما در میان تاریکی، او به طرز شگفت انگیزی به امکان تغییر و هنر به عنوان نوعی مقاومت امیدوار است و می‌گوید: «هنر بسیار کندتر از گلوله حرکت می‌کند. ما ممکن است شاهد تغییر در طول زندگی خود نباشیم، اما انباشت تولید فرهنگی که الهام بخش افراد آزادتر است، ممکن است در نهایت به نوعی نتیجه دهد.»
سلیمان درباره هدف خود از فیلمسازی نیز توضیح داد: «فکر می‌کنم حداقل کاری که می‌توانم انجام دهم تولید لذت از طریق سینما برای ساختن لحظاتی لذت‌بخش است که تماشاگران بتوانند آن را به اشتراک بگذارند و این حس تسلی خاطر را به ما دهند که برخی از ما هنوز آنجا هستیم و به دنبال شرارت نیستیم. فکر می‌کنم وقتی مردم از زندگی‌شان لذت می‌برند، کمتر مضطرب می‌شوند و شاید نسبت به خود و دیگران خشونت کمتری داشته باشند. من زن‌و‌شوهری را می‌بینم که با احساس گرسنگی فیلم من را ترک می‌کنند، این خوشحال کننده‌است زیرا این بدان معناست که آن‌ها از شام خود لذت می‌برند. نکته این نیست که آن‌ها درباره فیلم صحبت می‌کنند یا صحبت نمی‌کنند. نکته احساسی است که از سینما بیرون می‌آورند و در حواس مختلفشان نفوذ می‌کند و می‌خواهند این لذت را گسترش دهند. می‌دانم، این مسئله فلسطین را حل نمی‌کند، اما همیشه این احساس را دارم که چیزی اضافه می‌کند.»
ایلیا سلیمان، در سال ۱۹۶۰ در ناصره به دنیا آمد و از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۳ در نیویورک زندگی کرد. زمانی که در ایالات متحده امریکا بود، دو فیلم کوتاه اول خود با عنوان «مقدمه‌ای بر پایان یک مشاجره» و «ادای احترام با ترور» را کارگردانی کرد و جوایز متعددی را از آن خود کرد.
