ورزش اول ایران را همه به روحیه پهلوانی و اخلاق‌مداری می‌شناسند، اما اگر دیر بجنبیم و فکری به حال حواشی رو به افزایش آن نکنیم، خیلی زود کشتی ایران با پرتاب بطری و جنجال‌هایش شهره عام و خاص می‌شود.
وقتی محمدعلی گرایی، کاپیتان تیم‌ملی فرنگی عقب افتادن برادرش از حریف ژاپنی در مسابقات جهانی را تاب نیاورد و از روی سکو به تشک بطری آب پرتاب کرد، نمی‌دانست این رفتارش خیلی زود در کشتی باب می‌شود، تا‌جایی‌که مسابقات قهرمانی کشور را که یکی از مراحل انتخابی تیم‌ملی بود تحت تأثیر این مسئله قرار داد. جدا از بحث‌های فنی و انتخاب نفرات، در رقابت‌های قهرمانی کشور ثابت شد اوضاع فرهنگی حاکم بر این رشته المپیکی نیز چندان مساعد نیست. پویا ناصرپور، قهرمان آسیا با پرتاب بطری هواداران علیرضا نجاتی، نفر سوم جهان از ناحیه چشم به شدت آسیب دید و راهی بیمارستان شد. بعد از شکست شاهین بداغی به محمدرضا رستمی، یکی از هواداران بداغی، بطری به سمت تشک پرتاب کرد و مسابقات به جنجال کشیده شد. همچنین طرفداران ناصر علیزاده بعد از باخت این کشتی‌گیر از شدت عصبانیت اقدام به پرتاب بطری کردند و برخی به این هم راضی نشدند و به داخل تشک یورش بردند! علاوه بر این موارد، جنجال و اعتراضات شدیدالحن دو مربی به نام‌های سعید عبدولی و عادل بالی‌تبار را هم باید به این حواشی اضافه کرد.
مدال المپیک و جهانی مهم است، اما حفظ شأن، اعتبار و جایگاه اخلاقی کشتی از هر عنوان و مدالی مهم‌تر است. بهترین‌های کشتی در قهرمانی کشور برای ورود به تیم‌ملی با هم سرشاخ شدند، اما آنچه در این رقابت‌ها شاهد بودیم، رسیدن به دوبنده تیم ملی به هر قیمتی بود. نگاهی که با روح جوانمردی کشتی در تضاد است. البته این تلاش‌های غیرمتعارف، نه از سوی کشتی‌گیران که از سوی افراد پیرامون آنها، به‌ویژه مربیان و برخی از طرفدارانشان را نباید نادیده گرفت. اتحادیه جهانی بدون اغماض، گرایی را یک سال از کشتی محروم کرد تا دیگر هوس چنین کاری به سرش نزند، اما بحث جنجال‌های داخلی به قوت خود باقی و به سرعت در حال افزایش است. متأسفانه واکنش زشت یک ورزشکار و عدم کنترل او روی عصبانیتش، الگوی برخی‌ها شده تا با استفاده از آن شرایط را به سمت و سویی که می‌خواهند تغییر دهند. در این بین فدراسیون کشتی مسئولیت سنگینی برعهده دارد و قبل از آنکه کار از کار بگذرد و این رشته در باتلاق حاشیه غرق شود باید به سرعت وارد عمل شود. علیرضا دبیر بار‌ها خطاب به کشتی‌گیران از اخلاقیات و بحث پهلوانی این رشته صحبت کرده، ولی متأسفانه شرایط طوری شده که انگار اوضاع از کنترل خارج شده است. فدراسیون تأکید زیادی روی برنامه‌های فرهنگی دارد و با در نظر گرفتن اتفاقات این چند روز فعلاً باید تمرکزشان روی مهار بطری‌های آب باشد. اگر این روال ادامه داشته باشد و هر مربی و تماشاگری برای نشان دادن اعتراض از بطری استفاده کند دیگر سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. از طرفی لازم است کلاس‌های کنترل خشم و ابراز صحیح و حرفه‌ای اعتراضات برای مربیان برگزار شود تا با هر سوت و رأیی به خودشان اجازه حمله به میز داوران و برهم زدن جو سالن را ندهند. اینکه مربی توهین کند و بعد هم عذرخواهی، دردی را دوا نمی‌کند. تشک کشتی میدان دعوا و جنجال‌سازی نیست که هر کسی به هر بهانه‌ای به خود اجازه می‌دهد شأن این رشته را زیر سؤال ببرد. تا قبل از آنکه دیر شود باید برای حفظ حرمت کشتی با هر حاشیه و جنجالی برخورد قاطع کرد.
