رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی در دیدار با اقشار مختلف زنان کشور در دی‌ماه گذشته، در بخشی از بیانات‌شان به موضوع حجاب زنان پرداختند و گفتند: «حجاب بی‌تردید یک ضرورت شرعی و خدشه‌ناپذیر است، اما این ضرورت خدشه‌ناپذیر نباید موجب شود کسانی که به صورت کامل حجاب را رعایت نمی‌کنند، به بی‌دینی یا ضدانقلابی متهم شوند.»
از آنجا که این فرمایشات رهبر معظم انقلاب در پی اغتشاشات چند ماهه گذشته بود که به بهانه فوت دختری جوان در پلیس امنیت اجتماعی و تذکر به نوع پوشش او، شروع و حین اغتشاشات هم معدودی از زنان و دختران اغتشاشگر اقدام به کشف حجاب کردند و متأسفانه به چند نفر از بانوان محجبه هجمه شده بود و معرکه‌گردانان اغتشاشات به دنبال استفاده از کشف حجاب به عنوان شیوه و ابزاری برای به راه انداختن نوعی نمایش نافرمانی بودند، چنین موضعی موجب برخی بگومگو‌های بیهوده و بعضاً مناقشاتی شد که علت آن هم برخی برداشت‌های ناصحیح از این بیانات محسوب می‌شود.
حال آنکه، اولاً این نظر امام خامنه‌ای نسبت به زنان ضعیف‌الحجاب یا بدحجاب جدید نبوده و همان‌طور که خود ایشان در همین بیانات اعلام داشتند، پیش از این در سفر به خراسان‌شمالی نیز آن را نقصی معرفی کرده بودند که نباید موجب وهن و اتهام علیه این دسته بانوان باشد، از این رو این بار هم به صراحت گفتند: «چند سال قبل در یکی از سفر‌های استانی در جمع علمای آن منطقه گفتم، چرا خانمی را که قدری موهایش بیرون و به تعبیر رایج بدحجاب و در واقع ضعیف‌الحجاب است، متهم می‌کنید، در حالی که در استقبال مردمی، شماری از خانم‌ها چنین حجابی داشتند. اینان زنان و دختران خودمان هستند. در مراسم دینی و انقلابی هم شرکت می‌کنند.» بنابراین، چنین موضعی فقط به دنبال اغتشاشات و مخالفت با حجاب بیان نشده، بلکه نسبت به بانوان شرکت‌کننده در مراسم استقبال مردمی و مراسم دینی و انقلابی نیز سابقه دارد.
ثانیاً این بیان به عنوان تأیید حجاب ضعیف یا به تعبیری بدحجابی نیست و قبل از آن، حجاب به عنوان یک ضرورت شرعی و خدشه‌ناپذیر و بدحجابی به عنوان یک نقص توصیف شده است. بنابراین، همان‌گونه که همه افراد گرچه شاید نقصی داشته باشند، اما به دنبال رفع نواقص برمی‌آیند، بدحجابی هم یک نقص برای افراد است که اصل بر اصلاح و رفع آن است.
اما دلیل اصلی پرداختن به این موضوع در دیدار با گروهی از اقشار زنان و ایام تولد حضرت فاطمه (س) و روز زن که اکثراً از زنان محجبه هستند و شرایطی که جامعه ارزشی و انقلابی دغدغه صیانت از حجاب را دارند، این است که:
۱- دوقطبی‌سازی جامعه با محوریت حجاب در دستور کار دشمنان و معاندانی است که التهاب در جامعه را فرصتی برای تداوم‌بخشی به اغتشاشات و برهم زدن وحدت و آرامش کشور می‌دانند.
۲- در فضای ملتهب که مطلوب دشمنان و معاندان است، برای برخی افراد قشری و سطحی‌نگر، موضوعات فرعی جای خود را با مسائل اصلی عوض می‌کند و زمینه ساز سرگرمی به مسائل فرعی می‌شود.
۳- وجود هرگونه گسست و اختلاف و دامن زدن به آن، نوعی فرصت طلایی برای دشمنان و معاندان برای توسعه و تداوم آشوب و اغتشاش به حساب می‌آید و مهم نیست از سوی چه نفرات و جناحی مشروع شده و دامن زده شود.
۴- هرگونه اقدام احساسی و نسنجیده که به هیجان در جامعه و احساسی شدن منتهی و به یارکشی جبهه عناد و اغتشاش کمک کند، نه‌تن‌ها فاقد منطق عقلانی که مخالف ضرورت‌های تقویت جبهه انقلاب و دیانت نیز می‌باشد؛ بنابراین این نظر حکیمانه رهبر معظم انقلاب را باید در راستای همان راهبرد جذب حداکثری و دفع حداقلی از یک‌سو و پذیرش واقعیت‌های جامعه و ضرورت حفظ این دسته از زنان در دایره متدینین و انقلابی‌ها و ناکام گذاشتن دشمنان و معاندان برای دوقطبی‌سازی‌های کاذب و مخرب دانست که نباید با نگاه گزینشی آن را مصادره به مطلوب کرد.
حجاب حتماً یک ضرورت شرعی خدشه‌ناپذیر است، اما زنان ضعیف‌الحجاب هم حتماً در دایره بی‌دینان و ضدانقلاب نخواهند بود. همان‌گونه که برخلاف قبح‌شکنی معاندان از کشف حجاب و تلاش برای تبدیل آن به نماد نافرمانی مدنی، اکثریت جامعه زنان کشور مقید به اصل حجاب هستند، گرچه برخی حجاب‌شان ضعیف‌تر و ناقص است، اما حضور همین زنان در مراسم دینی و انقلابی نشان‌دهنده پیوند و علائق آنان به ارزش‌های دینی و انقلابی است که وجه اشتراک جامعه زنان عفیف به‌حساب می‌آید، هرچند گاهی در رعایت هنجارها، تفاوت‌ها و نواقصی هم وجود دارد.
