روزنامه دنیای اقتصاد در این باره نوشت: «مثل اغلب اوقات، گزارش جواد خیابانی در بازی ایران و هنگ‌کنگ هم با انتقادات فراوانی همراه شد. عملکرد این گزارشگر قدیمی تلویزیون تا چند روز بعد از مسابقه سوژه شبکه‌های اجتماعی بود. خیابانی سال‌هاست دل به کار نمی‌دهد و به نظر می‌رسد اخبار و حواشی فوتبال را جز وقتی قرار است یک دیدار را شخصا گزارش کند مورد پیگیری قرار نمی‌دهد. بیشتر مطالبی که بر زبان او جاری می‌شود، اضافی است و ربطی به جریان مسابقه ندارد.
به عنوان مثال او در خلال بازی با هنگ‌کنگ بار‌ها به شکلی اغراق‌شده به تمجید از سعید عزت‌اللهی پرداخت که واقعا فلسفه‌اش مشخص نبود. خیابانی نیمه اول مسابقه بدون دلیل منطقی به تمجید از دروازه‌بان حریف مشغول شد و عملکرد او را «عالی» توصیف کرد؛ آن هم در حالی که گلر هنگ‌کنگ روی تنها ضربه داخل چارچوب ایران به خاطر اشتباه فاحش خودش گل خورده بود و اصلا مهار خاصی نداشت. نیمه دوم، اما خیابانی تغییر رویه داد و به انتقاد از دروازه‌بان «دوضرب‌گیر» حریف پرداخت. این همه اعوجاج و سردرگمی در گزارش یک مسابقه فوتبال طبیعتا برای مخاطب قابل تحمل نیست.
اتفاق بدتر، اما در دقایق پایانی مسابقه رخ داد؛ زمانی که خیابانی بحرین را کشوری کوچولو و به تعبیر خودش «پونزی» خطاب کرد. این جمله هم در فضای مجازی بازتاب بسیار زیادی داشت. بحرین حدود نیم‌قرن پیش از ایران جدا شد. شاید ما با آن‌ها مشکلاتی داشته باشیم و چه‌بسا در خیلی از موارد هم حق با ما باشد، اما استفاده از این ادبیات روی آنتن یک رسانه رسمی و دولتی به هیچ وجه قابل تایید نیست. بار‌ها و بار‌ها نوشته‌ایم و گفته‌ایم که ذات ورزش نزدیک‌کردن آدم‌ها به هم است. وقتی گزارشگر باسابقه ما روی آنتن به این شکل حرف می‌زند، چرا نباید انتظار داشته باشیم ادمین صفحه رسمی فلان باشگاه، یک مسابقه آسیایی را با جنگ و لشگرکشی مقایسه کند و جریمه ۴۰۰ میلیون تومانی روی دست تیم بگذارد؟ با چنین رفتار‌هایی در رسانه‌های رسمی نباید هم از هواداران کم‌سال و هیجانی انتظار داشت درست و اصولی عمل کنند.»
