جوان آنلاین: عدم صدور ویزا برای ملی‌پوشان و مانع‌تراشی در مسیر اعزام تیم به مسابقات بین‌المللی، تأثیرات منفی و مخربی روی ورزشکاران می‌گذارد. این اولین باری نبود که انگلیس به عنوان میزبان چنین رفتار غیرورزشی را انجام می‌داد. این تأثیرات را فقط آن ورزشکار، مربی و مدیریت فدراسیون درک می‌کنند. در رشته تکواندو یا ووشو که اخیراً نتوانستیم در مسابقات جهانی شرکت کنیم، ببینید ورزشکاران چقدر سختی تحمل کردند، ولی در نهایت به خاطر تصمیمات میزبان از حضور در رقابت‌ها بازماندند.
ملی‌پوشان ماه‌ها در اردو هستند، تمرینات سختی را پشت‌سر می‌گذارند و وزن کم می‌کنند، ولی در نهایت فرصت کسب مدال را از دست می‌دهند، ضمن اینکه لطمات این رفتار‌ها از بعد روحی-روانی بسیار سخت و حتی غیرقابل جبران خواهد بود. روش کسب سهمیه المپیک در رشته تکواندو چهار ساله است و ورزشکاران برای رسیدن به سهمیه دو سه سال تلاش می‌کنند تا امتیازات لازم را به دست بیاورند. گرندپری منچستر فینال رقابت‌های امسال بود و نتیجه نهایی باید در این رویداد گرفته می‌شود، به همین خاطر حضور تکواندوکاران ما در این تورنمنت اهمیت زیادی داشت و متأسفانه تکواندوی ایران از تصمیم دولت انگلیس به شدت لطمه خورد. در شرایط فعلی و با توجه به دشواری‌های کسب سهمیه، این لطمه غیرقابل جبران است و حداقل دو سهمیه المپیک پاریس را از دست دادیم. از طرفی تکواندوی کشورمان در دنیا مطرح است و سهمیه‌های ملی‌پوشان ما در واقع سهمیه‌های نزدیک به مدال محسوب می‌شوند. نه اینکه فقط سهمیه حضور در این رویداد را بگیریم بلکه تکواندوی ایران برای کسب مدال در المپیک حاضر می‌شود. علاوه بر بعد روحی- روانی، باید بحث مالی و سرمایه‌گذاری را که روی ملی‌پوشان شده است نیز در نظر گرفت. ورزشکاران ما برای کسب سهمیه المپیک به ۱۰ تا ۱۵ مسابقه اعزام شدند و به همین اندازه هزینه صرف اعزام‌شان کردیم.
در این مدت تکواندوکاران کشورمان تمام تلاش‌شان را کردند تا حداکثر امتیاز را جمع آوری کنند، در نهایت هم می‌توانستند نتیجه تلاش‌های‌شان را در منچستر بگیرند. در حالی که عدم‌صدور ویزای انگلیس باعث شد همه اعزام‌های قبلی به هدر برود! گرندپری منچستر ۱۰۰ امتیازی بود و از دست دادن این امتیاز عملاً به معنی از دست دادن بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ است. مکاتباتی با فدراسیون جهانی تکواندو (WTF) داشتیم و آن‌ها در حال پیگیری موضوع هستند، البته این موضوعی است که باید از طریق دولت‌ها پیگیری شوند و موضوع معمولی نیست. از طرفی وقتی تیم ایران در مسابقات غایب است، قطعاً ورزشکار کشور دیگری جایگزینش می‌شود، در حالی که حق آن ورزشکار از حق ورزشکار ایرانی کمتر بوده و شرایط تحمیل شده به تیم ایران باعث می‌شود یک کشور دیگر از غیبت ما سود ببرد. نامه‌ای ۱۵-۱۰ صفحه‌ای با مستندات کامل اعم از نامه‌ها، مدارک اعزام، وقت سفارت، حضور در سفارت، رعایت زمان‌های تعیین‌شده و پاسخ کشور میزبان را به فدراسیون جهانی ارسال کرده‌ایم.
سیاست انگلیسی در جهان معروف است؛ ویزایی به تیم تکواندوی ایران دادند که عملاً به دردمان نمی‌خورد. بچه‌های ایران همان روز نخست مسابقه داشتند. هم من به عنوان مدیرفنی و هم هادی ساعی، رئیس فدراسیون برای ویزا اقدام کردیم تا هر کدام زودتر ویزا گرفتیم، با تیم راهی شویم. در حالی که چند روز پس از اتمام مسابقات تازه برای من ویزا صادر شده است! صدور نصف نیمه ویزا برای کاروان تکواندوی ما هم جزیی از سیاست‌های‌شان است.
راه‌حل آن این است که این موضوع از طریق وزارت امورخارجه پیگیری شود و این کار در حال انجام است. از آنجا که پیش‌بینی این اتفاق را می‌کردیم، از یکی دوماه قبل اعتراض‌مان به فدراسیون جهانی را شروع کردیم. کشور میزبان باید برای صدور ویزا مشکلی نداشته باشد. الان فدراسیون جهانی با توجه به رفتارشان با ایران می‌تواند امتیاز میزبانی را انگلیس بگیرد چراکه آن‌ها با این رفتار‌های سیاسی‌شان نشان دادند میزبان خوبی نیستند. فدراسیون جهانی قول پیگیری به ما داده است، هر چند لطمه‌ای که تکواندوی ایران خورده به هیچ‌وجه قابل جبران نیست. رشته ما انفرادی است و حتی اگر برای دو نفر از ملی‌پوشان تکواندو نیز ویزا می‌دادند، بدون مربی هم اعزام‌شان می‌کردیم. ملی‌پوش ما اگر وزن‌کشی می‌کرد و مسابقه اولش را پیروز می‌شد، سهمیه المپیکش قطعی می‌شد. تصمیم‌گیری‌های سیاسی باعث این اتفاق شد و خیلی به فدراسیون تکواندوی انگلیس مربوط نمی‌شود چراکه اعتبار تکواندوی این کشور نیز زیرسؤال رفته است و فدراسیون جهانی از آن‌ها بازخواست می‌کند.
این موضوع بايد بطور جد از طریق مسئولین ذیربطپیگیری گردد 
