رهبر معظم انقلاب امسال در دیدار رمضانی مسئولان و کارگزاران نظام (مانند دیدار رمضانی سال قبل) به موضوع ضرورت برخورد جدی با پدیده کشف حجاب پرداخته و بابت عدم اهتمام جدی به مسئله و قانون حجاب، تذکر دادند. معظم‌له در دیدار سال قبل فرموده بودند «در مسئله پوشش؛ حجاب، محدودیتی شرعی و قانونی است نه محدودیتی دولتی، و کشف حجاب نیز هم حرام شرعی است هم حرام سیاسی». اینک با توجه به تلاش و اهتمام مسئولان برای برنامه‌ریزی و اقدام منطقی با این طرح (پروژه) وارداتی ذکر چند نکته را ضروری می‌دانیم.
۱- حرام سیاسی بودن به این معنا است که در پدیده کشف حجاب، با نقشه، اتاق فکر و ستاد برنامه‌ریزی سرویس‌های جاسوسی دشمن مواجه هستیم، کما اینکه رهبر معظم انقلاب در همان دیدار سال قبل نیز فرموده بودند «.. دشمن با نقشه و برنامه وارد این کار شده، ما هم باید با برنامه و نقشه وارد بشویم؛ کار‌های بی‌قاعده و بدون برنامه نباید انجام بگیرد.»
۲- اصل حجاب ریشه در فطرت انسان‌ها داشته و در تمام کشور‌ها و فرهنگ‌ها و در طول تاریخ، حجاب و پوشش خواسته فطری، مشترک و همگانی بشر بوده و انسان‌ها، چون فطرتاً باحیا و عفیف هستند، از برهنگی و بدون پوشش و حجاب بودن در برابر هم‌نوع خود شرم دارند. بر این اساس اولین دغدغه بشر در عالم خلقت بر روی زمین قبل از هر چیزی مسئله قبول حجاب و پوشش مبتنی بر عفاف بوده و بی‌شک اولین قانون نانوشته بشر که در طول تاریخ هرگز با آن مخالفت نشده، قانون خودخواسته حجاب بوده است.
۳- آنچه درباره حجاب و پوشش در فرهنگ‌ها و ملل در طول تاریخ مورد اختلاف بوده نه اصل حجاب بلکه بحث بر سر میزان حداقلی آن بوده است. همه کشور‌ها بدون استثنا میزان حداقلی را برای حجاب و پوشش قانونی تعیین و کمتر آن را جرم انگاری کرده و بر اساس قانون پوشش و حجاب با مجرمان برخورد کرده و می‌کنند.
۴- میزان حداقلی حجاب در هر کشور بر اساس فرهنگ همان کشور تعیین میشود و به هیچ وجه قابل کپی برداری از دیگر کشور‌ها و تحمیل آن به سایر ملل نیست.
۵- علاوه بر ابلیس، سودجویان و ثروت اندوزان و استعمارگران برای کسب درآمد بیشتر از طریق فساد اخلاقی همواره تلاش کرده و می‌کنند تا میزان حداقلی حجاب و پوشش، همواره کمتر و کمتر شده و الگوی پوشش تعیین شده از سوی آنان توسط همه کشور‌ها به رسمیت شناخته شود.
۶- طرح (پروژه) «نه به حجاب اجباری» به عنوان یک دروغ بزرگ، دسیسه و توطئه خارجی برای اهداف استعماری از جمله «ترویج بی‌بند و باری و اصطلاحاً آندولیسیزه کردن جامعه»، «ترویج دوقطبی‌های وارداتی مبتنی بر تقابل با ارزش‌های دینی و اصطلاحاً سکولاریزه کردن جامعه»، «رویارو قرار دادن مردم علیه حاکمیت برای اعمال طرح فشار از پایین و امتیازگیری در بالا»، «اختلاف افکنی بین مردم و حاکمیت»، «تولید حاشیه‌های دروغین و جعلی برای به محاق بردن دستاورد‌های طلایی و افتخارآمیزجمهوری اسلامی» و «ترویج هرج و مرج و زمینه‌سازی برای فروپاشی از درون و اصطلاحاً بالکانیزه کردن کشور» است.
۷- گردانندگان خارجی این طرح در قالب عوام‌فریبانه نه به حجاب اجباری، در پی «آری به آزادی‌های بدون مرز اخلاقی، بی‌بند و باری» و ترویج الگو‌ها و سبک زندگی نظام سلطه به عنوان راهی برای کنترل جوامع بشری و خارج ساختن اراده خداوند از همه ساحات زندگی بشر هستند.
۸- تجربه تلخ پاییز ۱۴۰۱ آشکارا نشان داد که اولاً طراحان و گردانندگان اصلی طرح، عناصر فریب خورده و فاسد هالیوودی و برخی دلقک‌های اجاره‌ای بودند، ثانیاً طرح آنان به دلیل عدم حمایت قاطعانه ملت ایران با شکست سنگین مواجه شد، ثالثاً جمعیت آنان بسیار قلیل و در حد کمتر از یک دهم جمعیت ایران هم نبود، اما در پناه قدرت اعجاب‌انگیز امپراتوری رسانه‌ای غرب و ظرفیت عظیم دنیای مجازی تلاش شد تا خود را به عنوان اکثریت مطلق جامعه مطرح و معرفی کنند و رابعاً تلاش کردند با مرعوب‌سازی جامعه، مرز‌های فرهنگی کشور را مورد تاخت و تاز و شبیخون فرهنگی قرار دهند.
۹- آنچه اجرای طرح مقابله با موج شبیخون فرهنگی بر بستر کشف حجاب را با مشکل مواجه ساخته است نه قدرت رسانه‌ای دشمن بلکه عوام‌فریبی برخی جریانات غربگرا و فرصت‌طلب داخلی است که بقای خود را در حاشیه‌سازی و تهییج افکار عمومی با هدف فشار از سوی مردم و چانه‌زنی و امتیازگیری از نظام تعریف کرده‌اند.
۱۰- در برخورد با طرح دشمن باید به نکات زیر توجه شود:
اول: از آنجا که بستر اصلی شکل‌گیری و دامن زدن به توطئه کشف حجاب، رسانه است، بستر برخورد با آن هم طبعاً باید رسانه و در قالب اجرای عملیات روانی باشد.
دوم: دشمن، جمعیت قلیل خود را با حجم سنگین امواج رسانه (پروپاگاندا) زیاد و خاستگاه اکثریت جامعه نشان میدهد، اما ما هنوز نتوانسته‌ایم مطالبات اکثریت مطلق مردم برای برخورد با مروجان فساد اخلاقی و سبک زندگی بیگانه را به درستی نشان دهیم.
سوم: باید با جهاد عظیم تبیین و روشنگری مرز بین برخورد با هتاکان عفت عمومی و مروجان بی‌بند و باری (به عنوان هدف اصلی و غایی طرح عفاف و حجاب) با عامه مردم به خوبی تفکیک و تبیین شود.
چهارم: برخورد با مروجان فساد اخلاقی و اجتماعی (به عنوان معلول) اگرچه امری لازم و ضروری است، اما باید کشف، شناسایی و برخورد با عوامل اصلی آشکار و پنهان اعم از «تولید کنندگان البسه و پوشاک مغایر با عفت عمومی»، «سایت‌های مروج فساد اخلاقی و ترویج بدحجابی و بی‌حجابی در فضای مجازی» و «حامیان مالی، فرهنگی، سیاسی به ویژه داخلی کشف حجاب» بخش عمده و اعظم طرح عفاف و حجاب را تشکیل دهد.
پنجم: مهم‌ترین کلید موفقیت و تضمین اجرای طرح، مردمی‌سازی و استفاده حداکثری از ظرفیت مردم است.
ششم: جداسازی مجرمان حوزه کشف حجاب و برهم زنندگان عفت عمومی از سایر جرائم اجتماعی حساسیت برانگیز و موجب انفعال منفی اجتماعی و سوءاستفاده فرصت‌طلبان برای شکست و زمین‌گیر کردن طرح خواهد شد.
هفتم: در روند اجرای طرح تأکید بر افشای مستمر سرشاخه‌های آشکار و پنهان خارجی و اطلاع‌رسانی دائمی به مردم اثربخشی و حمایت گسترده مردم از اجرای طرح را تضمین و کارشکنی و سنگ‌اندازی فرصت‌طلبان داخلی را خنثی می‌کند.
ولی هنوز به سوال پاسخ ندادید که حکم الزام به حجاب را از کجای فقه و شریعت گرفته اید 
