تحلیلی بر تبلیغات غیررسمی زودهنگام جناحهای سیاسی در قالب نقد یکدیگر
اصلاحطلبان اکنون در نقطهای قرار گرفتهاند که یکدیگر را دور از هر نوع صلاحیت فکری و سیاسی میدانند. دستشان کوتاه است وگرنه به صغیر و کبیر خود برای رسیدن به پاشنههای دروازه قدرت هم رحم نمیکنند. بزرگترین فریاد واسلاما و وامملکتای آنان در سه دهه حضور در قدرت، علیه نظارت استصوابی بوده است و حالا چنان تصفیهحسابهای درونحزبی و درون جبههای خود را سختگیرانه به پیش میبرند که یکی دیگری را به ضبطصوتی فاقد درک متقابل تشبیه میکند و دیگری همه دیکتاتورهای تاریخ را از استالین تا منافقین ردیف میکند تا بتواند توصیفی هرچند ناقص، اما قابلفهم از میزان قلع و قمع و خشونت درونگروهی اصلاحطلبان به خواننده ارائه دهد. این سرنوشت اصلاحطلبی در زمانهای است که با کنار گذاشتن الفبای عقلانیت، دو چیز ناسازگار و متناقضنما را باهم فریاد میزنند: اول اینکه ما پایگاه اجتماعی نداریم. دوم اینکه بدون ما مملکت به جایی نمیرسد!