سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: در این باره مهر گزارش میدهد: به کلیت فرایندها، نهادها، سازمانها، بودجهها، جشنوارهها، نمایشگاهها و…که در سالها و دهههای اخیر با محوریت فرهنگسازی در خصوص «مد و لباس» در کشور ایجاد و راهاندازی و مصرف شدهاند نگاهی بیندازیم. به نظر میرسد مجموعه این برنامهها عموماً با هدف نوعی برنامهریزی برای بهبود یا فرهنگی جلوهکردن مسئله پوشش در جامعه ایرانی به راه افتادند. در خلال شکلگیری و حیات این مجموعه عریض و طویل مناسبات بسیار و البته گاه سودمندی بین مدیران فرهنگی و طراحان و دستاندرکاران و متخصصان حوزه مد و لباس شکل گرفت که هر کدام را میشود در جای خود بررسی و ارزشگذاری کرد. بسیاری از نیروها و بودجهها و… در این حوزه گرد هم آمدند تا مثلاً به رغم نظارت و مطالعه نقصانهای موجود در این حوزه، تا آنجا که مقدور است به برنامهریزی و ترویج و حمایتهایی دست بزنند که کلیت جامعه ایرانی نهایتاً در زمینه نوع انتخاب پوشش و مد و لباس و… نشانگر نوعی جامعهای برخوردار از عقلانیت فرهنگی و همچنین ارزشهای بومی و سرزمینی و… باشد.
به این ترتیب باید پذیرفت که جامعه ایرانی باید تحت تأثیر این سازوکارهای برنامهریزی شده، طی برگزاری همه جشنوارهها و همایشها و نمایشگاهها و… در مسیری قرار بگیرد (یا لااقل به این مسیر متمایل شود) که از نظر فرهنگی معرف عقلانیت ویژهای باشد که توسط این سازوکارها و مجموعهها در زمینه انتخاب پوشش و انواع مد و لباس و... ترویج میشده است.
آیا امروز مردم جامعه ایرانی، به ویژه طبقه متوسط شهری که علیالقاعده باید مخاطبان اصلی نهادهای فرهنگی و هنری رسمی باشند، منتظرند تا سال به سال نمایشگاه یا جشنواره فلان مد و لباس ایرانی برگزار شود، تا مد سال و رنگ سال و کفش و کیف و شلوار و بلوز و… مصرفی خویش را بر مبنای ایدهها، طرحها و برنامههای آن نمایشگاه یا جشنواره خریداری و تهیه کنند. چنین به نظر نمیرسد، زیرا بسیاری از جوانانی که اغلب پیگیر جشنوارهها و نمایشگاههای عمومی مد و لباس هستند معتقدند طرحهای ارائه شده از سوی جشنوارهها با سلایق عمومی جامعه همخوانی ندارد. همچنین زمانی وجود نهادهای متولی قادر به اثربخشی خواهند بود که بتوانند دوستداران این حوزه را به سمت طرحهای جدید و بهروز با سبک ایرانی- اسلامی سوق دهند، در غیر این صورت وجود این نهادها در جامعه روزبهروز کمرنگتر شده و ماهیت اصلیاش را از دست میدهد. نباید جشنوارهها به گونهای باشند که تهی از هرگونه کارکرد باشند و نسل جوان ما حس کند که این نوع جشنوارهها تنها یک دورهمی ساده است تا دانشجویان این حوزه برای جمع کردن رزومه در این فستیوالها شرکت کنند و کسب سودی داشته باشند.
«مهپاره اکبری» طراح و تولیدکننده مد و لباس که به جمعآوری و مجموعه درآوردن لباسهای اقوام مشغول است، به مهر میگوید: به اعتقاد من تماماً برگزاری این جشنوارهها، همایشها و نمایشگاه پول خرج کردن صرف است و هیچگونه خاصیتی ندارد، اما هست و هر ساله جشنوارههای مختلف برگزار میکنند و موفق هم نبودند. به جای این فعالیتها کاری کنند که لباس خوب و مناسبی را به عنوان لباس ملی به مردمانمان معرفی کنیم. شما تصور کنید که لباسهای سنتی که در جهت لباس اقوام طراحی کردهام در انبار خاک میخورد، اما کسی برای توسعه لباسهای اقوام اقدامی نمیکند. من با تحقیقات و پژوهش برای حفظ میراث فرهنگی کشورم لباسهای مختلف استانهای مختلف را موردنظر قرار دادم تا این فرهنگ گم نشود، به اعتقاد من لباسهای اقوام فوقالعاده مُد دارد. مردم باید سعی کنند در مراسمهای مختلفی که دارند، از این لباسهای اقوام استفاده کنند.