سرويس جامعه جوان آنلاين: سخنان رئیس‌جمهور در مراسم افتتاح خط مترو هشتگرد که مخاطبان او در این نشست اتفاقاً مدیران و صاحب منصبان محیط‌زیست و مدیریت‌شهری بودند، قابل نقد جدی است. رئیس‌جمهور مدعی شده که اگر برنامه دولت ایشان نبود، دریاچه ارومیه به طور کامل خشک می‌شد و ۱۵ میلیون ایرانی ناچار به مهاجرت می‌شدند. دو ماه قبل هم در مراسم دیگری مشابه این سخن از طرف رئیس‌جمهور شنیده شد.
در این موضوع، مواردی که آقای رئیس‌جمهور در سخنرانی‌اش بیان می‌کند، تنها به بزرگنمایی و ارائه آمار‌های اغراق‌شده خلاصه نمی‌شود. براساس آمار‌ها جمعیت شهر‌های اطراف دریاچه ارومیه به ۷ میلیون تن هم نمی‌رسد. حوزه یک دریاچه یعنی همه خط‌الرأس‌هایی که آن را در برمی‌گیرد، حتی در دورترین فواصل.
از طرف دیگر این جمعیت کمتر از ۷ میلیونی شهر‌های اطراف دریاچه ارومیه همگی در برابر طوفان نمکی دریاچه (در صورتی که دریاچه ارومیه کاملاً خشک می‌شد) آنقدر آسیب‌پذیر نیستند که بلافاصله مجبور به مهاجرت از منطقه و رهاکردن خانه‌هایشان شوند.
ارومیه که نزدیک‌ترین شهر به دریاچه است، برخلاف جهت وزش باد‌های منطقه قرار دارد و بنابراین وزش طوفان‌های نمکی فرضی واقعاً بعید است به مشقتی جدید برای مردم منطقه تبدیل شود.
اینکه دریاچه ارومیه به طور کامل خشک شود از نظر علمی و منطقی کاملاً مردود است. شمالی‌ترین بخش این دریاچه که عمیق‌ترین قسمت آن هم هست نه هرگز خشکیده و نه در هیچ دوره‌ای که کمترین بارش‌ها بوده آسیب ندیده است.
مشکل دریاچه در نیمه جنوبی خشکیده آن است. حتی ترسالی دو سال اخیر هم آن را به طور کامل احیا نکرد. مرکز این دریاچه هم وضعیتی متعادل داشته است، چه با دولت یازدهم و چه بی‌دولت یازدهم و حتی با بارندگی و بی‌بارندگی هرگز ۳۰ درصد دریاچه ارومیه دچار خشکسالی نمی‌شود. گزارش‌های ماهواره‌ای مراکز تحقیقاتی جهان این موضوع را نشان می‌دهد.
اگر قرار بود خشک شدن دریاچه ارومیه به گفته رئیس‌جمهور ۱۵ میلیون هموطن را آواره کند، خشکیدن نیمی از آن (در بدترین دوره اش) تاکنون باید چند صدهزار نفری را مجبور به مهاجرت می‌کرد. هیچ گزارشی وجود ندارد که نشان دهد حتی مردم روستا‌هایی که در تیر رس باد‌های اطراف دریاچه هستند، مجبور به ترک خانه‌شان شده باشند.
فعالیت ستاد احیای دریاچه چندان مثمر ثمر نبوده است. مثلاً کمک محدود به گسترش آبیاری قطره‌ای و تغییر مسیر برخی هرزآب‌ها به داخل دریاچه، اما به‌دلیل کمبود بودجه، گسترش آبیاری قطره‌ای فقط بخش خیلی محدودی از کشتزار‌های منطقه را شامل شده است.
