آغاز نبرد سرنوشت‌ساز برای نفت لیبی

سرویس اقتصادی جوان آنلاین: ژنرال خلیفه حفتر نبرد سرنوشت‌ساز و پیشروی به سوی قلب طرابلس را پس از هشت ماه تلاش برای سرنگونی دولت وفاق ملی اعلام کرد.
به گزارش ایسنا، ارتش ملی لیبی ژنرال خلیفه حفتر بهار امسال حمله به دولت وفاق ملی که از سوی سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده است را آغاز کرد. این اقدام باعث تعجب همگان شد، زیرا ژنرال حفتر با شرکت ملی نفت لیبی وابسته به دولت وفاق ملی به مدت چند سال پس از اینکه نیرو‌های وی پایانه‌های صادرات نفت لیبی را از دست «گارد تأسیسات نفت» آزاد کردند، همکاری داشت.

طبق گزارش خبرگزاری فرانسه، حفتر مدعی است که دولت وفاق ملی از گروه‌های تروریستی حمایت کرده است.
طی هشت ماه گذشته مبارزه بدون اینکه برنده مشخصی داشته باشد، ادامه پیدا کرده، اما این مناقشه فعالیت صنعت نفت را متأثر کرده است، زیرا میادین نفتی هدف طبیعی گروه‌های مختلفی هستند که از هر کدام از این دو طرف حمایت می‌کنند. به‌عنوان مثال تنها در ماه گذشته نیرو‌های وفادار به دولت وفاق ملی کنترل میدان نفتی الفیل را که حدود ۷۳ هزار بشکه در روز نفت تولید می‌کند از ارتش حفتر پس گرفتند.

چند روز بعد شرکت ملی نفت لیبی پس از چرخش غیرقانونی شیر یک خط لوله که نفت را از میدان نفتی الفیل به یک پایانه صادراتی منتقل می‌کند، در این میدان وضعیت اضطراری اعلام کرد. هیچ اطلاعاتی درباره عامل بروز این وضعیت اضطراری وجود ندارد.
مصطفی سانالا، مدیر شرکت ملی نفت لیبی یک بار دیگر به جناح‌های درگیر درباره حیاتی بودن درآمد نفتی برای همه در لیبی هشدار داد.

بر‌اساس گزارش اویل پرایس، در حالی که حفتر آماده نبرد نهایی برای سرنگونی دولت وفاق ملی می‌شود، دولت وفاق ملی هم اعلام کرده که حمله حفتر را پس خواهد زد.
تحلیلگران بازار جهانی نفت به تحولات لیبی چشم دوخته‌اند، زیرا این کشور از نظر تاریخی یکی از تولیدکنندگان بزرگ عضو اوپک بوده است. لیبی در سال ۲۰۱۲ پیش از سرنگونی معمر قذافی، حدود ۶/۱ میلیون بشکه در روز نفت تولید می‌کرد. با این حال همه فراموش کرده‌اند که لیبی در سال ۱۹۷۰ حدود ۳ میلیون بشکه در روز نفت تولید می‌کرد. شرکت ملی نفت لیبی در سال ۲۰۱۸ اعلام کرد که افزایش تولید به ۲/۲ میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۲۳ را هدف گرفته است و اعلام کرد به حدود ۱۸ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز دارد. شرکت ملی نفت لیبی در حال حاضر تنها فروشنده نفت این کشور به بازار‌های جهانی است، اما بیشتر میادین و زیرساخت‌های نفتی در کنترل نظامیان حفتر است.