سرويس ايثار و مقاومت جوان آنلاين: در طول دفاع مقدس شهادت چند برادر یا چند عضو خانواده در جبهه‌های جنگ یا حوادث ناشی از بمباران، ترور و... بار‌ها اتفاق افتاده است. شش برادر شهید قادرخان‌زاده (از شهدای اهل سنت)، چهار برادر شهید جوادنیا، سه برادر شهید سرمدی، سه برادر شهید حسینجانی و... از جمله این موارد هستند، اما کمتر در طول جنگ شاهد بودیم که سه برادر در یک روز به شهادت برسند.
وقتی با برادر شهیدان کریمی گفتگو می‌کردیم، ایشان اشاره‌ای داشتند که شاید در طول جنگ تحمیلی تنها خانواده کریمی باشد که سه برادرشان در یک روز به شهادت رسیده‌اند. یادم آمد چند سال قبل گفت‌وگویی با حسین مظفر، وزیر اسبق آموزش و پرورش داشتیم که طی آن مصاحبه عنوان شد سه برادر ایشان به نام‌های حسن، علی و رضا نیز در یک روز و به فاصله ساعتی از هم به شهادت رسیده‌اند.
در بین برادران شهید مظفر و کریمی شباهت‌های زیادی وجود دارد. مظفر‌ها هم مثل شهیدان کریمی، شش برادر بودند که نیمی از آن‌ها در یک روز (ششم مرداد ۶۷) در جریان عملیات مرصاد به شهادت رسیدند. شهیدان نجفعلی، قدرت‌الله و ولی‌الله کریمی هم سه برادر از شش برادری بودند که هر سه روز پنجم اسفند ۶۲ در جریان عملیات خیبر شهید شدند.
شاید آنچه برادران شهید کریمی را متمایز می‌کند، نحوه بازگشت پیکرهایشان باشد. این سه برادر علاوه بر آنکه هر سه در یک روز شهید شدند، هر سه نیز مفقود شدند و ۱۳ سال بعد در سال ۱۳۷۵ پیکرهایشان شناسایی شد. البته به فاصله چند ماه از هم اول پیکر قدرت‌الله و ولی‌الله آمد و بعد پیکر نجفعلی تفحص شد.
اگر بتوانیم تنها لحظاتی خودمان را جای مادر شهیدان کریمی بگذاریم، می‌بینیم شنیدن خبر شهادت یک فرزند و خبر مفقودی دو فرزند دیگر، چیزی نیست که بتوان به این راحتی‌ها آن را تحمل کرد. همانطور که وقتی مادر شهیدان مظفر خبر شهادت سه فرزندش را یکجا شنید، او هم صاحب تجربه‌ای خاص شد که گمان نمی‌کنم کسی بتواند ذره‌ای از آن را درک کند.
باید این واقعیت را بپذیریم که هرچند تمام ملت ایران در دفاع مقدس نقش آفرینی کردند و گوشه‌ای از بار جنگ را به دوش گرفتند، اما در این بین اقشار و خانواده‌هایی بودند که بیشترین بار جنگ را تحمل کردند و بیشترین حق را به گردن ما دارند. خانواده‌هایی که تمام هستی شان را فدای ایران اسلامی کردند و حالا ما باید مراقب باشیم تا به فرموده حضرت امام خمینی (ره) یاد و نام آن‌ها در پیچ و خم‌های زندگی مادی به فراموشی سپرده نشود.
