سرویس تاریخ جوان آنلاین: اثر تاریخی- تحلیلی «امام خمینی و مهار فتنه بنیصدر و منافقین» در زمره پژوهشهایی است که در تبیین شرایط دوران ریاست جمهوری ابوالحسن بنیصدر و نسبت رهبر کبیر انقلاب با آن، به نگارش درآمده و از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی روانه بازار نشر گشته است. فاطمه نظری کهره مؤلف کتاب در دیباچه خویش بر آن، موضوع پژوهش را اینگونه توصیف کرده است:
«سرگذشت اولین رئیسجمهور اسلامی ایران یکی از نکات عبرتآموز تاریخ معاصر است. زندگی سیاسی بنیصدر از آن روزی که به عنوان معتمد مردم مسلمان ایران در چهرهای منافقانه در اوج قدرت قرار گرفت تا آنجایی که به عنوان چهرهای مطرود از کشور گریخت، میتواند درسهای فراوانی در بر داشته باشد.
سید ابوالحسن بنیصدر فرزند آیتالله نصرالله بنیصدر در سال ۱۳۱۲ در همدان متولد شد. او در سال ۱۳۴۲ به فرانسه رفت و با پیروزی انقلاب اسلامی در آنجا ساکن شد. وی همراه حضرت امام خمینی در بهمن ۱۳۵۷ به ایران آمد و خیلی سریع توانست در امور حکومتی سمتهایی را کسب کند. در این زمان اولین اختلافات بنیصدر با مجلس خبرگان بر سر دو اصل قانون اساسی یعنی اصل ولایت فقیه و شرایط عمومی و اختیارات رئیسجمهور صورت گرفت. سرانجام به رغم تمامی مخالفتهای بنیصدر و همفکرانش این اصول تصویب شد. هرچند انتظار میرفت مخالفتهای بنیصدر خاتمه یابد، اما وی همچنان بر اعتراضات خود ادامه میداد. پس از اتمام اولین دوره ریاست جمهوری و کسب اکثریت آرا از سوی بنیصدر وی در پی برقراری حاکمیت و اثبات نظریات خود در بین قوای حکومت و حتی در سطح جامعه برآمد. با شروع جنگ تحمیلی بنیصدر در مقام فرمانده کل قوا با سیاستهای نظامی سپاه و نیروهای مردمی به مخالفت پرداخت. سیاستهای دفاعی بنیصدر بیشتر بر واگذاری زمین تکیه داشت و سعی میکرد تا از طریق اتکا به قدرتهای خارجی مشکل جنگ را حل کند. پس از ناکامیهای بنیصدر در فرآیند جنگ تحمیلی پشت جبهه و عرصه سیاسی کشور محلی برای تنازعات وی با نیروهای خط امام شد. تقابل جریان فتنه سال ۶۰ که جبهه متحد ضد انقلاب را به همراه داشت، با نیروهای حزباللهی به نقطه اوج خود و زمان سرنوشتساز رسید. امام در سخنرانیهای متعدد بنیصدر را نصیحت کرد، اما بنیصدر با تکیه بر منافقان بر شدت مخالفتهای خود افزود. سرانجام امام در ۲۰ خرداد ۱۳۶۰ طی حکمی به ستاد مشترک ارتش، رئیسجمهور را از فرماندهی کل قوا عزل کردند. در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ طرح عدم کفایت سیاسی بنیصدر در مجلس شورای اسلامی مطرح شد. همزمان با خلع بنیصدر از ریاست جمهوری سازمان مجاهدین خلق (منافقین) به بهانه حمایت از جان بنیصدر جنگ مسلحانه را با هدف سرنگونی جمهوری اسلامی آغاز کرد. تشکیلات اهریمنی منافقین و گروههای همسو هرچند درگیریها و آشوبهای متعددی را باعث شدند، ولی با پیروزی حزبالله مجبور به انزوا یا فرار از کشور شدند. مهار این بحران از سوی حضرت امام با صبر انقلابی در مواجهه با بنیصدر و سرسختی و مقاومت در قبال گروههای منافق فتنهگر مدلی از مدیریت اسلامی به جامعه عرضه کرد و توانست کشور انقلاب را از بحران پیچیدهای نجات و به سوی استقرار و ثبات سوق دهد.
کتاب «امام خمینی و مهار فتنه بنیصدر و منافقین» در پنج فصل سازماندهی شده است؛ فصل اول به مفهوم فتنه، ویژگیها و عوامل پیدایش آن در جامعه و همچنین جریان نفاق و سیر شکلگیری آن در تاریخ اسلام اختصاص دارد. در فصل دوم با توجه به نقش محوری منافقین و بنیصدر در شکلگیری جریان نفاق در سالهای ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ ابتدا به معرفی آنها و سپس علل پیدایش جریان نفاق پس از انقلاب اسلامی و شیوههایی که منافقان برای کسب مشروعیت و مقبولیت در نظام جمهوری اسلامی اتخاذ کردند، پرداختهایم. فصل سوم به روند تکوین اتحاد میان منافقین و بنیصدر اختصاص یافته است. در این فصل مواضع بنیصدر و منافقین نسبت به یکدیگر و رویدادهایی که پس از انقلاب به جریان این اتحاد کمک کرد، بررسی شده است. در فصل چهارم نقش امام خمینی در مهار فتنه نفاق و مواضع ایشان در برخورد با این جریان ارزیابی شده است. در فصل پنجم سرنوشت فتنه نفاق و اقداماتی که سران فتنه پس از شکست در برنامههای خود در پیش گرفتند، بررسی شده است. کتاب با نتیجهگیری، اسناد و تصاویر مرتبط با موضوع کتاب خاتمه یافته است.»