جوان آنلاین: آبنمای موزیکال پارک ولیعصر که سال‌ها به‌عنوان یکی از جاذبه‌های شهری و برند تفریحی تبریز شناخته می‌شد، امروز در حصار خصوصی‌سازی گرفتار شده و از دسترس عمومی خارج است؛ مسأله‌ای که از ابتدای واگذاری حواشی خاص خود را داشت و این روز‌ها واکنش اعضای شورای اسلامی شهر تبریز را نیز برانگیخته است.
برند شهری که به انحصار درآمده است
احد صادقی، رئیس کمیسیون محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر تبریز با انتقاد از وضعیت کنونی پارک ولیعصر گفت: دو مسأله مهم در خصوص این پارک وجود دارد؛ نخست، جذابیت آن به‌خاطر آبنمای موزیکال است که متأسفانه در شرایط فعلی تبدیل به فضای خصوصی یک رستوران شده است.
وی گفت: در بازدید اخیر مشاهده شد که دو درب برای ورود به این فضا تعبیه شده، اما یکی از در‌ها همواره بسته است و دیگری تنها در ساعات خاصی باز می‌شود. در حالی‌که آبنمای موزیکال، برند اصلی پارک ولیعصر است و باید به‌صورت عمومی و در دسترس همه شهروندان باشد.
وقتی فضا‌های عمومی در سایه واگذاری رنگ می‌بازند
آبنمای موزیکال پارک ولیعصر در سال‌های گذشته یکی از نقاط پر رفت‌وآمد تبریز، به‌ویژه در شب‌ها بود؛ اما پس از واگذاری بخشی از فضای آن به بهره‌برداری خصوصی، بسیاری از شهروندان امکان حضور آزاد در این فضا را از دست داده‌اند. منتقدان می‌گویند واگذاری فضا‌های شهری بدون در نظر گرفتن حق عمومی شهروندان موجب شده تا بخشی از هویت تفریحی و زیبایی‌شناختی شهر در معرض فراموشی قرار گیرد.
خزانه‌دار شورای اسلامی شهر تبریز، با اشاره به این موضوع تأکید کرد: برند آبنمای موزیکال باید حفظ شود و فضای آن از حالت خصوصی‌سازی خارج و در اختیار عموم مردم قرار گیرد.
باغ حسن؛ فرصت مغفول توسعه سبز
رئیس کمیسیون محیط زیست و خدمات شهری در بخش دیگری از سخنان خود به وضعیت «باغ حسن» در مجاورت پارک ولیعصر اشاره کرد و گفت: این باغ در این دوره شورا تملک شده بود و قرار بود در آن هتل احداث شود که با پیگیری‌های انجام‌گرفته، این طرح منتفی شده است.
صادقی، گفت: موضوع ممنوعیت تغییر کاربری باغات تملک‌شده را به همین دلیل مطرح کردم، چراکه این محل مدت‌ها رها شده بود و تعدادی از درختان خشک شده بودند. خوشبختانه شهرداری منطقه در حال احیای وضعیت پیشین آن است.
مطالبه عمومی برای بازگرداندن فضا به مردم
پارک ولیعصر و آبنمای موزیکال آن، بخشی از حافظه جمعی شهر تبریز هستند و احیای آن، نه تنها یک اقدام زیباشناسانه، بلکه حرکتی در جهت بازگرداندن حق حضور شهروندان در فضا‌های عمومی است.
در حالی که بسیاری از کلان‌شهر‌های کشور با سیاست بازگرداندن شهر به مردم به‌سوی احیای بوستان‌ها و فضا‌های باز حرکت می‌کنند، تبریز نیز نیاز دارد با پرهیز از واگذاری‌های محدودکننده، به‌جای خصوصی‌سازی نماد‌های شهری، آنها را دوباره در اختیار عموم قرار دهد.
