پیش از تو سینه مستضعفان زیر سنگ‌های بزرگ و سنگین اربابان بود. پیش از تو دست‌های پینه‌بسته بردگان هیچ ناخن نداشت. همه ناخن‌کشیده. پیش از تو پیکر عریان مستضعفان بر ریگ‌های داغ صحرا بود. ناموس‌ها در ازای بدهی‌ها به کنیزی می‌رفت. پیش از تو دخترکان در گور بودند. نخل‌ها از دشمنی با صاحبان به آتش می‌رفت.
پیش از تو خانه‌های قبیله زیر پای راهزنان نابود می‌شد. دختر‌ها به‌خاطر فقر پدران به حجله بیگانگان می‌رفتند. اغنیا بر گرده فقرا بودند. اشراف بر سینه رعایا. پیش از تو همه‌جا تاریک بود. همه در ذلت. ناگهان تو آمدی! نور آسمان را فراگرفت. کنگره پادشاهان ریخت. بت‌های طلاکوب از طاقچه‌ها و رف‌های خانه اغنیا فروافتاد. اشراف خواب دیدند که اموالشان میان شعله افتاده‌است.
مستضعفان خواب رهایی دیدند. دختران از خواب پریدند. ناگهان تو آمدی؛ محمد! و نام تو با خود عزت آورد. تو آمدی و بر دامنه کوه ابوقبیس فریاد کردی که «بگویید لااله‌الاالله، رستگار شوید.» بعد از تو فرودستان و بیچارگان عزیز شدند. زنجیر‌ها از پا باز شد و سیاهان لباس پوشیدند. گور‌های آماده دخترکان، کور شد و هیچ قبیله‌ای به تاراج نرفت. تو با خود عزت آورده بودی. معجزه تو نه در چوبدست نبوتت بود و نه در دستی که بر سر بیماران بکشی و شفا ببخشی. تو عزت آورده بودی. عزتی که از آسمان به زمین فروافتاد و دست‌های شکسته فقیران را گرفت و چشم‌های خسته مستضعفان را روشنایی بخشید.
بعد از تو عزت، نه در صندوقچه‌های متمولان بود، نه در تاج و تخت سلاطین. بعد از عزت در سینه آن برده حبشی و در دستان آن رعیت ایرانی بود و راستش را اگر بخواهی این عزت هنوز جاری است. هنوز که هنوز است هرجا که نام تو برده شود، روح عزت تازه می‌شود. هر جا مسلمانی قامت به نماز می‌بندد و مقابل مستکبران و اشراف و ستمگران سینه سپر می‌کند، گویی دوباره همان وعده در گوش جهان می‌پیچد «و‌لله‌العزه و لرسوله و للمؤمنین».
تو با خود عزت آوردی و چشمه عزتی که شبی در خانه عبدالمطلب جوشید، امروز در ایران و فلسطین و لبنان و یمن به جریان افتاده‌است. چشمه عزتی که تو از آن مستضعفان را سیراب کردی، حالا رود شده؛ دریا شده؛ سیل شده و بر خانه مستکبران و ظالمان تاریخ افتاده‌است.
ما همان رعیت تحت ستم پادشاهان و کاخ نشینان بودیم. نام تو عزیزمان کرد؛ و ما امت تو، از یمامه و صنعا تا تهران و بیروت و غزه، عزم این داریم که بیرق سبز «محمد رسول‌الله» را مقابل چشم کوته‌نظر دشمنان تو برافراشته سازیم. چه خوب که آمدی!
