جوان آنلاین: در حالی که تنش‌ها در استان دروزی نشین سویداء در جنوب سوریه بعد از لشکرکشی گسترده تروریست‌های وابسته به حکومت ابومحمد جولانی در هفته گذشته و سپس مداخله رژیم صهیونیستی برای اجرای توطئه‌های خود، همچنان ادامه دارد، منابع محلی از وضعیت وخیم انسانی در این استان به ویژه در سطح بهداشتی و پزشکی خبر می‌دهند.
قطع آب و برق و انباشته شدن اجساد در بیمارستان و خیابان‌ها
به گزارش تسنیم، بیمارستان‌های دولتی و خصوصی در استان سویداء زیر بار حوادث خونین هفته گذشته در میان قطعی آب و برق، کمبود تجهیزات پزشکی و حتی اساسی‌ترین دارو‌های حیاتی دست و پا می‌زنند. علاوه بر آن، بیمارستان‌ها مملو از زخمی‌ها و مجروحان هستند و تعداد زیادی از اجساد در بیمارستان‌ها انباشته شده‌اند و حتی برخی از اجساد در خیابان‌ها و پیاده‌رو‌ها می‌مانند.
وضعیت پزشکی و بهداشتی استان سویداء از زمان آغاز حملات خونین عناصر جولانی در ۱۳ جولای جاری به شدت رو به وخامت گذاشته و عواقب زیست محیطی آن مردم را تهدید می‌کند؛ به ویژه افرادی که دارای جراحات جدی و بیماری‌های مزمن و لاعلاج هستند.
دکتر عمر عادل عبید، رئیس انجمن پزشکی سویداء در گفتگوی تلفنی با خبرنگار العربی الجدید اعلام کرد که بیمارستان مرکزی سویداء معروف به بیمارستان ملی، بیشترین فشار را متحمل شده؛ زیرا بزرگترین و مجهزترین بیمارستان برای پذیرش موارد اورژانسی است. اما امروز وضعیت بیمارستان به دلیل حجم تلفات حمله به بیمارستان و اشغال آن به مدت یک روز کامل که منجر به کشته و زخمی شدن برخی از پرسنل پزشکی نیز شد، بسیار فاجعه بار است.
وی افزود: علاوه بر آن حدود ۶ روز است که اجساد در داخل و اطراف بیمارستان انباشته شده‌اند و آلودگی شدیدی را ایجاد می‌کنند. این آمار جدا از قربانیان و اجسادی است که در خیابان‌ها و خانه‌ها مانده‌اند و ما قادر به دسترسی به آنها نیستیم. اوضاع روز به روز بدتر می‌شود؛ زیرا هر جسد به منبع آلودگی تبدیل می‌گردد، به ویژه از آنجایی که کشتار‌ها به همه محله‌های شهر سویداء گسترش یافته است.
وضعیت فاجعه‌بار بیمارستان‌های سویداء و انجام جراحی بدون بیهوشی
این مسئول پزشکی استان سویداء تصریح کرد: پرسنل پزشکی در بیمارستان ملی طی ۸ روز حدود ۵۰۰ عمل جراحی انجام داده‌اند؛ از درمان جراحات قفسه سینه و معده گرفته تا قطع عضو و جراحات ناشی از ترکش و تیراندازی. این تلفات بسیار بی‌سابقه است و هیچ بیمارستانی هر چقدر هم که مجهز باشد نمی‌تواند به آن رسیدگی کند. بیمارستان ملی در سویداء حدود ۲۵۰ تخت دارد، اما به دلیل وسعت تلفات حتی یک تخت هم خالی نمانده و ما مجبور شدیم میان مجروحان اولویت بندی کنیم و آنهایی که وضعیتشان بدتر بود را نگه داریم و بقیه را مرخص کنیم.
وی ادامه داد: چندین بیمارستان دولتی دیگر در استان سویداء وجود دارد، از جمله بیمارستان صلخد که هفتاد تخت دارد، اما مانند بیمارستان ملی سویداء مجهز نیست و خدمات‌ام آر آی و سی تی اسکن در آن ارائه نمی‌شود. همچنین در بیمارستان شهبا هم تنها موارد اورژانسی پذیرش می‌شوند. بیمارستان‌های خصوصی هم بسیار کوچک هستند و بین ۱۲ تا ۱۵ بیمار را در خود جای می‌دهند و کلینیک‌ها هم از نظر لجستیکی و حتی از نظر کارکنان، برای رسیدگی به آسیب‌ها در مواقع جنگی واجد شرایط نیستند.
رئیس انجمن پزشکی سویداء هشدار داد که وضعیت انسانی در این استان بسیار وخیم است و ما ۱۵ روز کامل بدون آب و برق بوده‌ایم و توانایی پمپاژ آب برای آشامیدن یا بهداشت شخصی بسیار کم شده است. بعد از تحولات اخیر و قتل عام‌های مداوم، وضعیت بیماران در سویداء هم بسیار بدتر شده و آنها نمی‌توانند به بیمارستان دمشق که تنها بیمارستان دولتی برای درمان بیماری‌های مزمن و لاعلاج است مراجعه کنند.
قطع خدمت‌رسانی به بیمارستان سویداء در سایه حکومت جولانی
وی ادامه داد: قبل از درگیری‌های جدید ما سعی می‌کردیم دارو‌ها و خدمات شیمی درمانی را تهیه کنیم، اما جاده دمشق- سویداء مملو از خطرات و باند‌های تروریستی است و متاسفانه وزارت بهداشت سوریه هم از ارائه این دارو‌ها به ما خودداری کرد.
عبیده ابو فخر، از پزشکان ارشد بیمارستان سویدا هم به عمق رنج و دردی که در طول ۱۰ روز در این بیمارستان وجود داشت اشاره کرده و گفت: ما تعداد زیادی عمل جراحی انجام دادیم، اما به دلیل کمبود اتاق عمل خالی نتوانستیم جان برخی مجروحان را نجات دهیم. ما حتی مجبور بودیم برخی از مجروحان و کودکان را بدون بیهوشی عمل کنیم و برخی از مجروحان در راهرو‌های بیمارستان تحت عمل جراحی‌های جزئی قرار گرفتند. ما به دلیل کمبود پرسنل پزشکی و پرستار نتوانستیم دقیق به بیماران رسیدگی کنیم که منجر به عفونت جراحات آنها شد.
وی افزود: همچنین کمبود آب در طول عمل‌های جراحی بزرگ یک بحران واقعی ایجاد کرد. اکنون هم با وجود انتقال تعداد زیادی از اجساد به خارج از بیمارستان، همچنان وضعیت، فاجعه بار و وخیم است. ما در هرج و مرج واقعی قرار گرفتیم و اصلاً امکان رسیدگی به مجروحان وجود نداشت؛ به طوری که نمی‌توانستیم باند‌های زخمی‌ها را عوض کنیم و با آنها به مدت ۴ یا ۵ روز روی زخم‌ها می‌ماند که منجر به عفونت شدید می‌شد. ما همچنین به دلیل کمبود پزشک مجبور شدیم عمل‌های جراحی را توسط افراد غیرمتخصص انجام دهیم که پیامد‌های زیادی دارد.
