قرار نیست همیشه کنار کودک باشیم

جوان آنلاین: کانال «تخته سیاه» در ایتا بخشی از کتاب «راه رشد، جلد چهارم، صفحه ١۶٨» را به اشتراک گذاشت. در این کتاب آمده است: چیزی‌که اساس تربیت است این است که بچه را به خودش بسپارند تا خودش، خودش را تربیت کند. به این می‌گویند «خودکفایی». یعنی مادر و پدر باید بدانند که دیر یا زود این بچه خودش تشکیل خانواده می‌دهد و مستقل می‌شود، پس باید عادتش بدهند که خودش مواظب خودش باشد نه اینکه دیگری مواظبش باشد. به‌تدریج خودشان را کنار بکشند تا بچه روی پای خودش بایستد. همان‌طور که شما اول دستش را می‌گیرید تا راه برود، بعد دستش را رها می‌کنید تا خودش راه‌رو شود، در فکر کردن و تصمیم گرفتن هم باید به‌تدریج دست بچه را ول کرد تا خودش راه برود. اگر بچه را تا ١۵سالگی همراه خودتان از این طرف خیابان به آن‌طرف خیابان ببرید، تا آخر همین‌طور خواهد بود. همیشه منتظر است کسی دستش را بگیرد و از این طرف به آن طرف ببرد. باید آهسته‌آهسته سایه پدر از زندگی او دور شود و بچه خودش از این‌طرف خیابان به آن طرف برود. این کار باید به‌تدریج انجام شود.