جوان آنلاین: کمیل خجسته در کانال تلگرامی خود نوشت: عکس منزل مادر رئیس‌جمهور شهید را دیدید؟ احتمالاً به‌واسطه ملاقات‌هایی که در منزل شهید رئیسی صورت می‌گیرد، تصویر منزل کوچک و ساده آن‌ها را هم دیده‌اید. دیدید که بالگرد رئیس‌جمهور در سفر از نقطه صفر مرزی و محروم دچار سانحه شد؟! صحبت‌های رئیس‌جمهور را قبل از سوارشدن به بالگرد خطاب به مردم محروم آنجا دیدید؟! آنجا داشت درباره پایان دادن به یک پروژه ناتمام عمرانی برای مردم صحبت می‌کرد. این دولت، دولت پایان دادن به پروژه‌های نیمه‌تمام بود. آب الغدیر خوزستان ۱۷ ساله، جاده شیراز ۱۲ ساله، راه‌آهن ۱۸ ساله کردستان و... و حالا با خون خودش تلاش می‌کند همه حباب‌های سیاه رسانه‌ای، همه دستکاری‌های ذهنی را برهم بزند.
کمی عقب‌تر برویم؟ تصویر خانه مادر حاج قاسم را یادتان است؟! تصویر خانه خود حاجی را چه؟! یادتان است حاجی در یک روزی که تعطیل بود و در نیمه شبی که همه ما خواب بودیم؛ در حال انجام مأموریت برای مردم ایران از سوی امریکایی‌ها ماشینش مورد حمله واقع شد؟!
خب این وعده خداست. او به انسان وعده داده است که کف باطل را از روی آب جاری زندگی کنار می‌زند تا حق آشکار شود که این‌ها مَا یَنْفَعُ النَّاسَ و به نفع مردم هستند. خون شهید، باطل را کنار می‌زند. جمهوری اسلامی جایی است که مسئولان هزار و چهارصدش افتخار می‌کنند که شبیه مسئولان هزار و سیصد و شصتش باشند. افتخار می‌کنند رجایی باشند تا بهشتی شوند.
دقت کنید جایگاه این مسئولان در کنار مدیرانشان مانند نسبت قله به دامنه است که الناس علی دین ملوکهم. قله‌هایی که چنین تصاویری از زندگیشان بیرون می‌آید ناگزیر بخش زیادی از دامنه‌شان و مسئولانشان هم شبیه به او هستند. یکی رئیس‌جمهور، یکی رئیس یکی از مهم‌ترین ارکان نظامی کشور و.... مسئول انقلابی جمهوری اسلامی ساده‌زیست است. به فکر مردم است. به دنبال حل مسائل زندگی مردم است و در نهایت برای مردم جانش را فدا می‌کند. با این فرمول است که ایران هر روز برخلاف تصویرسازی رسانه برخلاف آن مگسی که بر زخم می‌نشیند؛ در میدان واقعیت به جلو پیش می‌رود.
مه سیاه رسانه که کنار می‌افتد، می‌شود این رشته کوه محکم را دید. بدون انحراف از روز اول خلقتش، با قله‌هایی پر از افتخار، دامنه‌هایی پر از شقایق که دائماً نسیم در دل آن می‌خواند:ای شقایق‌های آتش گرفته، دل خونین ما شقایقی است که داغ شهادت شما را بر خود دارد. آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟
