ضرب‌المثل معروف «پنیر مفت فقط در تله موش پیدا می‌شود» به خطری اشاره دارد که ماهیتی جز تعدی به حقوق دیگران ندارد. مالک شرکت «کوروش‌کمپانی» درست به همین شیوه اعتماد قربانیانش را جلب کرد و در نهایت با مبلغی که رقم آن ۲ هزار میلیارد تومان اعلام شده فرار کرد. با این حال رقم اصلی کلاهبرداری هنوز از سوی مراجع رسمی اعلام نشده است. سال‌های زیادی است که خبر پرونده‌هایی نظیر کوروش کمپانی به رسانه‌ها راه پیدا می‌کند تا در اولویت اول، هشداری باشد برای افرادی که قصد دارند خارج از ساختار قانونی که برای کسب و کار برقرار است سرمایه خود را افزایش دهند. شرکت‌های لیزینگی شناخته شده‌ترین پرونده‌هایی هستند که تاکنون اموال بسیاری از شهروندان را به همین شیوه که به شیوه «پانزی» معروف است به جیب زده‌اند. با وجود اینکه پلیس مدام درباره ماهیت دروغین این دسته از شرکـت‌ها هشدار می‌دهد، با این حال تشکیل شدن پرونده‌های مستمر حکایت از آن دارد که بسیاری از شهروندان تا زمانی که پایشان در تله گیر نکند، ترجیح می‌دهند به هشدار‌های مطرح شده توجه نکنند.
آن‌هایی که قصد کلاهبرداری‌های کلان را دارند بیش از هر چیز روی تبلیغ محصولی که قصد کلاهبرداری با آن را دارند سرمایه‌گذاری می‌کنند. آن‌ها به تمام کسانی که جذب تبلیغ‌های دروغین می‌شوند به چشم یک سرمایه خالص نگاه می‌کنند برای همین با ترغیب آن‌ها به سرمایه‌گذاری مطئمن، اعتمادشان را جلب و مجابشان می‌کنند همه اندوخته‌های خود و نزدیکانشان را به حساب شرکت واریز کنند. «کوروش‌کمپانی» با بهره‌گیری از سلبریتی‌ها و اهدای هدایای دندان‌گیر، آن‌ها را روی فرش قرمزی کشاند که به از دست رفتن حیثیت سلبریتی‌ها و سیاه‌بختی سرمایه‌گذاران منجر و خودش با ثروتی کلان از کشور خارج شد. روز گذشته فیلمی از صف طولانی مالباختگان کورش‌کمپانی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که برای مطرح کردن شکایت خود به صف شده بودند. در چنین وضعیتی که اموال همه آن‌ها دود شده پاسخ این پرسش که چگونه یک نفر حاضر می‌شود گوشی آیفون ۴۵ میلیون تومانی را ۲۰ میلیون تومان بفروشد، بهتر معنا می‌شود. این دسته از افراد مثل فال‌بین‌ها اگر زرنگ بودند باغچه خودشان را بیل می‌زدند و منفعتی که قرار است به راحتی به جیب دیگران واریز شود به حساب خودشان واریز می‌کردند. بنابراین آنگونه که همواره در بستر اجتماعی مطرح بوده و هست، در پس هر چیز ارزانی معمایی وجود دارد و با وجود اینکه رمزگشایی از آن امری آسان است، با این حال بسیاری طمع می‌کنند و زمانی پی به ماهیت ماجرا می‌برند که هم سرمایه‌شان از دست رفته و هم به اعتماد عمومی خدشه بیشتری وارد شده است.
