در دهه‌های اخیر با اوج گرفتن مباحث زنان در محافل دانشگاهی، سیاسی و بین‌المللی و همراه با جهت‌گیری رویکرد‌های جدید، مفهوم توانمندسازی سیاسی زنان گسترش فراوان یافته است. انقلاب اسلامی با توجه به حقوق و توانمندی‌های زنان، به دور از هجمه‌های دو اندیشه سنتی و غرب‌گرا، جایگاه بانوان را در زمینه‌های مختلف علمی، سیاسی، مدیریت‌های اجتماعی و فرهنگی ترسیم کرده است. همچنین با تأکید بر نقش‌های همسری و مادری در کنار اثرگذاری سیاسی و اجتماعی در حوزه زنان، تلاش برای بازگشت به کرامت زن و ارزش‌های اصیل انسانی در روابط زن و مرد، شخصیت مستقل برای زنان را فارغ از بخش‌های مختلف به رسمیت شناخته و مسئولیت آن‌ها را در قبال نظام جمهوری اسلامی مورد تأکید قرار داده است.
چنانچه در طول ۴۰سال نظام مقدس اسلامی شکوفایی ظرفیت ارزشمند بانوان، پیشرفت‌ها و اثربخشی‌های گوناگون، با تأکید بر کنشگری و نقش‌آفرینی‌ها به عرصه ظهور رسید. تحقق نسبی اهداف انقلاب اسلامی نیازمند شناخت وضعیت موجود و برنامه‌ریزی برای رسیدن به وضعیت مطلوب است. همچنان که در بیانیه گام دوم نیز تأکید شد، انقلاب اسلامی از نقطه صفر آغاز شد و تجربه‌ای در زمینه‌های مختلف مطابق آموزه‌های اسلامی نداشت، لذا نمی‌توان منکر کاستی‌ها، ضعف‌ها و عقب‌ماندگی‌ها بود. حوزه زن و خانواده نیز از این عقب‌ماندگی مستثنی نیست. چنانچه به زنان به عنوان نیروی بنیادی در فرایند توسعه و تعالی کشور توجه کافی نشده و آنگونه که شایسته است سهمی متناسب و همخوان با کار ویژه ایشان در ساختار قدرت اجتماعی تعریف نشده است و به رغم توانمندی‌ها و شایستگی‌ها در بخش‌های علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هنوز نتوانسته‌اند به جایگاه درخور و شایسته‌ای در سطوح مدیریتی تصمیم‌گیری دست یابند.
عدم ارائه الگوی اسلامی از سیاست با تمرکز بر عناصر زنانه، خلأ نظریه‌های کاربردی در موضوع زن و خانواده، سیاست‌زدگی فضای این عرصه و الگوی گفتمانی شکل گرفته، ضعف ساختار‌های موجود در موضوع زنان، تهاجم گسترده فرهنگی استکبار جهانی و برنامه‌ریزی‌های یک‌جانبه توسعه‌محور مبتنی بر اندیشه نئولیبرالیسم موجب این خلأ‌ها شده است. با وجود تأکیدات رهبر معظم انقلاب بر اهمیت حوزه بانوان، لیکن ضعف در برقراری ارتباط جامعه زنان با سیاستگذاران و ساختار‌های موجود، وجود اسناد بالادستی ضعیف و در برخی مواقع بی‌اثر در حوزه زن و خانواده، بیگانه بودن فضای قانونگذاری با مفهوم پیوست خانواده، موضوع حکمرانی را تحت‌الشعاع قرار داده که نتیجه آن سردرگمی دختران نوجوان با ادبیات و گفتمان اصیل انقلاب است. با توجه به نگاه تحول‌گرایانه و پویایی رهبران انقلاب اسلامی و اندیشه ایشان در الگوی سوم ارائه شده از بانوی ایرانی، مسئولان، نمایندگان و سیاستگذاران باید نسبت به این خرد و اندیشه اسلامی اهتمام جدی داشته باشند و به ظرفیت‌ها و فرصت‌های ایجادشده در این عرصه توجه کنند. پویایی حیات سیاسی نظام اجتماعی بدون حکمرانی بانوان در این عرصه امکانپذیر نیست و از آنجا که امروز شاهد تحولات ارزشمند بانوان در عرصه‌های علمی، فرهنگی، ورزشی، افزایش کنشگری و آگاهی‌های اجتماعی و سیاسی بانوان در خانواده و جامعه هستیم، باید تسهیل‌گر حرکت ایشان باشیم تا نظام اسلامی را از برکت وجود ظرفیت بانوان بهره‌مند کنیم، لذا ضروری است جهت تحول حکمرانی در حوزه بانوان مبتنی بر رویکرد‌های انقلاب اسلامی و امامین انقلاب و فضایی جهت شنیده شدن انتقادات و نظرات این حوزه اقدامات جدی و درخور صورت گیرد.
* رئیس بسیج جامعه زنان
