سرویس جامعه جوان آنلاین: طبق مطالعه اقتصادی جدیدی که من به همراه آلن آدلمن، دانشجوی دوره دکترای خود انجام داده ایم، کسانی که زودتر بازنشسته می‌شوند، دچار افول شناختی تسریع شده می‌شوند و حتی ممکن است مرحله اولیه زوال عقل را تجربه کنند.
به منظور تثبیت این یافته، ما تلاش‌های یک برنامه بازنشستگی روستایی را که چین در سال ۲۰۰۹ راه اندازی کرده بود مورد بررسی قرار داده ایم. این برنامه در اختیار کسانی قرار گرفته که اگر بعد از بازنشستگی رسمی در ۶۰ سالگی از کار کردن دست می‌کشیدند، درآمد ثابتی برایشان در نظر گرفته می‌شد. ما دریافتیم کسانی که در این برنامه مشارکت کرده و بازنشسته شده بودند، طی یک یا دو سال بعد، نوعی زوال شناختی را که معادل یک افت هوش کلی ۱.۷ درصدی به نسبت کل جمعیت است تجربه کرده اند. این افت معادل حدود سه امتیار آی کیو است و می‌تواند برای کسی که از برنامه دارویی خاصی پیروی میکند یا در برنامه ریزی‌های مالی شرکت دارد، شدیدتر نیز شود. بزرگ‌ترین تاثیر منفی در زمینه‌ای رخ داده که «یادآوری با تاخیر» نامیده می‌شود و توانایی فرد را در به یادآوردن چیزی که چند دقیقه پیش به آن اشاره شده اندازه گیری میکند. تحقیقات عصب شناختی مشکلات در این حوزه را با یک مرحله اولیه از شروع زوال عقل مرتبط می‌دانند.
چرا این موضوع اهمیت دارد
افول شناختی به این معنی است که چه وقت یک شخص در یادآوری، یادگیری مطالب جدید، تمرکز یا اتخاذ تصمیماتی که بر زندگی روزمره شان تاثیر می‌گذارد، مشکل پیدا می‌کنند. هر چند به نظر می‌آید که مقداری از این زوال شناختی محصول فرعی اجتناب ناپذیر پیر شدن باشد، اما افول شناختی سریع تر، می‌تواند پیامد‌های نامطلوب را بر زندگی یک فرد عمیق‌تر کند.
درک بهتر از دلایل این امر، پیامد‌های مالی قدرتمندی به دنبال دارد. مهارت‌های شناختی – روند‌های ذهنی گردآوری و پردازش اطلاعات برای حل مشکلات، سازگاری با موقعیت‌های مختلف و یادگیری از تجربیات- در تصمیم سازی بسیار اهمیت دارند. این مهارت‌ها بر توانایی فرد در پردازش اطلاعات تاثیر می‌گذارند و با کسب درآمد بیشتر و کیفیت بهتر زندگی مرتبط هستند.
بازنشستگی زودهنگام و کمتر کار کردن یا اصلا کار نکردن، می‌تواند مزایای بزرگی مثل کاهش استرس، رژیم‌های غذایی بهتر و خواب بیشتر به دنبال داشته باشد، ولی ما دریافته ایم که این اتفاق اثرات نامطلوب ناخواسته‌ای نیز به همراه دارد، مثل انجام فعالیت‌های اجتماعی کمتر و صرف زمان کمتر در به چالش کشیدن ذهن که پیامد‌های مثبت آن را تحت الشعاع خود قرار می‌دهند.
در حالی که طرح‌های بازنشستگی مثل ۴۰۱ (کی) و برنامه‌های مشابه در سایر کشور‌ها نوعا برای تضمین رفاه افراد در حال پیر شدن به اجرا گذاشته می‌شوند، ولی تحقیق ما نشان می‌دهد که برای اجتناب از پیامد‌های منفی قابل توجه و ناخواسته‌ای که دارند، این برنامه‌ها به طراحی محتاطانه و دقیقی نیاز دارند. مردم موقع ارزیابی موضوع بازنشستگی، باید مزایای آن را به همراه تبعات منفی مهم از دست دادن ناگهانی فعالیت‌های ذهنی، در دو طرف ترازو قرار دهند. یک راه حل خوب برای کاستن از این اثرات، تداوم حضور در فعالیت‌های اجتماعی و استفاده از مغز به همان شیوه‌ای است که در سال‌های کار کردن از آن‌ها استفاده می‌کرده ایم.
آنچه هنوز ناشناخته است
به این دلیل که ما از داده‌های مربوط به یک برنامه در چین استفاده می‌کنیم، مکانیسم‌های اینکه چگونه بازنشستگی بر افول شناختی تاثیر می‌گذارد، می‌تواند خاص این بستر جغرافیایی فرهنگی مشخص باشد و شاید ضرورتا به مردم سایر کشور‌ها قابل اطلاق نباشد. برای مثال تفاوت‌های فرهنگی یا دیگر سیاست‌هایی که می‌توانند تضمینی باشند برای حمایت از افراد سالخورده، ممکن است مانعی باشد بر سر راه برخی از اثرات منفی که ما به دلیل افزایش انزوای اجتماعی و کاهش فعالیت‌های ذهنی سالخوردگان در مناطق روستایی چین شاهد بوده ایم.
از این روست که ما قطعا نمی‌توانیم بگوییم که این یافته‌ها به سایر کشور‌ها قابل تعمیم خواهد بود. ما به دنبال داده‌هایی از برنامه‌های بازنشستگی سایر کشور‌ها نظیر هند هستیم تا ببینیم آیا اثرات مشابهی داشته اند یا چه تفاوت‌هایی با هم دارند.
ادامه تحقیقات
تمرکز عمده آزمایشگاه تحقیقات اقتصادی که من اداره آن را در دست دارم، درک بهتر دلایل و نتایج تغییرات در چیزی است که اقتصاددانان آن را «سرمایه انسانی» – به خصوص مهارت‌های شناختی- در بستر کشور‌های در حال توسعه می‌دانند.
ماموریت آزمایشگاه ما انجام این قبیل تحقیقات برای مطلع کردن سیاستگذاران اقتصادی و قدرت بخشیدن به افراد در کشور‌های کم درآمد برای بیرون کشیدن خود از فقر است. یکی از راه‌های اصلی انجام این کار از سوی ما، از طریق استفاده از برنامه‌های آزمایشی کنترل شده برای اندازه گیری تاثیر یک مداخله خاص، مثل بازنشستگی زودهنگام یا دستیابی به وام‌های کوچک بر پیامد‌های تحصیلی، بهره وری و تصمیمات مرتبط با سلامت است.
نویسنده: پالمن نیکولوف (Plamen Nikolov) استاد اقتصاد در دانشگاه ایالتی نیویورک
دشمن برای تباهی نسلها هزینه میکند اما چرا ما برای رشد نسلهایمان هزینه نکنیم .... مجرمان یک جامعه هرگز مجرم نیستند در واقع مقصر و ریشه حقیقی جرم در یک جامعه فقدان آموزش رایگان و نبود فرصت های برابر آموزشی و شغلی و شکوفا نشدن درست استعدادهای آن جامعه است که افراد را به بیراهه می‌برد ... اگرچه هزینه کردن تنها پول پاشی بدون اندیشه و راهبرد های عملی نیست و باید با برنامه ریزی دقیق و علمی و با بهره وری بسیار بالا بودجه های علمی مصرف شوند زیرا هدف از هزینه کرد ؛ تنها بالا بردن حقوق کارمندان و مدیران نیست ... 
