تیم امنیتی کاخ سفید و به‌ویژه ترامپ در محاسبات استراتژیک خود با شرایط پیچیده و چالش‌های زیادی روبه‌رو است. از یک‌سو باید ثقل توانمندی‌های خود را برای مهار چین و سپس روسیه مصرف کند و از سوی دیگر استمرار حضور در غرب آسیا را بدون بازده و کارکرد کلان به‌ویژه اقتصادی برای خود ارزیابی می‌کند.
حضور امریکایی‌ها در شرق فرات و بازی با کارت داعش فاقد کارکرد‌های راهبردی است و قادر نیست در یک رویکرد تهاجمی به تغییر معادله حاکم در سوریه که در کنترل روسیه و ایران است، منتهی شود. مضافاً اینکه شریک راهبردی امریکا، یعنی ترکیه به یک شریک تاکتیکی و امنیتی تبدیل شده که در محاسبات کلان استراتژیک و استراتژی‌های بزرگ امریکا یک خسارت است و دلیل آن نیز، تکیه امریکا به بازیگران رقیب ترکیه است که گاه از کرد‌ها و گاه از عربستان یاد می‌شود.
از سوی دیگر تغییر در اوضاع سوریه، نیازمند مواجهه نزدیک با روسیه است که اولویت ترامپ نیست. مسئله اصلی امریکا و ترامپ قبل از سوریه در غرب آسیا، مهار ایران است، لذا جابه‌جایی نیرو‌های امریکایی از سوریه به عراق برنامه‌ریزی شده تا در اقلیم کردستان با بهانه‌های آموزشی- امنیتی و در حاشیه مرز‌های غربی عراق با سوریه و برای کنترل تواصل جغرافیایی ایران با عراق، سوریه، لبنان و فلسطین وارد عمل شده و امکان اثرگذاری بر حاکمیت عراق از طریق عنصر امنیتی و دسته‌بندی‌های واگرایانه سیاسی، میسر شود. ولی سؤال اصلی این است که آیا امریکا، سوریه را رها خواهد کرد یا راهبرد‌های خود را متناسب با مرحله جدید از تحولات سوریه تنظیم کرده است. ترامپ در لابه‌لای توئیت‌ها و موضع‌گیری‌های خود، استمرار دادن به بی‌ثباتی از نوع امنیتی و اقتصادی و سیاسی را دنبال می‌کند و لذا بقایایی از داعش را در شرق فرات رها می‌کند تا در کنار هسته‌های عملیاتی از مزدوران تروریست با نام‌های مختلف، اقدامات تروریستی، تخریب و انفجار را دنبال کنند.
وظیفه تروریست‌های حاضر در مذاکرات آستانه و ژنو که با نام معتدلین تزئین شده‌اند، چالش‌سازی در روند‌های سیاسی، نفوذ در ارکان حکومتی، پارلمانی و دستگاه‌های اجرایی و امنیتی را عهده‌دار هستند. کشور‌های عربی که سراسیمه و خجالت‌زده به دمشق بازمی‌گردند، باید وظیفه تردیدسازی در بدنه حاکمیتی سوریه را عهده‌دار شوند تا در مورد میزان و سطح مناسبات سوریه و ایران یا حضور مقاومت در سوریه یا تقویت جناح‌های سیاسی وابسته در رقابت‌های سیاسی وارد میدان شوند، یعنی مشارکت دادن دلار‌های نفتی کشور‌های عربی در معادلات و متغیر‌های سیاسی و امنیتی سوریه و امیدوارند از طریق این مجموعه از سیاست‌ها، در تحولات آتی سوریه نقش مؤثر داشته باشند. در واقع خروج از سوریه برای فعال کردن پرونده عراق و نزدیک شدن به مرز‌های ایران و حوزه نفوذ قدرت منطقه‌ای ایران در مکانی است که دغدغه مواجهه با روسیه را نداشته و مستقیماً در مقابل ایران از طریق رویه‌های گوناگون سیاسی و طایفه‌ای در عراق قرار می‌گیرد تا برای ایران چالش‌سازی و نسبت به ایران واگرایی تولید کند. امید‌های ترامپ حتی اگر همانند بقیه راهبرد‌های وی با شکست روبه‌رو نشود، با چالش‌های بزرگ‌تری در درون امریکا روبه‌رو است که حکایت از ناتمام ماندن دوره ریاست ترامپ در امریکا دارد.
فقط باراگراف اخر متن شما نزدیک به واقعیت است 
