در شبکه‌های مجازی به‌ویژه توئیتر فیلمی دست به دست می‌چرخد که به اوایل بحران در سوریه برمی‌گردد و نشان می‌دهد نیروهای صلح‌بانی سازمان ملل که ملیتی اتریشی دارند در سال 2012 آگاهانه اجازه می‌دهند نیروهای انتظامی سوریه در کمین تروریستها گرفتار شوند و با خوشحالی از کشته شدن نیروهای سوری فیلمبرداری می‌کنند.
به گزارش «جوان»، یک وب‌سایت اتریشی به نام «فلتر» فیلمی را از سوریه منتشر کرده است که سر و صدای زیادی در شبکه‌های مجازی در پی داشت. این فیلم به اوایل بحران سوریه یعنی سال 2012 برمی‌گردد و از سوی صلح‌بانان سازمان ملل در نزدیکی بلندی‌های جولان فیلمبرداری شده است. در فیلم منتشر شده صلح‌بانان سازمان ملل که از اتریش هستند، اول از شبه‌نظامیانی که در کمین نشسته‌اند فیلم می‌گیرند و سپس یک خودروی متعلق به پلیس سوریه را نشان می‌هند که در حال حرکت به سمت کمین است. باوجود اینکه صلح‌بانان با نیروهای دولتی سوریه تماس می‌گیرند اما درباره اینکه تروریستها کمین گذاشته‌اند هیچ حرفی نمی‌زند. در فیلم صدای شادی و مسخره صلح‌بانان هنگام کشته شدن نیروهای سوری شنیده می‌شود. محلی که صلح‌بانان سازمان ملل اجازه دادند تا تروریستها کمین کنند در نزدیکی جولان اشغالی است و جزو مناطق به اصطلاح «غیرنظامی» محسوب می‌شود. رهبر گروهی که کمین می‌گذارد محمد ایاض کمال نام دارد که بعداً به گروه جبهه النصره شاخه نظامی القاعده محلق شد.
انتشار این فیلم در شبکه‌های مجازی بازتاب زیادی داشت و نشان می‌دهد چگونه مخالفان سوری مسلحانه عمل می‌کردند و عوامل خارجی که مأموریت «صلح بانی» از سازمان ملل دارند چگونه از تروریستها حمایت می‌کنند. در طول چند سال گذشته اسناد و گزارش‌‌‌‌های زیادی منتشر شده که ابعاد واقعی بحران سوریه را نشان داده‌اند اما هیچ‌گاه در رسانه‌های غالب به آنها اشاره نشده است. برای مثال، «پدر فارنس ون در لات» کشیش هلندی که به صورت طولانی مقیم سوریه بود و در آوریل 2014 در حمص کشته شد، در ژانویه 2012 نوشت: «تحرکات اعتراضی از همان شروع خود، صرفاً صلح‌آمیز نبودند. از آغاز، من معترضان مسلح را دیدم که در کنار تظاهرکنندگان حرکت می‌کردند. کسانی که اول به سمت پلیس تیراندازی کردند، خیلی وقت‌‌‌‌ها خشونت‌های نیروهای امنیتی واکنشی به خشونت‌های بی‌رحمانه شورشیان مسلح بود.» وی چند ماه قبل، سپتامبر 2011 نوشته بود: «از آغاز، مشکل گروه‌های مسلح وجود داشت که بخشی از مخالفان هستند. مخالفان خیابانی بیش از هر مخالف دیگری قدرتمند هستند و این مخالفان مسلح شده‌اند و مکرراً از خشونت استفاده می‌کنند، تنها به این منظور که دولت را مقصر نشان دهند.»
