پرسپوليس بار ديگر به بهانه پرداخت انبوه بدهي‌هايي كه سال‌هاست روي هم انباشته شده، چشم به جيب هواداران خود دوخته و سعي دارد با تحريك احساسات پاك آنها، گامي براي تسويه‌حساب برخي از صورتحساب‌هاي كلان و نجومي خود بردارد، اما آيا حيف و ميل‌ها و ريخت و پاش‌هاي بي‌مورد و اسراف مديران ناكارآمد اين تيم بايد از جيب هواداران پرداخت شود؟
درخواست پرسپوليس كه اتفاقاً نخستين بار نيز نيست كه مطرح مي‌شود، نه دست ياري براي حل مشكلات اين تيم كه گرفتن كاسه گدايي است برابر هواداراني كه بعيد نيست اگر به عشق تيم‌شان، از نان شب خود هم زده و كمكي براي حل مشكلات كنند، اما آيا تحريك احساسات هوادار به لحاظ اقتصادي ضعيف، اما سينه‌چاك براي پاك كردن نامه اعمال سياه مديراني كه كوهي از بدهي را بر دوش اين باشگاه گذاشته‌اند، مديريت و روشي درست است؟ يا تنها سوءاستفاده‌اي تازه است از احساسات هواداراني كه حالا گويا قرار است به اضافه حمايت‌هاي معنوي و روحي رواني، روي حمايت‌هاي معنوي آنها نيز حساب شود! هواداراني كه گراني بليت بازي‌ها آنها را به چالش مي‌كشد، اما با اين وجود باشگاه براي پرداخت حيف و ميل‌هاي ميلياردي، چشم به جيب خالي آنها دوخته است! بله، حق با مهدي مهدوي‌كياست. بدون ترديد او اگر مي‌گويد كه باشگاه‌هاي آلماني نيز گاهي چنين مي‌كردند عين واقعيت را مي‌گويد، اما آيا باشگاه‌هاي آلماني يا هر باشگاه ديگري در دنيا كه براي حل و فصل مشكلات مالي خود به يك‌باره دست به سوي هواداران خود دراز مي‌كند و هم از بيت‌الملال تغذيه مي‌شود؟ آيا باشگاه‌هاي فوتبال دنيا يك دست‌شان از طريق بيت‌المال در جيب ملت است و دست ديگرشان به شكلي ديگر در جيب مردم است؟ يا آنكه باشگاه‌هايي خصوصي هستند كه ممكن است به دليلي خاص و رخ دادن مشكلي ناگهاني براي حمايت‌هاي مادي هواداران خود فراخوان دهند؟
هيچ توجيهي نمي‌تواند درخواست ياري از مردم جامعه، در حالي كه شرايط نامناسب اقتصادي آنها براي امرار معاش و تأمين مايحتاج خانه و خانواده بركسي پوشيده نيست، منطقي نشان دهد. كمك گرفتن از مردم براي پرداخت قراردادهاي ميلياردي فوتباليست ها كه به دليل بي‌كفايتي‌ها اكنون به بدهي‌هاي دردسرساز باشگاه تبديل شده‌اند نه انساني است و نه روا!
مطرح كردن اين مسئله و طرح مسئله كمك هواداران براي پرداخت بدهي‌ها مصداق بارز بي‌كفايتي‌هاي مديريتي و عدم توانايي در اداره باشگاه‌هاست. مديريت ضعيفي كه در زمان عقد قرارداد با مربيان و بازيكنان از آن جهت كه از جيب خود قرار نيست مبلغ مورد نظر را تأمين كند هر رقمي را در آن درج مي‌كند و بدهي‌هاي باشگاه و دردسرهاي آن را انباشته‌تر و زماني كه كارد به استخوان مي‌رسد، دست به سوي هوادار ساده‌اي دراز مي‌كند كه به عشق باشگاه و تيمش، چشم بر نان شب خود هم خواهد بست و دست ياري كه به سويش دراز شده را هم خواهد گرفت، اما رواست از قشر ضعيف جامعه كندن و دادن به بازيكنان و مربيان ميلياردي كه اندكي از زمان پرداختي‌هاي آنها دير شده يا پرداخت بدهي‌هايي كه به دليل بي‌كفايتي‌ها و مديريت ضعيف آقايان حال به دردسري عظيم تبديل شده است؟ در واقع اگر قرار بر اين باشد كه مشكلات مالي باشگاه‌ها را هم هواداران تأمين كنند، ديگر چه نيازي به انتصاب مديران است؟ يا وجود هيئت مديره‌هايي كه گاه نام افراد آن را تريلي هم نمي‌كشد، اما به وقت لزوم، جز مصاحبه‌هاي پي در پي از آنها ديده نمي‌شود!
اوضاع مالي باشگاه‌هاي فوتبال ايران اصلاً جالب نيست، اما اين شرايط نتيجه بدهي‌هاي انباشته‌اي است كه هر ساله روي دست باشگاه‌ها گذاشته مي‌شود. بدهي‌هايي كه مديران وقت همواره آن را نتيجه عملكرد ضعيف نفر قبلي مي‌خوانند، اما خود نيز دقيقاً به همان راه صددرصد اشتباه رفته و قراردادهايي مشابه را مي‌نويسند كه رقم اين بدهي‌ها هر سال بيشتر و بيشتر شود و كار به جايي برسد كه پرداخت و تسويه آنها نشدني به نظر برسد، اما قرار نيست تاوان اين مسئله كه جز نتيجه يك مديريت ناكارآمد و بي‌كفايت است هم از جيب هواداران پرداخت شود. آن هم هواداراني كه بسياري از آنها از اقشار ضعيف جامعه هستند كه در اوضاع نابسامان اقتصادي امروز، از تأمين نيازهاي خانواده‌هاي خود نيز عاجز هستند، اما گويا باشگاه‌ها آنها را به چشم اسكناس‌هاي درشت و تا نخورده مي‌بينند كه هرازچندگاهي كاسه گدايي به سمت‌شان گرفته و چشم اميد به ياري آنها مي‌دوزند!
