فریدون عزیزی عضو فرهنگستان علوم پزشکی گفت: از حدود 40 سال پيش، نتايج تحقيقاتی ارايه شد كه ارتباط عوامل دينی و اعتقادی را با شاخص‌ها و پیامدهای جسمی مانند مرگ نشان داد و از آن زمان شاخص‌های دیگر در تعریف سلامت وارد و به تدریج در نوشته‌های علمی آورده شد که سلامت و بیماری انعکاسی از درهم تناوشی عوامل بیولوژیک، پسیکولوژیک و عوامل اجتماعی است.
وی با بیان اینکه سلامت معنوی عبارت است از حالت اطمینان، امنیت، آرامش و سکون قلبی و روحی که از اعتقاد و اعتماد به منبع و قدرتی بر‌تر و متفاوت از عوامل مادی و پیرامونی ناشی می‌شود و باعث افزایش امید، رضایتمندی و نشاط درونی می‌گردد و در نهایت به سلامت و تعالی همه جانبه انسان و انسانیت کمک می‌کند، افزود: عوامل عمده‌ای که سلامت فرد و جامعه را تهدید می‌کند ممکن است ژنتیکی یا محیطی باشند. اطلاعات دقیقی در مورد ارتباط بین سلامت معنوی و ژنتیک موجود نیست.
عزیزی ادامه داد: در بیشتر مطالعات، در افراد معنوی یا مذهبی به میزان کمتری انحرافات اجتماعی، اعتیاد، جنایت، طلاق و جدایی دیده شده است. این تاثیر مثبت به دلیل خصوصیاتی است که معنویت و مذهبی شدن در انسان‌ها ایجاد می‌کند که مهم‌ترین آن‌ها صداقت، خلوص، عفو، قناعت، بخشش، خودنگهداری، صبر، انسانیت، تواضع و سایر خصوصیاتی است که به ارتقا ارتباطات اجتماعی منجر می‌شود. احساس سالم بودن در افراد معنوی/ مذهبی بیشتر از افراد دیگر است. از میان ۵۰ مطالعه‌ای که این مقوله را بررسی کرده‌اند ۵۸ درصد گزارش نموده‌اند که معنوی/ مذهبی بودن با احساس سالم بودن بیشتری همراه است.
