جوان آنلاین: حضور روانخوه در جمع امید‌های فوتبال ایران هم دوام چندانی نداشت و سرمربی جوانی که قرار بود پروژه بلندمدت صعود به المپیک را پیش ببرد، قبل از دست و پنجه نرم کردن با جدی‌ترین چالش خود در مسیر این طلسم‌شکنی استعفا داد! استعفایی که درست مثل انتصابش عجیب بود و بحث‌برانگیز.
اواسط خردادماه سال گذشته، بعد از گذشت ۶۱۷ روز، فدراسیون از امید روانخواه به عنوان سرمربی جدید امید‌های فوتبال ایران رونمایی کرد. انتخابی که با واکنش‌های منفی و انتقادات بسیاری مواجه شد، چراکه او کمتر از یک نیم‌فصل سابقه سرمربیگری در لیگ برتر را داشت و عمده دوران کوتاه کاری خود را در لیگ یک و با تیم‌هایی، چون پارس جنوبی جم، بادران، سایپا، نیروی زمینی و پیکان سپری کرده بود و جز عملکرد نسبتاً خوب با پیکان در دیگر تیم‌ها خیلی زود و بعد از چند هفته ناکامی کارش به جدایی کشیده بود و درست بعد از سقوط هوادار تحت هدایت او به لیگ یک به عنوان سرمربی امید‌ها انتخاب شد! انتخابی که یک‌سال و نیم زمان برد و به قدری عجیب بود که حتی محمدرحمان سالاری، عضو هیئت‌رئیسه فدراسیون فوتبال نیز بدان انتقاد داشت: «سوابق افراد در این انتخاب دیده نشد. نمی‌دانم چطور از گل‌محمدی، دقیقی و حسینی به روانخواه رسیدیم! شاید هم پاداش سقوط، سرمربیگری در تیم ملی امید است.»
برخلاف تمام انتقادها، اما روانخواه طی مدت زمان کوتاهی که در جمع امید‌های فوتبال ایران بود نتایج قابل قبولی کسب کرد و در نخستین آزمون به مرحله نهایی جام‌ملت‌های آسیا راه یافت. صعودی مقتدرانه که بذر امید را در دل مردم کاشت، اما درست در شرایطی که امید‌های ایران باید خود را مهیای حضوری پرقدرت در جام ملت‌های آسیا کنند و مصاف با کره‌جنوبی، ازبکستان و لبنان (تیم‌های گروه C). امید روانخواه به صورت شفاهی استعفا داده تا وضعیت امید‌های فوتبال ایران بار دیگر مبهم و پیچیده شود. استعفایی که نشان از دلخوری او بابت نادیده گرفتن نیاز‌های تیم امید دارد.
ساعت‌های پایانی دوشنبه شب بود که خبری شوکه‌کننده روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت. خبری با مضمون ناامیدی امید روانخواه از ادامه دادن با امید‌های فوتبال ایران. دلیلی تکراری و آشنا که باز هم به مسائل غیرفنی برمی‌گردد. به کمبود امکانات و نبود شرایط کافی برای اجرای برنامه‌هایی که در راستای آماده‌سازی تیم‌ملی فوتبال زیر ۲۳ ساله‌های ایران جهت شکستن طلسمی ۵۰ ساله نوشته شده است. گویا امید روانخواه معتقد است هدایت ممبینی، دبیرکل فدراسیون فوتبال کار‌های مربوط به این تیم را خوب پیش نمی‌برد و این مسئله سرمربی جوان تیم را به شدت برآشفته، به‌طوری‌که تصمیم به استعفا گرفته است. هرچند برخی نیز مدعی هستند او بابت رقم ناچیز قراردادش (۱۵۰ میلیون تومان) هم دلخور است.
نزدیکان روانخواه مدعی هستند این مربی از همان روز‌های نخست با مشکلات متعددی در تدارک اردوها، محل تمرین، تجهیزات و حتی وضعیت مالی مواجه بوده، اما به امید تغییر شرایط دم نزده و به کارش ادامه داده است. حالا، اما وقتی روانخواه به وضوح می‌بیند که عملکرد موفق او تغییری در شرایط ایجاد نکرده از ادامه کار دلسرد شده است، خصوصاً که ۱۵۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده برای این مربی جوان نیز نه در شأن او و تیم‌ملی است، نه اندازه مسئولیت سنگینی که برایش تعریف شده است. هرچند که پچ‌پچ‌های درگوشی حکایت از آن دارد که عمده دلخوری و اختلاف‌نظر روانخواه با دبیرکل فدراسیون و نحوه هماهنگی میان کمیته تیم‌های ملی است. امید روانخواه با هدف ساختن چهره‌ای مدرن‌تر از تیم ملی امیدی بود که سکان هدایت آن را به دست گرفت. تأکید او به پرس از جلو و گردش سریع توپ و استفاده از وینگر‌های سرعتی بود، به همین دلیل هم در چند بازی دوستانه داخلی از سیستم ۳-۳-۴ استفاده کرد، اما ایجاد هماهنگی بین نفرات تیم و تثبیت ساختار تاکتیکی نیازمند مهیا بودن شرایط و امکانات است. درحالی‌که به گفته برخی اعضای کادر فنی امید‌های فوتبال ایران، این تیم حتی برای تمرین حفظ توپ ساده نیز زمین مناسب در اختیار نداشت و در هر اردو زمان به جای ساخت تیم صرف رفع مشکلات اجرایی می‌شد. مسئله‌ای که سرانجام صبر روانخواه را لبریز و او را وادار به استعفا کرد!
البته گفته می‌شود تاج قصد دیدار با روانخواه را دارد برای شنیدن مشکلات او و حل و فصل آنها. اما باید دید این دیدار می‌تواند نظر رونخواه را تغییر داده و او را بار دیگر به روی نیمکت امید‌های فوتبال ایران بازگرداند.
بی‌تردید یکی از بزرگ‌ترین مشکلات امید‌های فوتبال ایران طی سال‌های گذشته جدا از کمبود امکانات، نداشتن ثبات در کادرفنی بوده، کادری که مدام دستخوش تغییر شده و همین مسئله اوضاع امید‌ها را چنان بغرنج کرده که ۵۰ سال است در حسرت حضور در المپیک مانده‌ایم. درست است که انتخاب روانخواه با انتقاد‌های فراوانی مواجه شد، اما استعفای او واقعیت تلخی را یادآور شد که نشان‌دهنده تکرار یک چرخه ناتمام در تیم امید است. چرخه تکراری بی‌ثباتی، وعده‌های اجرا نشده، کمبود امکانات و نداشتن برنامه‌ریزی بلندمدت. نگاه اشتباهی که سال‌هاست به سدی محکم مقابل امید‌های فوتبال ایران تبدیل شده است. هرچند شاید تاج مانع از رفتن روانخواه شود، اما حتی در صورت وتو استعفای این مربی جوان توسط تاج هم اوضاع درست نمی‌شود، مگر اینکه دیدگاه آقایان به این تیم تغییر کند.
