جوان آنلاین: لشکر ۲۷ محمدرسول‌الله (ص) در طی عملیات نصر ۷ مأمور شد تا قله دوپازا را تصرف کند. اگر این بلندی به تصرف درمی‌آمد، تسلط دشمن بر ارتفاعات مرزی سردشت گرفته می‌شد و نیرو‌های ضد انقلاب نیز نمی‌توانستند به راحتی در منطقه تردد کنند. از سوی دیگر اگر نیرو‌های خودی دوپازا را تصرف می‌کردند، گامی جدی برای به خطر انداختن موقعیت شهر قلعه دیزه عراق محسوب می‌شد. برهمین‌اساس عملیات نصر ۷ طراحی شد و از ۱۴ تا ۲۳ مرداد ۱۳۶۶ انجام گرفت. متن پیش رو برگرفته از کتاب «اطلس لشکر ۲۷ در دوران دفاع مقدس» است.
حمله به دوپازا
قرارگاه قدس تحت‌امر قرارگاه نیروی زمینی سپاه، فرماندهی عملیات را با ۲ لشکر و ۲ تیپ مستقل سپاه بر عهده داشت: لشکر‌های ۲۷محمد رسول‌الله (ص) و لشکر ۳۱عاشورا و تیپ‌های مستقل نبی اکرم (ص) و ۱۸الغدیر. مقرر شده بود عملیات در دو مرحله انجام شود: در مرحله اول، ارتفاعات دوپازا و یال‌های آن، تپه شاهمراد و یال‌های ارتفاعات بلفت- واقع در خاک ایران- آزاد شود و در مرحله دوم، قسمتی از ارتفاعات بلفت که در خاک عراق واقع شده بود به تصرف در آید. از این‌رو، تصرف قله دوپازا به لشکر ۲۷، تصرف ارتفاع بلفت به لشکر ۳۱ و تصرف تپه شاهمراد به تیپ ۱۸ واگذار شد. تیپ ۲۹نیز در احتیاط قرار گرفت.
پیشروی سریع گردان‌ها
نیرو‌های لشکر ۲۷حدود دو‌ماه در منطقه غرب حضور داشتند. واحد‌ها و گردان‌های عمل‌کننده مشغول بازسازی و فراگیری آموزش‌های لازم در نبرد‌های کوهستانی بودند. همچنین با اجرای مانور‌هایی در کوهستان، آمادگی خود را افزایش می‌دادند. فرماندهان نیز در دیدگاه اصلی لشکر ۲۷در ارتفاعات فرفری درباره منطقه توجیه می‌شدند.
۱۳مرداد ۱۳۶۶، گردان‌های لشکر ۲۷ از اردوگاه شهید دستواره به نقطه رهایی انتقال یافتند و مقارن غروب آفتاب به شیار‌های فرفری، کانی‌رش و رستم‌آلیان رسیدند. آنگاه پس از اقامه نماز و صرف شام، سه گردان عمار، مالک و کمیل، ساعت ۲۱:۳۰ به سمت اهداف حرکت کردند. گردان‌های عمار و مالک هنگام عبور از پایین قله اصلی و ارتفاعات مجاور، با مشکل خاصی مواجه نشدند. ساعت ۱:۱۵ چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۶۶ آنها منتظر باز شدن معبر به همت گردان تخریب شدند.
با رمز یا فاطمه زهرا (س)
سرانجام ساعت ۲بامداد با اعلام رمز (فاطمه‌الزهرا)، عملیات آغاز شد. توپخانه و ادوات لشکر ۲۷با اجرای آتش روی مواضع دشمن، از گردان‌های عمل‌کننده پشتیبانی می‌کردند. گردان عمار با یک گروهان و ۲دسته به سمت راست یال دوپازا حرکت کرد و پس از درگیری کوتاهی هدف خود را تصرف کرد. بخشی از اهداف لشکر ۳۱عاشورا، شامل یک تپه و یک یال را نیز به تصرف درآورد و ساعت ۳ بامداد با گردان مالک الحاق کرد. سپس با پیشروی به سمت پایگاه شماره ۴ که در آنجا دشمن استحکامات منظم‌تری داشت، آن پایگاه را تصرف کرد. آنگاه به سمت پایگاه شماره ۶ که روی جاده تدارکاتی عراق قرار داشت پیشروی و آن هدف را هم تصرف کرد. گردان مالک هم پایگاه شماره ۵ را تصرف و با گردان عمار الحاق کرد. گردان کمیل نیز با ۴۵دقیقه تأخیر وارد عمل شد و از معبری که بازشده بود، حرکت و پایگاه شماره ۸ را تصرف کرد. سپس پایگاه شماره ۷ را محاصره و تا ساعت ۴ بامداد تصرف کرد. آنگاه با گردان مالک در پایگاه شماره۵ الحاق کرد.
موفقیت لشکر محمدرسول الله (ص)
پس از استقرار نیرو‌ها در پایگاه‌های تصرف‌شده، گردان حبیب ساعت ۴:۳۰ بامداد جایگزین گردان عمار در پایگاه شماره ۴ شد و قسمتی از نیرو‌های خود را در دو پایگاه فرعی که یکی در سمت راست پایگاه اصلی و در فاصله هزارو۵۰۰ متری آن بود و دیگری در سمت چپ و در فاصله ۴۰۰متری پایگاه اصلی قرار داشت، مستقر کرد، اما پدافند از قله اصلی (پایگاه شماره ۲، قله دوپازا) همچنان بر عهده گردان عمار بود. بدین‌ترتیب عملیات با موفقیت لشکر ۲۷محمدرسول‌الله (ص) پایان یافت. این در حالی بود که دشمن تا ۲۳مرداد ۱۳۶۶ با اجرای آتش و پاتک‌های متعدد، درصدد بازپس‌گیری منطقه تصرف‌شده بود. ۲۳ مرداد ۱۳۶۶ سنگین‌ترین نبرد‌ها (در محدوده عملیاتی لشکر ۳۱ عاشورا) به وقوع پیوست و حتی چند بار قله بلفت دست‌به‌دست شد تا اینکه قرارگاه قدس تصمیم گرفت، برای پدافند در موقعیتی مطمئن، فرمان عقب‌نشینی از قله اصلی بلفت را صادر کند.
