جوان آنلاین: محمدصالح عبداللهی در رشته توئیتی نوشت: جامعه امروز، جامعه «ترین» هاست. موفقیت یعنی بودن در طبقه بهترین‌ها. زندگی «متوسط» نه‌تنها جذابیتی نداره، بلکه به نوعی نشانه شکست محسوب میشه. اما آیا نمیشه از رؤیای «فوق‌العاده‌بودن» دست کشید و از «معمولی‌بودن» لذت برد؟
از کودکی به ما یاد دادن باید حسابی جون بکنیم و عرق بریزیم تا بتونیم به خوشبختی برسیم. همیشه انسان‌های سختکوش تحسین شده‌اند و وقت‌گذروندن در طبیعت، بازی کردن، دیدن فیلم و... کارهای بی‌اهمیت و بی‌مایه‌ای هستند که فقط افراد عاطل‌وباطل براش وقت دارند. اما آیا واقعاً همین‌طوره؟ سال ۱۹۲۲ پژوهشگران هزارو۵۰۰ کودکی که فکر می‌کردن آینده درخشانی دارند رو انتخاب می‌کنند و سال‌ها زندگیشون رو تحت نظر قرار میدن، درنهایت اونا به‌رغم دستیابی به موفقیت‌های شغلی، تحصیلی و درآمد‌های بالا، اما نسبت به افرادی که بلندپروازی کمتری داشتند، چندان خوشبخت‌تر یا سالم‌تر نبودند.
احساس رضایت درونی چیزی فراتر از تقلا برای پیشرفت است. گاهی اوقات کمال سلامت در این است که همان جایی که هستیم بمانیم. هیچ اشکالی ندارد که از نظر شغلی و تحصیلی وضعیت «متوسطی» داشته باشم. من همچنان آدم خوب، دوست خوب و همسری خوب هستم.
این مطلب رو نوشتم تا صرفاً یادآوری کنم اگر توی کنکور نتیجه خوبی به دست نیاوردی، اگر فقط یه کارمند عادی هستی، اگر هزارتا مهارت جورواجور بلد نیستی، هیچ اشکالی نداره. وظیفه ما قهرمان شدن نیست. بیایید «معمولی» باشیم و از «معمولی بودن» لذت ببریم.
