جوان آنلاین: خدمت به جامعه و کمک به هموطنان یکی از مهم‌ترین و خداپسندانه‌ترین اقداماتی است که مقبول همه افراد و ادیان است، اما همین کار خیر در مواردی چنان خاص و ویژه مورد توجه قرار می‌گیرد که نمی‌توان قیمتی برای آن در نظر گرفت، درست مثل اقدامات گروهی که به سراغ معلولان و افراد کم توان جامعه می‌رود و با شناسایی نیاز‌های آنها برای رفع مشکلاتشان برنامه‌ریزی می‌کند و وارد عمل می‌شود. خیریه «باور امید» در بوشهر نزدیک به ۱۵ سال است افتخار یاری رساندن به خانواده‌های دارای معلول را دارد.
در میان خانواده‌های کم برخوردار و محروم جامعه افرادی هستند که دچار معلولیتند و از این درد رنج می‌برند.
معلولانی که به دلایل مختلف نمی‌توانند پاسخگوی نیاز‌های خودشان باشند و همین امر در برخی موارد موجب زمین گیر شدن و بروز بیماری‌های دیگر برای آنها می‌شود.
اما این پایان ماجرا نیست، زیرا کمک به توانمندسازی این افراد و اشتغالزایی معلولان می‌تواند علاوه بر حل مشکلات، از آنان فرد مفیدی برای جامعه بسازد؛ کاری که در برخی نقاط کشور در دستور کار گروه‌های جهادی و خیریه‌ها قرار گرفته است.
مساجد، مقر همفکری و خدمت
سیده هاجر جعفری، متولد ۱۳۵۷، کارشناس الهیات و کارشناس ارشد روانشناسی است که حالا مسئولیت خیریه «باور امید» و انجمن «سی‌بی‌آر» شهرستان برازجان استان بوشهر را بر عهده دارد.
خودش در مورد «سی‌بی‌آر» می‌گوید که یک انجمن جامعه محور است و حول توانمندسازی معلولان و جوامع محلی فعالیت و خدمات‌رسانی می‌کند. به گفته خانم جعفری، در این منطقه و محدوده فعالیت آنها حدود ۷هزار معلول وجود دارد که بیشتر آنها ثمره ازدواج فامیلی هستند. علاوه بر آن فلج اطفال هم زیاد است. ضمن اینکه مشکلات شنوایی و معلولیت ناشی از تصادفات هم کم نیست و در رده‌های بعدی قرار دارد.
زمانی‌که خانم جعفری الهیات می‌خواند، تصمیم گرفت به دلیل وظیفه‌ای که بر عهده گرفته سراغ جامعه‌ای برود که نیازمند آموزش است. به همین دلیل در رشته روانشناسی هم تحصیل کرد تا بتواند در حوزه معلولان و مسائل آنها فعالیت و خدمت بهتری داشته باشد.
این ادامه تحصیل به او کمک کرد تا بتواند جلسات و کارگاه‌های مختلفی را برگزار کند. او و چند نفر از دوستانش در سال ۱۳۸۹ مؤسسه خیریه «باور امید» را در برازجان تأسیس کردند و با تمرکز بر محله محروم علی آبادی، کارهایشان را در این منطقه توسعه دادند. شیوه کار آنها به این صورت است که ابتدا محله‌ها را به شش قسمت تقسیم می‌کنند و مقر هر کدام را مسجد محل قرار می‌دهند. قبل از هر چیز، مسائلی که جزء نیاز‌های محله است، رصد می‌شود و سپس با همکاری و همراهی همه مؤسسات، نهاد‌ها و خیریه‌ها برای حل آن دست به اقدام می‌زنند.
هر روستا، یک باور امید
خیریه «باور امید» در هر روستا یک پایگاه دارد و این پایگاه‌ها یک مسئول دارد که با نام تسهیل‌گر معرفی می‌شود و به ارائه خدمت می‌پردازد. یک شورای توانبخشی هفت‌نفره هم وجود دارد که یک نفر از شورای دهیاری، یک نفر از معتمدان محلی، یک نماینده از خانواده معلولان، بهورز روستا، یک نفر از معلولان و همین فرد تسهیل‌گر که مسئول پایگاه است در آن عضویت دارند. این شورا به صورت ماهانه جلسه برگزار و مشکلات معلولان را رصد می‌کند و خدماتی را که علاوه بر خدمات بهزیستی می‌توانند به آنها ارائه کنند در جلسه بررسی می‌کنند. شورا از هر طریقی که بتواند به معلولان کمک می‌کند و در جهت رفع نیازهایشان گام برمی‌دارد. خام جعفری، از دوران تحصیل در روستا زندگی می‌کرد. یک روز، شورای روستا دنبالش آمد و او را به جلسه‌ای در فرمانداری دعوت کرد. در این جلسه که مشاور امور بانوان فرمانداری و مسئولان بهزیستی حضور داشتند، به نیازی که به همکاری افراد مؤثر در روستا‌ها وجود داشت از خانم جعفری هم دعوت شد تا در جلسات حضور داشته باشد. همین مسئله باعث شد از همان زمان کارش را شروع کند و از بین کسانی که آمده و کاندیدا شده بودند، انتخاب و به عنوان مسئول انجمن «سی‌بی‌آر» شهرستان معرفی شد.
خانم جعفری می‌گوید: «این انجمن خدماتی شامل تهیه وسایل توانبخشی، ساخت مسکن، مناسب‌سازی سرویس بهداشتی، هموار کردن مکان رفت و آمد، وام‌های بلاعوض اشتغالزایی و هر چیزی که خانواده‌ها به آن نیاز داشته باشد، ارائه می‌دهد. مثلاً در فصل سرما برای نیازمندان بخاری و در فصل گرما کولر تهیه می‌کنیم. اگر لوازم زندگی آنها خراب شده باشد تعمیرکار اعزام می‌شود تا به صورت رایگان این وسایل را برای آنها تعمیر کند. علاوه بر اینها کلاس‌های پیشگیری هم در سطح شهر و روستا برگزار می‌شود.»
آنها برای پرداخت تسهیلات به معلولان صندوق‌های قرض‌الحسنه‌ای را تأسیس کرده‌اند که هر ۱۰ نفر یک صندوق را تشکیل می‌دهد. وام‌های ۱۰۰ میلیون تومانی از صندوق کارآفرینی امید به حساب اعضا واریز می‌شود و ذخیره ماهانه خودشان مجدداً و مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نکته حائز اهمیت اینکه برای در یافت وام‌ها ابتدا افراد دارای معلولیت طرح‌هایی ارائه می‌دهند و اعلام می‌کنند چه کار‌هایی می‌خواهند انجام دهند که با توانایی آنها تناسب دارد.
بعد از تأیید طرح و برنامه‌ها و به نسبت آن شغل و طرحی که دارند به آنها وام تعلق می‌گیرد و با نظارت انجمن تلاش می‌کنند به خودکفایی برسند.
