وعده میزبانی از جام‌باشگاه‌های فوتسال آسیا به گیتی‌پسند آن هم در فاصله کمتر از یک هفته از برگزاری جلسه پرحاشیه و جنجالی کمیته فنی فوتسال، چیزی شبیه شوخی یا تلاش برای پرت‌کردن حواس افکار عمومی از اوضاع نابسامان این رشته است.
بحث فقط این نیست که جام باشگاه‌های فوتسال آسیا پنج سال است برگزار نشده و مدام به تعویق می‌افتد، مسئله این است که آیا فوتسال ایران این روز‌ها شرایط خوب و مساعدی دارد که آقایان به دنبال گرفتن میزبانی هستند؟ پیشنهادی که مطرح‌کردن آن از سوی رئیس فدراسیون فوتبال درست در روز‌هایی که تیم‌ملی و تیم‌های باشگاهی فوتبال ایران ناچار به برگزاری بازی‌های خود در کشور ثالث هستند عجیب و جالب توجه است، هرچند بی‌شک اوضاع به همین منوال باقی نخواهد ماند و دست آخر بعد از مدتی که آب‌ها از آسیاب افتاد، تیم‌های فوتبال ایران از ملی تا باشگاهی می‌توانند از حق خود برای استفاده از میزبانی بهره ببرند، اما حداقل امروز که بنا به دلایلی این مورد به چالش برخورده است، مطرح کردن میزبانی فوتسال چه لزوم و ضرورتی دارد؟ آن هم وقتی اوضاع این رشته چنان برآشفته است که در پی ناکامی تیم‌ملی در جام‌جهانی ازبکستان و حذف در همان مرحله یک‌هشتم نهایی اهم نفرات حاضر در جلسه کمیته فنی فوتسال خواهان پایان‌دادن به همکاری با وحید شمسایی، سرمربی تیم هستند.
مسئله فوتسال، اما عمیق‌تر از این حرف‌هاست و اتفاقات رخ‌داده در جام‌جهانی و سپس جلسه کمیته فنی که برای بررسی نتایج و دلایل کسب آن تشکیل شده بود، تنها تلنگری است برای مسئولانی که گویی مشکلات فوتسال چندان هم به چشم‌شان نمی‌آید! اما دو سال پیش که ریاست فدراسیون به رغم اعتراض شدید پیشکسوتان در تصمیمی عجیب احسان اصولی را بدون هیچ سابقه‌ای در عرصه مدیریت ورزشی به خصوص فوتسال به عنوان رئیس کمیته فوتسال معرفی کرد، بسیاری پیش‌بینی اوضاع نابسامان امروز را می‌کردند.
بدون شک ترک جلسه کمیته فنی از سوی سرمربی تیم‌ملی فوتسال بی‌احترامی به تمام اعضا بوده است، اما نه وقتی قرار باشد خود را جای او بگذاریم و شاهد سخنرانی غرایی از سوی اصولی باشیم و در عین ناباوری ببینیم همه کاسه‌کوزه‌ها برسرما شکسته شده و رئیس کمیته فوتسال چنان گزارشی ارائه داده که گویی تمام شرایط به بهترین شکل ممکن مهیا بوده و هیچ مشکلی برای رسیدن به موفقیت وجود نداشته و ناکامی اگر رقم خورده، صفر تا صد آن به عهده کادرفنی است و بس!
ناکامی تیم‌ملی فوتسال ایران در جام‌جهانی بهانه خوبی بود تا رئیس فدراسیون فوتبال با بررسی اصولی، مشکلات این رشته را ریشه‌کن کند، اما اتفاقات رقم‌خورده در جلسه کمیته فنی فوتسال و وعده تاج برای میزبانی گیتی‌پسند در جام‌باشگاه‌های آسیا نشان داد اوضاع آنطور که باید پیش نرفته و به شکلی زیرکانه ورق به سود مقصرانی برگشته است که امروز باید خود پاسخگوی ناکامی‌های فوتسال بودند، اما درست در جایگاه مقابل ایستادند! صد البته که میزبانی از رقابت‌های بین‌المللی به سود ورزش کشور است و بازخورد‌های مثبت بسیاری را درپی دارد، اما بهتر است تاج ابتدا فکری برای درمان فوتسال کند و سپس نقشه گرفتن میزبانی جام‌باشگاه‌های آسیا را بریزد و وعده آن را بدهد؛ مسابقاتی که دوره آموزشی آن سال ۲۰۰۶ با حضور شش تیم و نخستین دوره رسمی آن سال ۲۰۱۰ با حضور ۱۰ تیم (دو گروه پنج تیمی) برگزار شد، ولی از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ با حضور هشت تیم و پس از آن تا سال ۲۰۱۹ با حضور ۱۲ تیم برگزار شد، اما اکنون پنج سال است برگزار نمی‌شود و مدال برگزاری آن به تعویق می‌افتد؛ تعویقی که نخست به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا رخ داد و بعد از آن این عقب افتادن‌ها مدام با وجود اعتراض‌های بسیار تمدید و تمدید شد و هنوز مشخص نیست به راستی چه زمانی قرار است بار دیگر برگزار شود، ولی در اتفاقی جالب توجه رئیس فدراسیون فوتبال وعده میزبانی این مسابقات را که مشخص نیست کی قرار است برگزار شود به گیتی‌پسند داده است! اما آیا فوتسال مشکلاتی به مراتب مهم‌تر از گرفتن میزبانی جام‌باشگاه‌های آسیا برای حل و فصل ندارد؟ فوتسال بدون شک یکی از رشته‌های حائز اهمیت و موفق ورزش ایران بوده، اما سال‌هاست حال این رشته خوب نیست و به واسطه حضور افراد بی‌ربط نمی‌تواند از ظرفیت‌های خود استفاده کند؛ مسئله‌ای که بار‌ها از سوی اهالی این رشته گوشزد شده، اما هنوز نتوانسته است هیچ مقام و مسئولی را برای حل‌وفصل مشکلاتش متقاعد کند؛ مشکلاتی که بی‌شک گره آن به دست تاج باز خواهد شد، البته اگر بی‌توجهی‌های آقایان باعث کورتر شدن آن نشود؛ گرهی که گشودن آن بی‌تردید از گرفتن میزبانی جام باشگاه‌های آسیا مهم‌تر است.
