البته این تصویر برای شهرهای خودرومحور دور از ذهن نبود؛ شهرهایی که برای بازشدن مسیر خودروها خانهها را وادار به عقبنشینی کردند و اینقدر راه و بزرگراه ساختند که چرخ صنعت خودروسازی بچرخد. غافل از اینکه به خودرو جماعت رو که بدهید آستر هم میخواهد. یعنی بعد از اینکه راه را برای خودروها باز کردیم حالا برای توقف هم توقع همکاری دارند. اگر هم با آنها همکاری نشود دوبله و سوبله میایستند و کل خیابان را بند میآورند یا جلوی در پارکینگها لنگر میاندازند یا برای رسیدن و تصاحب بهترین جای پارک دوئل میکنند. آخر سر هم هرجا که توانستند چرت میزنند و صاحبان خود را به جان یکدیگر میاندازند. در این بین هرچقدر هم پارکینگ ساختیم و خانهها را مجهز به توقفگاه خودرو کردیم، افاقه نکرد که نکرد و همچنان در زمینه جای پارک تقاضا بیشتر از عرضه است. اما فاجعه از جایی عمیقتر میشود که خبر برسد این فرهنگ خودروسواری را به خارج از جو و فضا هم صادر کردهایم و اینقدر سفینه فضایی راهی ایستگاههای خارج از جو کردیم که پارکینگ ایستگاههای فضایی پر شده و سفینههای بعدی جای پارک ندارند؛ یعنی اینقدر در خودروسواری افراط کردهایم که نه تنها جای پارک روی زمین کم آوردهایم بلکه در فضا هم دیگر جایی برای پارک سفینههایمان نیست. حالا کی خبر دعوا بر سر جای پارک سفینه فضایی هم در رسانهها مخابره شود، خدا عالم است. در این راستا از خودروسازان محترم و سفینهسازان گرامی وسیله نقلیه تقاضا داریم در فرآیند تولید و فروش به جز سود سرشار خود، ظرفیتهای بازار و الزامات مصرف را هم در نظر بگیرند. بر این اساس در تصاویری که اخیراً «الکساندر گرست» (Alexander Gerst) فضانورد آلمانی آژانس فضایی اروپا منتشر کرده است، میتوان چهار فضاپیمای دیگر را در سکوی ایستگاه فضایی بینالمللی مشاهده کرد. در حال حاضر، شش فضاپیما به «آزمایشگاه مداری» (orbiting laboratory) اعزام شده است و این حداکثر تعداد فضاپیماهایی است که میتوانند در آنجا حضور داشته باشند. این فضاپیماها به منظور ارسال مقادیر زیادی سختافزار، مواد مورد نیاز خدمه، سوخت و ... آنجا هستند.
ایستگاه فضایی بینالمللی، یک ایستگاه فضایی است که با مشارکت بیش از ۱۵کشور ساخته میشود. این ایستگاه فضایی در مدار نزدیک زمین و در ارتفاع ۳۳۰ تا ۴۳۵کیلومتری از سطح زمین در حرکت است. سرعت آن در مدار برابر ۷۰۰/۲۷ کیلومتر بر ساعت است که به این ترتیب روزی بیش از ۱۵بار به دور سیاره زمین گردش میکند وبا مانورهای «تجدید ارتفاع» با استفاده از موتورهای زیوزدا (ماژول ایستگاه فضایی)، پیوسته مدار خود را در ارتفاع بین ۳۳۰ و ۴۳۵ کیلومتر (۲۰۵ و ۲۷۰ مایل) حفظ میکند. این به معنی طیکردن 15/54 مدار در روز است. این ایستگاه محصول همکاری مشترک سازمان ناسا، سازمان فضایی روسیه، اروپا، ژاپن و کاناداست. سازمان فضایی برزیل از طریق همکاری با ناسا با این برنامه مشارکت میکند. سازمان فضایی ایتالیا هم به عنوان یک عضو فعال در سازمان فضایی اروپا و هم بهطور مستقل در برنامه ایستگاه فضایی مشارکت میکند.