هر سال هفته دفاع مقدس در تمام استان‌های ایران به شکل شایسته‌ای گرامی داشته می‌شود و با برگزاری صد‌ها برنامه یاد شهیدانی زنده می‌شود که با خون وجان خود، آبروی ایران و اسلام را حفظ کردند.
اما هستند نقاطی که، نه یک هفته بلکه در تمام روز‌های سال، دفاع را مقدس دانسته و هنوز هم در آماده باش بحبوبه جنگ به سر می‌برند. استان‌های مرزی و شهر‌هایی که ۸ سال با صدای توپ و تانک و خمپاره صبح هایشان را به شب رساندند و شب هایشان را تا طلوع آفتاب بیدار ماندند تا دیگر هموطنان در آرامش سر بر بالین بنهند.
سوسنگرد، سردشت، دهلران، گیلان غرب و ایلام و. نقاطی که محل عروج هزاران کبوتر خونین بالی هستند که برای دفاع از کیان ایران اسلامی جاودانه شدند.
هفته دفاع مقدس با نام و یاد و رشادت‌های دلیرمردانی گره خورده که برای اعتلای نام ایران و حفظ این آب و خاک در برابر هجوم وحشیانه دشمن بعثی در ۸ سال دفاع مقدس تا پای جان ایستادند.
هفته دفاع مقدس، هفته‌ای برای مرور تاریخ است. مرور داستان بزرگ مردانی که ایثار را از نو معنی کرده و شهادت را مسیر رستگاری معرفی کردند.
چطور می‌شود در یک هفته از ایلام و خوزستان و کرمانشاه گفت. ایلامی گفت که هنوز هم گروه‌های تفحص در خاک پاکش به دنبال شاخه گل‌هایی میگردند که بعد از ۳۰ سال گلبرگ هایشان بوی عطر بهشتی می‌دهد.
فقط در استان ایلام طی جنگ تحمیلی، شهر ایلام ۱۲۹ بار و کل استان ۳۰۰ بار مورد بمباران هواپیما‌های بعثی قرار گرفت، استانی که ۴۹ عملیات کوچک و بزرگ، ۱۷۲ عملیات زمینی و ۷۰ عملیات هوایی را در دفترش به ثبت رسانده. اما تاریخ فراموش نکرده که در زیر تمام بمب و آتش ها، ایلامی‌ها آب و خاکشان را ترک نکردند و در کنار بسیج عشایر و رزمندگان اسلام نگذاشتند وجبی از سرزمینشان به دست بیگانگان بیفتد.
فراموش نمی‌کنیم روزی را که شهید خرازی به سردبیران مطبوعاتی که در جبهه‌های دفاع مقدس حضور داشتند، ساده و صمیمی و به زلالی روحش که تا خدا پر کشید، گفت: "جنگ را درست بنویسید، درشت ننویسید. "
اگر قرار باشد کمی صادقانه به از خودمان بپرسیم واقعا "بعد از شهدا ما چه کرده‌ایم... " به جواب‌های بی نتیجه‌ای میرسیم. از آن زمان تاکنون پیام دفاع و بچه‌هایی که خالص و مخلص در میدان‌های رزم از آب و خاک و دین و ایمانشان مردانه دفاع کردند و درخشیدند و رفتند، مظلوم واقع شدند. چون ما نمیدانیم و نیاموختیم که جنگ را درست بنویسیم. به همین خاطر آن را فقط درشت می‌نویسیم.
بی شک دفاع مقدس، هدیه خدا به مردم ایران بود. می‌شود خسارت‌های مادی را با دست‌های باکفایت، جبران کرد، اما وقتی روح ملتی بزرگ شد، وقتی قامت مردانگی‌شان در کارگاه اخلاق پایمردی سفته شد، دیگر توفان هم مانع راهشان نمی‌شود.
اگر علی () فرمود: بپرهیز از آن که مرگ تو فرارسد درحالی‌که از پروردگارت گریزان و در دنیاپرستی غرق باشی. " حالا ماییم که باید به علی زمان بگوییم: "تو به ما جرات طوفان دادی. "
اینک من مینویسم. باز هم به بهانه هفته دفاع مقدس مینویسم. مینویسم به یاد صفای ساده‌ی بسیجیای قدیم، به یاد فانوسخه و لباس خاکی و سربند یازهرا (س).
اما دیگر به قلم قسم نمی‌خورم. به رزمنده‌ای قسم می‌خورم که هنوز هم چشم‌های منتظر مادرش به در دوخته شده. قسم به سربازی که هنوز هم با رشادت هایش یاد برادران شهیدش را زنده نگه داشته.
قسم به تک تک شما
شما که هر یک از جهان فراترید
و از حماسه برترید
شما که پاسدار مرز‌های دانش و حماسه‌اید
قسم به هر یک از شما
که نامتان، درون قلب‌های ماست
هماره تا بود وطن
همیشه تا بود جهان
امید با شما دوباره پا گرفت.
بلند باد نامتان!
