عبدالله گنجي، مدير مسئول روزنامه جوان در كانال تلگرامي خود نوشت: «بر اساس نظريه ترميدور جناب كرين برينتون، انقلاب‌ها در سير تحولات خود سه مرحله را پشت سر خواهند گذاشت: در مرحله اول پس از سرنگوني رژيم حاكم، نيروهاي ميانه رو بر مسند قدرت تكيه زده و حاكميت را در دست مي‌گيرند. در مرحله دوم پس از گذشت مدت كوتاهي از حكومت ميانه روها به دليل برآورده نكردن توقعات انقلابي مردم اين نيروها از مسند قدرت كنار زده شده و جاي خود را به نيروهاي راديكال مي‌دهند. مرحله سوم كه مرحله ترميدور يا دوران نقاهت پس از انقلاب ناميده مي‌شود دوران بازگشت به ارزش‌هاي رژيم پيشين و حذف راديكال‌ها از عرصه قدرت است. آيا اين مراحل در خصوص انقلاب ما قابل تطبيق است؟
در مرحله اول ليبرال‌ها(بخوانيد ميانه روها) در قدرت بودند. مرحله دوم راديكال‌ها(چپ‌هاي ديروز) آنان را بر نتافتند و خود به صحنه آمدند. در مرحله سوم «عقلا»يا ميانه روها تلاش مي‌كنند به مرحله اول يا به پيش از آنان باز گردند. مفهوم «ارتجاع در انقلاب» كه اخيراً رهبري نسبت به آن هشدار دادند مي‌تواند بازگشت مد نظر كرين برينتون باشد؟ از كجا مي‌فهميم؟
اين روزها مهم‌ترين دغدغه شوراي شهر تهران يا جريان مستقر هويت بخشي به بازرگان و مصدق است. در عين حال اين افراد كه ذيل جمهوري اسلامي اين كار را مي‌كنند از تك تك واژه‌هاي امام در باره مصدق و بازرگان مطلع هستند. اما به‌رغم اينكه مشروعيت و حضورشان در قدرت نيز ريشه در قيام امام دارد با سري بالا گرفته از امام عبور مي‌كنند. شايد اين جماعت بسان جانشينان مائو در چين فكر مي‌كنند. آنان هم مديون مائو بودند و هم عملكرد مائو را پرهزينه مي‌ديدند. براي حل منازعه بين اين دو مقوله ، تصميم گرفتند عكس مائو را بالاي سر خود بزنند اما كار خود را بكنند. نماد مائو باشد اما در محتوا و متن حكومت ، مائو زدايي صورت گيرد. كاش بعد از بازرگان به«فرزندان عزيز مهندس بازرگان» (در تعبير امام) در نام‌گذاري‌ها نرسيم.
محتشمي‌پور به دنبال مسائل قبيله‌اي ميان اصلاح‌طلبان است
محمد قوچاني، روزنامه نگار اصلاح طلب در مصاحبه‌اي با ويژه نامه نوروزي روزنامه آرمان از اصلاح طلب بودن حسن روحاني مي‌گويد. قوچاني ابتدا دوگانه اصولگرا را توضيح مي‌دهد و اينكه در مقطعي كه اصولگرايي با اين اسم متولد مي‌شود، حسن روحاني در جريان راست قرار نداشته است. قوچاني برخلاف مصاحبه كننده معتقد است روحاني اصلاح طلب است. قوچاني مي‌گويد: «آقاي روحاني از نظر تشكيلاتي هرگز اصلاح طلب نبوده است. اين در حالي است كه از نظر تشكيلاتي هيچ گاه اصولگرا هم نبوده است. آقاي روحاني در زماني كه عضو جامعه روحانيت مبارز بودند، جامعه روحانيت داراي رويكردي به معناي اصولگرايي كه امروز متداول است، نبوده است. به همين دليل نيز آقاي روحاني از بسياري از اصلاح طلبان از نظر گفتماني و نه تشكيلاتي، اصلاح طلب‌تر است. » قوچاني مي‌گويد: «كسي كه در سال 96 به دنبال تعامل با جهان و اقتصاد آزاد است، يك اصلاح طلب شمرده مي‌شود. » او سپس از خبرنگار مي‌پرسد كه آيا آقاي محتشمي‌پور يك اصلاح طلب است؟ و خبرنگار مي‌گويد بله و قوچاني ادامه مي‌دهد كه «پس چطور آقاي محتشمي‌پور يك اصلاح طلب است اما آقاي روحاني يك اصلاح طلب نيست. امثال آقاي محتشمي پور به دلايل عشيره‌اي و قبيله‌اي در جرگه اصلاح طلبان قرار مي‌گيرند. اين در حالي است كه از نظر فكري بيشتر به اصولگرايي نزديك هستند تا اصلاح طلبي... » به نظر مي‌رسد كه قوچاني براي لحاظ اصلاح‌طلب بودن يا نبودن افراد بيشتر «به درد خوردن» آنها در مقطع كنوني را لحاظ كرده است. محتشمي‌پور را از اصلاح طلبي مي‌راند، چون به كار اصلاح طلبي نمي‌آيد؛ اما روحاني اگر نبود، اصلاح طلبان اكنون در قدرت نبودند.
وزير و حساب كردن روي تحميق مخاطب!
سخنان عباس آخوندي در جلسه استيضاح اخير در صحن مجلس در مورد موجودي حساب خود و دخترش جنجال‌هاي زيادي در فضاي مجازي به پا كرد. كاربران فضاي مجازي و فعالان رسانه‌اي نمي‌توانستند باور كنند كه موجودي حساب وزير 4 ميليون تومان و موجودي حساب دخترش 600 هزار تومان باشد.
نكته اما اين است كه چه فرقي مي‌كند آخوندي راست بگويد يا دروغ؟ اين عددهايي كه بيان كرده، اگر چندين صفر هم اضافه‌تر داشت، در رأي اعتماد چندين باره مجلس به او تفاوتي ايجاد مي‌كرد؟ از اساس، عباس آخوندي وقتي براي حق جانبي و بيان آنكه ثروت زيادي خود و خانواده‌اش ندارند، به موجودي حسابش اشاره مي‌كند، يعني نمي‌خواهد استدلال كند و نيازي به فهم مخاطب ندارد و از قضا روي تحميق مخاطب حساب باز كرده است. وگرنه مگر ملاك ثروت آدم‌ها صرفاً موجودي حساب بانكي‌شان است؟ شركت و كارخانه و املاك و چه و چه اگر همه با هم و صادقانه بيان شوند، مي‌توان گفت ثروت فردي زياد است يا خير. از سويي اگر ثروت كسي مشروع است، طبيعتاً ديگران حق شبهه ندارند و مظلوم نمايي با بيان رقم‌هاي تخيلي و اكتفا به همين ارقام نشان توهين به شعور مخاطب است و لاغير. گرچه نماينده‌هاي مجلس نشان دادند اعتنايي به اين موارد ندارند.
