با وجود گذشت چند روز از دیدار جنجالی «ژان ایو لودریان»، وزیر امور خارجه دولت فرانسه از تهران (که با بینزاکتی کمنظیری در تاریخ دیپلماسی صورت گرفت) هنوز فضای رسانهای کشور متأثر از رفتارهای بیادبانۀ این میهمان بینزاکت است. «لودریان» پیش از عزیمت به ایران در اظهاراتی توهین‌آمیز به کشورمان اولتیماتوم داد که اگر از برنامه دفاع موشکی خود دست برندارد، تحریم‌های جدید علیه ایران اعمال خواهد شد. همزمان با این حمله دیپلماتیک لودریان، بیانیه وزارت خارجه دولت فرانسه نیز با ادبیاتی گستاخانه، جمهوری اسلامی ایران را به بی‌ثبات کردن غرب آسیا(و به زعم آنان، خاورمیانه) متهم کرده و این موضوع را به عنوان عامل ایجاد نگرانی برای فرانسه و دوستانش قلمداد کرده بود.
این در حالی است که همزمان با سفر «لودریان» به تهران؛ «امانوئل مکرون» رئیس جمهور فرانسه نیز در گفت‌وگوی تلفنی با ریاست جمهوری اسلامی ایران به شفاعت از تروریستهای دستپروردۀ خودشان در غوطه شرقی دمشق برخاسته و تضمین امنیت جانی آن جانیان را خواستار شده بود.
با وجود این ژاژخاییهای دولتمردان متمدن! و تروریست پرور فرانسه (که به نیابت از رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا صورت گرفت) میشود به نیابت از ملت بزرگ ایران اسلامی به آنان هدیهای جاودانه تقدیم نمود.
دقت بفرمایید:
بیش از ۵۰۰ سال است که فرانسویها به مشهورترین تابلوی فرهنگ و هنرِ غربی که در موزه معروف «لوور» در پاریس، (در پشت نمایی شیشهای و ضدگلوله) جا خوش کرده است، افتخار میکنند.
شاهکار هنری «مونالیزا» یا همان «لبخند ژوکوندِ» لئوناردو داوینچی هنرمند مشهور ایتالیایی که همزمان ترکیبی از ترس، شادی، غم و ناراحتی را به بیننده القاء مینماید، از دیدگاه شیفتگان هنر نقاشی، جلوهای بسیار زیبا و با شکوه دارد.
بدون مداهنه باید گفت که اگر تاریخ فرهنگ و هنر اروپا در طول تاریخ پر از توحش و خشونتی که به نامش ثبت گردیده است، فقط یک تابلوی هنری «مونالیزا»یی را به جهان عرضه کرده است، در تاریخ پر افتخار پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، روزهای بی شماری وجود دارد که هرکدام از آن روزها روایتگر یک تابلوی هنری بینظیری است که همزمان، ترکیبهای چهارگانه یک اثر هنری جاودانه را در درون خود جای داده است.
هدیه 19 اسفند ایرانیها به جناب لودریان؛ یک تابلوی هنری با شکوه! است. اثرِ به جای مانده از حمله هواپیماهای اهدایی دولت فرانسه به رژیم دستپرورده نظام سلطه غرب، یعنی حزب بعث عراق است که به همین گستاخیِ این روزهای «لودریان» و «امانوئل مکرون» به مردم پناهگرفته در شیار کوهستان «شَنَهچِیر» در روستای «ماربِره» در جنوب غربی سرزمین ایران، واقع در استان ایلام حمله نموده و تابلوی هنری! شگفتی را خلق نمودند.
آقایان«لودریان» و «مکرون»، لطفا این آدرس را به خاطر بسپارید: « جنوب غربی سرزمین ایران» چیزی شبیه همان «جنوب غربی سرزمین آسیا» که شما آن را «خاورمیانه» مینامید. بگذارید قدری از مختصات این تابلوی مشترکمان را برایتان تشریح نماییم.
حوالی ظهر روز نوزدهم اسفند سال 1363 تابلوی یاد شده توسط ما و شما! ترسیم شد. سهم شما، هواپیماهایی اهدایی به یک خونریز تمام عیار به نام صدام بود (همان کاری که امروز توسط پسرک خونریز آل سعود بر سر مردم یمن میآورید).
هواپیمای اهدایی شما که بمبهای خودش را فروریخت، تابلویی شبیه تابلوی شاهکار هنری «مونالیزا» خود به خود ترسیم شد. انفجار شدید، بوی باروت، ترس، اضطراب، ضجه و نالۀ کودکان و جوانان و پیران و در آخرین مرحله، خون پنجاه و هفت انسان مظلوم و 134 مجروح این حادثه، مختصات دقیق تابلوی یاد شده را ترسیم کردند.
آقایان«لودریان» و «مکرون»، محض اطلاع آنجنابانِ متمدن! و مترقی! معروض میدارد که از میان انسانهای قصابی شده در این تابلوی هنری! پانزده نفر از کودکان زیر چهار سال و کوچکترین آنها حدود 4 ماه سن داشته است. (همچنین به اطلاع همکاران صهیونیست خود برسانید که ضیافت کودککشی که پیوست فرهنگی! زندگی آنان است، در این تابلو کاملا مشهود است.)
البته یک نکته را نباید فراموش کرد که شاهکار هنری «مونالیزا» در کنار گذارههای ترس، غم و ناراحتی، تصویر «شادیِ» ممزوج با رنج را نیز به خوبی صورتگری کرده است. این مطلب مهم، در تابلوی مشترک ما و شما نیز به خوبی نهفته شده است. با این تفاوت که شادی نهفته در این تابلوی هنری، مختص خود ما بوده و شما در آن سهمی ندارید!
شادی یاد شده آن است که در اثر صبر بر رنجهایی که بر یک ملت بزرگ تحمیل کردید، جوانان و وارثان همان مظلومان به خون غلطیده در تابلوی هنری یاد شده، به چنان توانمندی دفاعی و موشکی دستیافتند که چند روز گذشته شما را سراسیمه (به خیال محو این توانمندی بومی) به تهران کشانده است. حال بگذارید قدری از زوایای هنری این اثرِ شگرف را برایتان بازگو کنیم:
فرمانده کلّ قوای یک ملّت بزرگ، راهبردی سترگ اندیشیده است به عنوان «تهدید در سطح تهدید» یعنی اینکه گذشت آن زمانی که هواپیماهای اهدایی شما ملتی مظلوم را تکه و پاره میساخت و...
آقایان«لودریان» و «مکرون»، لطفا بدقت گوش کنید! مفهوم این راهبرد فوقالعاده مهم آن است که اگر روزی بخواهید (کما اینکه تجربه یمن به ما میگوید که میخواهید، ولی نمیتوانید) در ساحت یک ملت جنگآزموده ضیافت خونریزی و کشتار برپاسازید، در همان سطح! ساختمانهای بلندمرتبه پاریس بر سر عاملان حمله و تعرض، ویران خواهد شد. و این رمز شادی نهفته با رنجِ ما در تابلوی هنری مشترکمان است.
موسیوهای فرانسوی! و چاکران جناب ترامپ! هدیهای که به شما دادهایم را مثل اثر جناب داوینچی در همان موزه لوور نگهداری نمایید. تاریخ فرانسه که سهل است، تاریخ جهان، جنایتهای هیلتری شما را فراموش نخواهد ساخت.
شیارهای کوهستان بلند قامت «شَنَهچِیر» و نسلهای آینده روستای «ماربِره» شاهد همیشگی این جنایت بزرگ خواهند بود.
