«پارس»-
علی رجبی- «برنده قطعی اعتراضات در شهرهای ایران، بنده هستم.» فرض کنید که
این جمله را همین امروز یا ظرف همین دو سه روز، محمدبن‌سلمان ولیعهد سعودی
بزند. همانی که چندهفته قبل به خیال خام خود وعده داد بود که «به‌زودی
نبرد را به داخل مرزهای ایران می کشانیم!»
همین چند روز قبل انیمیشنی متوهمانه توسط سعودی‌ها ساخته شد که به چندین
زبان دنیا نیز منتشر شد. در این ویدئو، تانک‌های سعودی تهران را به راحتی
آب خوردن تسخیر می‌کنند درحالیکه مردم ایران هم با تصاویر شاه سعودی،
بن‌سلمان و پرچم عربستان از نظامیان سعودی استقبال کرده‌اند(!) در نگاه اول
همه به این سطح از توهم می‌خندند اما در واقعیت آنها درباره ایران
این‌چنین فکر احمقانه‌ای دارند.
دلیل این تفکر احمقانه سعودی‌ها درباره مردم ایران را در مشاوران آنها
باید جستجو کرد. گروهک مجاهدین خلق در کنار دسته‌ای از سلطنت‌طلبان عصر
قجری که سی‌سال قبل، صدام حسین را نیز به این توهم رسانده بودند که
می‌تواند تهران را سه‌روزه فتح کند؛ حالا در همایش‌های پیدا و
هم‌نشینی‌های پنهان‌شان، گرای نارضایتی معیشتی مردم ایران را به سعودی‌ها
داده‌اند تا از این کلاه برای خود نمدی ساخته و دلارهای نفتی را به جیب خود
سرازیر کنند.
سعودی‌ها هم که قافیه برتری منطقه‌ای را در سوریه، عراق، لبنان، قطر،
اقلیم کردستان و... به ایران باخته بودند، و میلیاردها دلار
سرمایه‌گزاری‌شده‌شان دود شده بود، حالا دلخوش به پروپاگاندای منافقین و
سلطنت‌طلبان کرده‌اند تا شاید آنها بتوانند تا با موج‌سواری بر مطالبات
مردم و با استفاده از اهرم شبکه اجتماعی، اتفاقی را به سود آنها رقم
بزنند.
اما آیا منِ خبرنگار معترض به وضع معیشتی‌ام و یا آن کارگر
حقوق‌نگرفته‌ی کارخانه نیمه‌تعطیل و یا آن سپرده‌گزار کاسپین، پدیده و ...
حواس‌اش هست که گرگ‌هایی نشسته‌اند تا در میانه خاورمیانه‌ی پرآشوب، نیت
شوم خود را اجرا کنند و ناامنی را نیز وارد ایران کنند؟ چه کسی از تبدیل
«اعتراض» به «اغتشاش» و ایجاد ناامنی در فضای جامعه سود می‌برد؟ مردمی که
دغدغه‌های اقتصادی دارند یا بیگانه‌ای که به فکر بهره‌برداری خود است؟
