پس از ماه‌ها بلاتكليفي گزينه وزارت علوم و خالي ماندن سكان اين نهاد آموزشي در ابتداي سال تحصيلي 96، بالاخره منصور غلامي، رئيس دانشگاه همدان به عنوان گزينه پيشنهادي به مجلس معرفي شد؛ چهره‌اي كه از همين ابتدا محل چالش و اختلاف زيادي شده است، از يكسو هياهوي اعتراضي اصلاح‌طلبان و از سوي ديگر تجمعات دانشجويان در فضاي دانشگاهي كشور!
فارغ از نقد جدي بر تأخير بيش از حد رئيس‌جمهور براي معرفي وزير علوم، نگاهي كوتاه بر سوابق گزينه انتخابي نشان مي‌دهد كه ظاهراً غلامي ادامه‌دهنده راه اصلاح‌طلبان در وزارت علوم خواهد بود؛ تندروهايي كه در دوران تصدي مسئوليتشان، شتاب رشد علمي در دانشگاه‌ها به شدت افت كرد و بدسليقگي در انتخاب مسئولان و تغييرات اتوبوسي در وزارتخانه و دانشگاه‌ها، قطب توليد علم را به قطب سياسي‌بازي تغيير داد.
اما در اين ميان مخالفت و هياهوي اعتراضي جريان اصلاح‌طلب (چه در مجلس و چه خارج از مجلس) نسبت به گزينه پيشنهادي شايان توجه است. آنها غلامي را همسو با مشي اصلاح‌‌طلبي نمي‌‌دانند و معتقدند در زمان رياستش بر دانشگاه همدان، ممانعت‌ها و سخت‌گيري‌هايي را نسبت به دانشجويان به خصوص آنان كه اصلاح‌طلب بوده‌اند، انجام داده است. مجلسي‌هاي اصلاح‌طلب هم با موضعي انفعالي و خنثي روند موافقت و مخالفت را معطوف به جلسه دفاعيات در روز رأي اعتماد كرده‌اند.
جالب اينجاست كه برخي شنيده‌ها حكايت از اين دارد كه اصلاح‌طلبان در راستاي فضا‌سازي صوري در مخالفت با گزينه پيشنهادي به سراغ برخي تشكل‌هاي دانشجويي نيز رفته‌اند تا در جهت منافع سياسي خود آنها را در اين زمينه نيز فعال كنند. مخالفتي كه بيشتر و شايد هم فقط «دعواي زرگري» است. اين جريان در حالي فضاي مجازي را مملو از هشتگ مخالفت كرده است كه اسناد موجود نمايانگر نام غلامي در بين موافقان متحصنان مجلس ششم بوده است؛ غلامي خود در مصاحبه‌ها گفته است: «اصلاح‌طلبم و راه فرجي‌دانا را ادامه مي‌دهم.» غلامي كه ادعا مي‌كند برنامه تقديمي وي به مجلس حاصل خرد جمعي و مورد توافق دانشگاهيان كشور است، در مصاحبه‌ها اظهاراتي را مي‌گويد كه دقيقاً مهر تأييد مشابهت همراهي با افرادي چون فرجي‌دانا است. آنچنان كه غلامي مي‌گويد: «شخصيت من به‌گونه‌اي است كه اجازه نخواهم داد در كارم دخالت شود» و اين دقيقا همان راهي است كه فرجي دانا طي كرد و همواره با بي‌توجهي به هشدارها و تذكرات نمايندگان مجلس، بر انتصابات جنجال‌برانگيز خود پا‌فشاري مي‌كرد.
غلامي نيز همچون فرجي‌دانا به استقلال و فضاي باز در دانشگاه معتقد بوده و در سخنان خود اظهار داشته است: «به فضاي آزاد در دانشگاه‌ها و ايجاد كرسي‌هاي آزادانديشي و نظريه‌پردازي معتقدم و از هرنوع تشكل سياسي كه در چارچوب آيين‌نامه‌هاي موجود دانشگاهي بخواهد فعاليت كند، حمايت مي‌كنم.» چنانچه در زمان صدارت تندروها نيز به اسم فضاي باز در دانشگاه‌ها، هر‌آنچه گسل‌هاي قومي و گروه‌گرايي و باند‌بازي در دانشگاه‌ها بود، بروز و ظهور يافت. خلاصه آنكه آنچه بر اساس مشابهت و سوابق سياسي و عملي نشان مي‌دهد، به نظر مي‌رسد مخالفت و بي‌مهري صوري اصلاح‌طلبان به وزير پيشنهادي علوم به اين دليل است كه در گام اول براي گذر از رأي اعتماد از رقيب حساسيت‌زدايي كنند و در گام دوم هزينه اشتباهات آينده غلامي در وزارت علوم را نپردازند.
