سعید احمدیان
سال‌هاست كه مسئولان و متوليان ورزش کشورمان از کمبود بودجه و امکانات گلايه مي‌کنند و مشکلات، کاستي‌ها و انتقادهاي قهرمانان را به نداشتن منابع مالي کافي ربط مي‌دهند، هرچند نمي‌توان منکر کمبود زيرساخت و امکانات کافي براي ورزشکاران شد. بديهي است که با توجه به پتانسيل بالاي استعدادهاي ورزشي در ايران، ورزش شايسته بودجه و اعتبار بيشتري است و قهرمانان و مدال‌آوران ايران که در سخت‌ترين وضعيت آماده‌سازي براي بالا بردن پرچم کشورمان افتخارآفريني مي‌کنند، لياقت توجه بيشتري چه از حيث ساپورت مالي و چه در اختيار داشتن امکانات اردويي و تمريني دارند.
با وجود اين به نظر مي‌رسد وضعيت نامناسب ورزش از حيث کمبود اعتبار تنها دليل شرايط حاکم بر ورزش ايران نيست و علت چنين وضعيتي را بايد در جاهاي ديگري جست‌وجو کرد. يکي از مهم‌ترين دلايلي که مي‌توان در اين رابطه برشمرد، عدم مديريت بودجه تخصيص يافته براي ورزش است. در صورتي که بودجه در نظر گرفته شده، در زمان و مکان مورد نياز هزينه شود، مي‌توان شرايط بسيار بهتري را براي ورزش کشور چه از نظر تأمين مالي ورزشکار و چه امکانات ورزشي تأمين کرد. با اين حال همانطور که اشاره شد به نظر مي‌رسد ورزش کشورمان گرفتار حيف و ميل همان بودجه در نظر گرفته شده و عدم مديريت هزينه‌ها در ورزش شده تا نتوانيم از بودجه تخصيص يافته به بهترين نحو و با بيشترين بازده استفاده کنيم.
بازي‌هاي داخل سالن آسيا که اين روزها در ترکمنستان در حال برگزاري است، نمونه عيني عدم مديريت بودجه و هزينه‌هاي ورزش است، مسابقاتي که در رده بازي‌هاي برگزار شده در سطح آسيا، از کيفيت و سطح نازل‌تري نسبت به بازي‌هاي آسيايي برخوردار و کمتر کشور آسيايي است که براي حضور در چنين رقابت‌هايي که از سطح پاييني برخوردار است، هزينه‌هاي کلاني انجام دهد و اکثريت ورزشکاران مطرحش را راهي اين مسابقات کند. برخلاف اکثر کشورهاي آسيايي، اما در ايران نگاه به حضور در چنين رقابت‌هايي طور ديگري است و کيفيت و سطح مسابقاتي که ورزشکاران کشورمان شرکت مي‌کنند، از اهميت زيادي براي متوليان ورزش برخوردار نيست و اين نوع نگاه سبب مي‌شود تا هزينه‌هاي چندده ميلياردي براي اعزام يک کاروان چندصد نفره به چنين مسابقاتي از حساب ورزش پرداخت شود.
هزينه‌هاي کلان کميته ملي المپيک و وزارت ورزش براي شرکت در رقابت‌هاي داخل سالن آسيا كه سطح نازلي دارد، در شرايطي است که خروجي اين هزينه چيزي جز حيف و ميل همان بودجه اندک ورزش نيست. برخلاف بيشتر كشورها، کاروان 300 نفره ايران در حالي در اين مسابقات شرکت کرده که تيم‌هاي مختلف ايران در اكثر رشته‌ها با نفرات اصلي و شاخص‌شان در اين مسابقات حضور دارند و اين در حالي است که اکثر کشورها بدون قهرمانان خود و با ورزشکاراني رده چندم و بسيار جوان در رقابت‌هاي داخل سالن آسيا شرکت کرده‌اند، هرچند اعزام ورزشکاران به رقابت‌هاي مختلف مي‌تواند به تجربه آنها براي افتخارآفريني کمک کند، اما شرکت در مسابقاتي مانند بازي‌هاي داخل سالن آسيا که رقيبان ضعيف و نه‌چندان قدرتمندي در آن حضور دارند، خروجي خاصي براي ورزش ندارد و نتيجه آن تنها حيف و ميل بودجه‌اي است که مي‌توانست در جاي ديگري خرج شود.
علاوه بر اين، حضور تعداد زيادي از رؤساي فدراسيون‌ها و مسئولان کميته ملي المپيک و وزارت ورزش در کشور ترکمنستان براي تماشاي بازي‌هاي داخل سالن آسيا، وجهه ديگري از حيف و ميل بودجه ورزش است که تنها مختص اين مسابقات نيست و در رقابت‌هاي ديگر هم يکي از انتقاداتي که مي‌شود حضور بي‌شمار افراد سياهي لشكر و توريست در قالب مدير با هزينه بيت‌المال در رقابت‌هاي بين‌المللي است، مسئله‌اي که هزينه‌هاي زيادي را آن هم بدون اينکه نتيجه‌اي داشته باشد به کشور تحميل مي‌کند.
حيف و ميل بودجه ورزش در اعزام ورزشکاران به رقابت‌هاي بي‌کيفيت و همچنين حضور پررنگ رؤساي فدراسيون‌ها و مسئولان وزارت و کميته در سفرهاي خارج از کشور در حالي هزينه‌هاي زيادي از ورزش ايران را به دليل عدم مديريت بودجه مي‌بلعد که مي‌توان اين بودجه را در جاهاي ديگري که ورزش بيشتر به آن احتياج دارد، هزينه کرد. به هر حال ورزش کشورمان از نظر زيرساختي و امکانات مشكلات كمي ندارد و با مديريت بودجه‌اي که براي ورزش در نظر گرفته شده، مي‌توان اين پول را براي فراهم آوردن شرايط ايده‌آل براي قهرمانان و شرکت آنها در مسابقات باکيفيت خرج کرد، امري که به طور قطع نتيجه بيشتري براي ورزش خواهد داشت و خيلي از مشکلاتي را که اين روزها ورزش به دليل کمبودهاي مالي با آن درگير است، حل خواهد کرد. البته به شرطي که مديران ورزش به جاي از اين هواپيما به آن هواپيما شدن و سفرهاي مارکوپولي‌شان، کمي درس مديريت بودجه را پاس کنند!
