** به نظر شما در وضعیت کنونی
جهان، چگونه می توان به تحقق صلح عادلانه کمک
کرد؟
* بنیادهای تحقق صلح پایدار در جامعه بین المللی بر عدالت و حفظ
کرامت انسانی استوار است. برای تحقق این امر شایسته است که "حق
بر فرهنگ" به رسمیت شناخته شود؛ احترام به تنوع فرهنگی و نقش
فرهنگ ها در تحقق صلح و همزیستی مسالمت آمیز مورد اهتمام قرار گیرد؛ همچنین همکاری
از پایین به بالا در کنار همکارهای افقی مد نظر باشد بدین معنا که همکارهای
جنوب-جنوب در پرتوی تعامل نهادی به همکارهای های جنوب-جنوب- شمال تغییر ماهیت دهد.
در این زمینه پرهیز از اقدامات تبعیض آمیز و جلوگیری از افراطی گری در جامعه بین
المللی می تواند موانع تحقق صلح پایدار و عادلانه را مرتفع سازد و همکاری بین
المللی را
به سوی ائتلاف و تعامل برای صلح جهانی سوق دهد.
** با توجه به تحولات و در گیری ها در عرصه بین المللی به نظر شما جامعه بین
المللی و نهادها برای ایجاد امنیت و صلح در جهان چه اقداماتی باید انجام بدهند؟
* به نظر می رسد جامعه بین المللی باید مانع کلیه حمایت های تسلیحاتی
و اقتصادی از گروههای تروریستی از قبیل داعش شود و علاوه بر آن، نسبت به تقویت
سیاستهای فرهنگی و آموزشی برای پرهیز از تشدید شکافهای هویتی و نیز اجتناب از
گرایش جوانان بیکار و به حاشیه رانده شده به گروههای افراطی تمهیدات لازم را
بیاندیشد. همچنین باید برخی از کشورها از جمله عربستانسعودی که
به عنوان متحد غرب حملاتش به یمن دستاوردی
جز بی ثباتی، ناامنی و کشتار انسان های مظلوم را در پی نداشته است را از تداوم
اینگونه اقدامات ناقض حقوق بشر بازدارد. بعلاوه، جلوگیری از حملات
هوایی و زمینی رژیم آل سعود به ویژه در ماه های حرام باید در دستور کار سازمان های
منطقه ای از جمله سازمان همکاری اسلامی و سازمان های بین المللی به ویژه شورای
امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گیرد. در رابطه با جنایتهای رژیم صهیونیستی
نیز قدرتهای بین المللی باید از نگاه های تعصب آمیز و حمایت کورکورانه از رژیم
صهیونیستی دست بردارند و برپایه اصل کرامت انسانی حقوق برابر برای فلسطینیان قائل
شوند.
** آیا سازمان ها و نهادهای بین المللی وظیفه خود در زمینه تحقق
صلح ،عدالت و امنیت در جهان را انجام داده اند؟
* بین سیاست های اعلامی و اعمالی باید تفاوت قائل شد. سازمان ملل در
سیاست اعلامی باید به هنجارسازی، تعیین قواعد و رویه های حقوقی برای برقراری صلح
مبادرت کند و جامعه بین المللی را نسبت به اهمیت این مهم حساس سازد. اقدامات
یونسکو درجهت لزوم حفاظت از میراث فرهنگی کشورهای در حال منازعه و یا در معرض
اشغال و جنگ داخلی گواهی براین مدعا است. در عرصه سیاست اعمالی به نظر می رسد که
با توجه به اینکه ابزار اجرای سیاست های صلح آمیز کشورها به ویژه قدرت های بزرگ
هستند و قدرت های بزرگ صرفا در چارچوب منافع راهبردی خود مبادرت به عملیات صلح
طلبانه و پاسداری از صلح می کنند شاهد رفتار گزینشی این قدرت ها در عرصه عمل
هستیم. این رویکرد مسلما بر عملکرد سازمان های بین المللی به ویژه سازمان ملل
تاثیر منفی گذاشته و مانع از اقدامات آنان در زمینه برقراری و حفظ صلح در عرصه های
منطقه ای و بین المللی می شود.
