سايت جهان در مطلبي نوشت: در سنوات انتخاباتي، هيچگاه شاهد آن نبودهايم كه در دور دوم يك دولت، همزمان هم رئيسجمهور و هم معاون اولش كانديدا شده و محصول جديدي را با عنوان «كانديداي حمايتي» به بازار انتخابات معرفي كنند. فارغ از اهداف پنهان اين آرايش سياسي، به نظر ميرسد نفس كانديداتوري معاون اول، خود به خود بخشي از آراي سنتي رئيسجمهور را دچار ريزش كرده و اين تلقي را به ذهن مردم منتقل ميكند كه رئيسجمهور، از حضور مسئولانه در عرصه مناظرهها واهمه داشته، براي همين است كه يك «يار كمكي» به ميدان مسابقه آورده است. اين نوع از يارگيري سياسي، از منظر عموم، نوعي از ضعف پاسخگويي رئيس دولت، تلقي ميشود. ضمناً به تجربه ميدانيم بعد از انصراف جهانگيري به نفع رئيسش، چنين نخواهد بود كه تمام آراي او، تام و تمام به سبد رئيسجمهور منتقل شود.
از سوي ديگر معلوم نيست كه اگر آقاي معاون اول، مبتني بر بازنمايي اطرافيان، احساس كند كه نسبت به رئيسجمهور مستقر، اقبال بيشتري دارد، آيا باز حاضر خواهد شد صحنه انتخابات را ترك كرده و انصراف دهد؟ اينها نگرانيهاي جدي دولتمردان در فضاي انتخابات پيش روست، مضافاً بر آنكه رقبا با دست پر به ميدان رقابت شتافتهاند و به خوبي به نقاط ضعف دولت، مسلط و آگاهند.