نویسنده: کبری آسوپار
اعظم طالقاني در حالي كه به سختي و با واكر راه مي‌رفت، هفته گذشته براي ثبت‌نام به عنوان كانديداي رياست جمهوري به وزارت كشور رفت. او گفت: آمده‌ام تا تكليف رجل سياسي و امكان رياست جمهوري زنان در ايران مشخص شود. در حالي كه او اگر مرد هم بود، رد صلاحيت مي‌شد. رئيس قوه مجريه بايد توانايي راه رفتن مستقل را كه داشته باشد، نه؟ موضوع مهم در اينجا «راه رفتن» است و نه «مرد بودن».
از سويي اعظم طالقاني سابقه كار اجرايي ندارد و طبيعي است صلاحيتش براي رياست اجرايي كشور رد شود. سابقه سياسي او هم نشان از نظراتي مي‌دهد كه طبيعتاً تأييد صلاحيت او را با مشكل جدي مواجه خواهد ساخت. بنابراين اگر قرار است تكليف «رجل سياسي» با كانديداتوري يك زن روشن شود، آن زن حتماً اعظم طالقاني نمي‌تواند باشد؛ چه آنكه او اگر به‌جاي «خانم» طالقاني، «آقاي» طالقاني هم بود، صلاحيتش رد مي‌شد.
ربط دادن رد صلاحيت به جنسيت، در مورد كسي كه مشكل جسمي دارد و سابقه كار اجرايي ندارد، براي من تصوير مناسبي است از همه تقلاهاي اصلاح‌طلبان براي سياسي كاري به اسم دفاع از حقوق زنان. انديشه اصلاح‌طلبان ايران براي دفاع از حقوق زنان هميشه با واكر و به سختي جلو آمده است، چون بضاعت فكري‌شان محدود بوده است. وقتي هم به نتيجه نرسيده‌اند، فكر كرده‌اند طرف مقابل مقصر بوده است. در حالي كه كلاً مسير را اشتباه طي كرده‌اند.
به عنوان مثال، اصلاح‌طلبان كلي انرژي گذاشته‌اند كه زنان براي ديدن مسابقات مردان بايد بتوانند به ورزشگاه‌ها بروند. طبيعي است كه حقوق زنان در ورزشگاه‌هاي زنانه و فضاهاي ورزشي‌اي است كه ندارند و نه تماشاي مسابقات مردان در استاديوم.
مثال‌ها زياد است؛ براي تأييد صلاحيت فلان خانم كشف حجاب كرده همه توان سياسي و رسانه‌اي‌شان را مي‌گذارند؛ شعار اشتغال زنان سر مي‌دهند، اما براي تأمين زندگي و ايجاد اشتغال هزاران زن بي سرپرست و بدسرپرست هيچ برنامه‌اي ندارند. همين روزها مدام سخن از رياست جمهوري زنان مي‌گويند، اما هيچ وقت فكر نمي‌كنند اين دوره‌هايي كه دولت را در دست داشته‌اند، يك زن در حد وزير هم نداشته و در مقام وزارت نگذاشته‌اند؛ پس ديگر ژست تعيين تكليف رجل سياسي‌شان براي چيست؟ چطور زني را براي وزارت هم تربيت نكرده‌اند، اما دنبال رياست جمهوري زنان هستند؟ شهيندخت مولاوردي، معاون امور زنان رياست جمهوري هم بدون آنكه عملاً كاري براي زنان كرده باشد، به تقدير توئيتري از اقدام اعظم طالقاني مي‌پردازد و مي‌نويسد: «مثل دوره‌هاي قبل جور ديگران را اين بار با عصا كشيد تا پيامي را به همگان خصوصاً مردان و مسئولان برساند كه زنان شايسته اين مملكت را هم ببينند.» مولاوردي معاون رئيس‌جمهوري است كه در هيئت وزيرانش يك زن هم حضور ندارد.
مثال‌ها زياد است و نمي‌شود همه را گفت، اما اصلاح‌طلبان در مسير دفاع از حقوق زنان هميشه با واكر راه رفته و تقصير را گردن زمين كج انداخته‌اند. اما كاش باور مي‌كردند زنان ابزار سياسي كاري‌هاي آنان نيستند.
خانم محترم، بهتر بود قبل از نوشتن این مطلب، سابقه خانم اعظم طالقانی را بررسی می کردید، حداقل سری به ویکی پدیا می زدید. آنوقت شاید شرم می کردید از انتخاب این عنوان و نوشتن این مطلب. شما خود را مسلمان می دانید؟ 
