قابل توجه نمایندگان محترم در مجلس شورای اسلامی

گوهر خودباوری زنان را سرخورده نکنید، محیط های کار را امن کنید

معمولاً اکثر آزارهایی که بر زنان در محل کار می رود، خشونت های کلامی، روانی و جنسی است اما  مشکلی که در این میان وجود دارد، پنهان بودن همین خشونت های روانی و تابو بودن خشونت های  اخلاقی و جنسی است که همین دو امر باعث می شود، کمتر به این مسائل پرداخته شود و آتش زیر خاکستر بماند.  البته که در شرایط سخت اقتصادی ، داشتن شغل بویژه برای زنان خودسرپرست و بدسرپرست حق و ضرورتی است حیاتی اما عدم وجود مبانی قانونی، نبود حمایت های اجتماعی و ضعف های فرهنگی جامعه ، سبب شده است نیازمندی های مادی واثبات توانایی های فردی و هویت اجتماعی زنان ابزاری باشد در دست  عده ای نااهل  به ظاهر اخلاق ماب که عهده دار مسولیت،  مرجع امور و  مورد وثوق می نمایند. لذا می طلبد  قانونگذاران و مسولان با در نظر گرفتن جوانب مختلف امر ، در جهت ایجاد امنیت زنان  تدابیری بیندیشند شایسته شان و حق وجودی آنان .

 

 سالهاست که زنان وارد محیط‌های کاری خارج از خانه وباصطلاح محیط های اجتماعی شده‌اند و با همراهی طیف متنوعی از عوامل مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، امروزه اشتغال برای بسیاری از زنان یک انتخاب نیست بلکه اجباری برای تامین زندگی خود یا یکی از اعضای خانواده است. اما آیا هم راستا با گسترش این حضور ، قانونگذاران و مسولان در جهت ایجاد امنیت زنان  تدابیری اندیشیده اند؟آیا به واقع هیچ مانعی در راه حضور وپیشرفت زنان وجود ندارد وصرف نظر از شعارهای انتخاباتی ، آنان برابر با همتای مرد  دیده می شوند ؟وقتی زنان در محیط های کاری با انواع مختلفی از ناامنی و آزار روبه رو می شوند کدام قانون از آنان حمایت می کند؟ آیا در گیر و دار سنت و تجدد و غیبت قانون ، باید پذیرفت حاکمیت سنت ها و باورهای زن ستیزی را  که زنانگی را تنها با ویژگی هایی چون سربه زیری و سکوت و صبر و دم نزدن از خواسته ها و نیازهای خود تعریف می کند ؟ ما زنان باید در بافت ذهنی و رفتاری خود به نابرابری، ناامنی و خشونت تسلیم و واکنشی نشان ندهیم تا از ما بعنوان زن خوب یاد شود؟ بالاخره کدام تعریف از زن ، انسان و انسانیت باور ماست؟چرا بعد از 38 سال از عمر جمهوری اسلامی  و حضور زنانی در مجلس شورای اسلامی هنوز سقف توانایی های حضور و مدیریتی زنان را قرائت های ناشی از نگاه و فهم نارسا تعیین و محدود  می کند و در بروز اشکال مختلف ناامنی و خشونت علیه زنان ، به سبب قرار گرفتن آنان در موقعیتهای پایین و ارتباط نداشتن با شبکه های قدرت مردانه ، زن در چهره بچه صغیری دیده می شود که خط خوردن و حذفش راه حلی مناسب و بی هزینه است و فریاد او به جایی نمی رسد ؟ ایجاد‌‌ امنیت برای اشتغال زنان و فراهم نمودن زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او از جمله وظایف اصلی و مهم مسئولان و قانونگذاران است که در قانون حمایت از حقوق و مسولیتهای زنان در عرصه های داخلی و بین المللی ( مصوب سال 1385) نوشته شده است اما نبود ضمانت اجرایی و ساز و کارهای بعدی ،  آن را به محاق برده است و عملا قوانین نانوشته و سلیقه ای اعمال  می گردد. اسلام دین جامع و کامل است، قانون اساسی بلاخص در اصل بیست و یکم معطوف به حقوق زن است ، خانواده واحد بنیادین جامعه و کانون اصلی رشد و تعالی انسان است  و در این راستا فرامین 16 گانه مقام معظم رهبری ابلاغ می شود اما زنان از لحاظ اجتماعی و  اداری تحت پوشش هیچگونه حمایتی نیستند واین  واقعیت ،خود را در آمار تصاعدی طلاق ، بیمار های روحی، ناهنجاری های اجتماعی و نیز در  ناکارآمدی دستگاههای دولتی نشان می دهد . نا امنی محیط های کاری همواره ناشی از قدرت است  که در بخش خصوصی متکی بر ثروت و سرمایه است و نبود فرصت شغلی و مشكلات اقتصادی خانوادگی عاملی برای قربانی شدن زنان به شکل های مختلف است و در بخش دولتی قدرت مبتنی است بر جایگاه سیاسی ومیزان  برخورداری از حمایت. و

لذا* "در دستگاههای دولتی معمولا افرادی منصوب می شوند که از لحاظ رفتاری و تحصیلی شایسته مدیر شدن نیستند و زمانی که به جایگاه مدیر منصوب می شوند ، انفجار شخصیتی پیدا می کنند و ترکش این انفجار به بیت المال ، جسم و آبروی دیگران می خورد و پاسخگویی وجود‌‌ ند‌‌ارد‌‌ و همان شبکه های باندی نواقص یکدیگر را همپوشانی می کنند و  حتی مد‌‌یر متخلف را بعضا د‌‌ر بخش د‌‌یگری با مقام بهتر منصوب می‌کنند‌‌"
خشونت علیه زنان در محیط کار، واقعیت تلخ و آزار دهنده‌ای ایست که متاسفانه در کشور ما دراین زمینه آمار رسمی وجود ندارد لذا در ادامه بسنده می شود به ذکر مواردی از بررسی ها و رخ داد ها  *" در جزوه یی كه در سال ۱۳۸۲ به كوشش «كمیته جمع آوری اسناد و گزارش های ستاد مبارزه با خشونت علیه زنان » منتشر شد ، با عنوان «خشونت كاری ، اعمال سلطه كارفرمایان » ، به رواج گسترده آزار جنسی زنان در محیط های كاری ایران اشاره شده است . سوال شوندگان در این گزارش نه تنها منكر وجود آزار جنسی در محیط های كاری نشدند ، بلكه یا خود گرفتار چنین رفتارهایی شده بودند یا از نزدیك شاهد آن بوده اند" *" در تاریخ 27/7/1393 در پی اعتراض یکی از کارمندان خانم شرکت توزیع برق منطقه ای در یکی از استان های مرکزی کشور، نسبت به کم بودن اضافه حقوق خود ، یکی از مدیران آن مجموعه به وی پیشنهاد رابطه غیر اخلاقی و نامتعارف در قبال افزایش اضافه حقوق داده که این مطلب خبرساز شد.  همچنین در یکی از شرکت های داروسازی تهران یکی از مدیران میانی به زیر دست خود رابطه غیراخلاقی پیشنهاد کرده بود. "  همانطور که گفته شد استناد آماری ممکن نیست اما به اقتضای شرایط تقریبا مشابه  فرهنگی، اجتماعی و... کشورمان ، زنان هم استانی ما نیز تجربه‌های پنهان از آزارهای روحی و جنسی در محیط‌های کاریشان دارند که به علتهای مختلفی مانند ترس از برچسب خوردن، ترس از از دست دادن کار، ترس از قوانین دست و پا گیر و از همه مهم‌تر متهم شدن و مقصر شناخته شدن و مورد قضاوت قرار گرفتن، هرگز در جایی مطرح نمی‌کنند اما اگر امروز درنتیجه  سکوت قانون و وجود بن بست های اجتماعی ،  این رونوشت پنهان زنان  را بعلت زن بودنشان دربر می گیرد و عده ای از زنان  به هزار و یک دلیل ، ناخواسته به آن تن می دهند و بعضی با برخورداری  از بلوغ فکری و خودباوری، از حق اعتراض خود چشم پوشی نکرده و فساد اخلاقی مدیران را افشا و البته در پی آن ، هزینه اشاره به گره ها را نقد نقد می پردازند ،  در بلند مدت  این نوع فساد  آسیب های فرهنگی اجتماعی زیادی از خود برجای خواهد گذاشت . امید است مسئولان امر ، حساسیت به خرج داده و در مجلس قانونی تصویب شود که از تبدیل بی اخلاقی های محیط های کاری  به هنجار جلوگیری و تدابیر لازم را در این خصوص اتخاذ کنند تا جامعه اسلامی همچون کشورهای غربی نشود و تامین نیازهای معیشتی و ابعاد معنوی حضور زنان در عرصه های اقتصادی و اجتماعی